Πώς να πείσεις κάποιον που έχει επενδύσει στην χρεοκοπία σου;

Τα συγκρατημένα επιφωνήματα ανακούφισης και οι ιαχές επιτυχίας, δείχνουν πως κάθε άλλο έχει τελειώσει το δράμα των τελευταίων ημερών που έχει σχέση με το μέλλον της χώρας και των πολιτών της. Αι αυτό γιατί, η «συμφωνία» μεταξύ του κ. Παπανδρέου και του προέδρου του Eurogroup, κ. Γιούνγκερ, βρίσκεται υπό μία πολύ σημαντική αίρεση και προϋπόθεση. Το να πεισθούν οι δανειστές
, ιδιώτες, δηλαδή οι ευρωπαϊκές τράπεζες, κατά κύριο λόγο και όλοι όσοι ιδιώτες εκπροσωπούν μικρά ή μεγάλα funds, που τα....
προηγούμενα χρόνια έσπευσαν να επανεπενδύσουν μικρά μεγάλα κεφάλαια στα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει είναι με ποιο τρόπο θα πεισθεί κάποιος να ανατροφοδοτήσει το χρέος μιας χώρας, το οποίο βρίσκεται στην κατοχή του, περίμενε δέκα χρόνια για να «ωριμάσει» ο τίτλος που έχει στην κατοχή του και διαπιστώνει καθημερινά, όπως οι προοπτικές ανάταξης της οικονομίας της χώρας που εμπιστεύτηκε, δεν είναι ευοίωνες; Από την άλλη είναι σαφές πως οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι αξιολόγησης δεν απέχουν πολύ από το να προβούν επισήμως στην οριστική υποβάθμιση της χώρας σε επίπεδο χρεοκοπίας. Άλλωστε, η Μoody's έχει ήδη καταστήσει σαφές πως μία εθελοντική επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης των χρεών της χώρας, στην ουσία αποτελεί καταφανής αναγνώριση πως η οικονομία της χώρας αυτής έχει χψρεοκοπήσει.


Από την άλλη για ποιο λόγο, αν δεν υπάρξει προοπτική μεγαλύτερου οικονομικού οφέλους, θα ήταν διατεθειμένοι οι ιδιώτες επενδυτές να παραχωρήσουν στην εθελοντική αποδοχή της πρότασης, όταν υποβληθεί, για την μην μη εξόφληση των τρεχουσών υποχρεώσεων της χώρας και την αντικατάσταση των κρατικών ομολόγων με άλλα νέα δεκαετούς διάρκειας; Και επιπλέον για ποιο λόγο θα επιτευχθεί ένας τέτοιος στόχος, όταν, δεν αποκλείεται, πολλοί ιδιώτες δανειστές της χώρας να έχουν επενδύσει και στην προοπτική της χρεοκοπίας της χώρας, αγοράζοντας τα γνωστά πλέον cds, τα οποία αν οι προβλέψεις του επιβεβαιωθούν, τότε θα αποκομίσουν δεκάδες δισεκατομμύρια σε βάρος της Ελλάδας;

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως αναφέρουν πολλοί οικονομολόγοι , αλλά και αρχίζουν να ψελλίζουν δειλά- δειλά , και ευρωπαίοι πολιτικοί μία τέτοια εξέλιξη θα έθετε όχι απλώς σε κίνδυνο, αλλά θα τίναζε στον αέρα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Πολλοί , μάλιστα, αρχίζουν τώρα, να υπογραμμίζουν τη βιαστική μεταμόρφωση του ECU στο ευρώ, δίχως να έχουν ληφθεί όλες οι αναγκαίες «προφυλάξεις» , δηλαδή δίχως να έχει προηγηθεί η δημοσιονομική σύγκλιση μεταξύ των κρατών που αποτέλεσαν τον αρχικό πυρήνα του ενιαίου νομίσματος και πολύ δε περισσότερο με τα νέα μέλη της ευρωζώνης. Επιπλέον, καθοριστικό παράγοντα διαδραματίζει πλέον και ο πόλεμος που διεξάγεται τα δύο τελευταία χρόνια μεταξύ του ευρώ και του δολαρίου, αλλά και η πείσμονα εμμονή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, αφενός μεν να διατηρεί υψηλά τα επιτόκια σε σχέση με τα αντίστοιχα του δολαρίου, καθιστώντας ελκυστικότερες τις καταθέσεις σε ευρώ και άρα υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση για το κοινό νόμισμ