Κύπρος: Περιμένοντας το Μοιραίο

Εδώ και 50 χρόνια φροντίζουμε περισσότερο την διαβίωση μας αντί της επιβίωσης μας. Το πρώτο αρμόζει σε ένα ελεύθερο κράτος το δεύτερο σε ένα σκλαβωμένο ή υπό απειλή ακρωτηριασμού / αφανισμού. Εμείς ανήκουμε στην δεύτερη κατηγορία αλλά συμπεριφερόμαστε ωσάν να ανήκουμε στην πρώτη. Όλοι το γνωρίζουν και Προέδροι και Υπουργοί και βουλευτές και Αθήνα. Πολιτική επιπολαιότητα στα όρια εγκληματικής αμέλειας και αμετροέπειας.

Είναι μία κατάσταση άρρωστη

και εχθρός της λογικής. Όποιος πει για άμυνα τον κατηγορούν ότι θέλει πόλεμο! Ποτέ στην μακραίωνη ιστορία μας , εκτός από την εποχή του Οίκαδε, υιοθετήσαμε τέτοιες επικίνδυνες ανιστόρητες επιπολαιότητες που θέτουν σε θανάσιμο κίνδυνο την Κυπριακή Δημοκρατία. Το παράλογο έγινε λογικό. Ο ψεύτικος λόγος αυθεντικός. Ανεπαρκείς πολιτικοί, ελαφροί δημοσιογράφοι, ανεύθυνοι πολίτες και άλλοι opinion makers, που απέκτησαν λόγο λόγω των ηλεκτρονικών κυρίως ΜΜΕ έχουν στήσει ένα τοίχος που δύσκολα μπορεί η αλήθεια να περάσει. Η πραγματικότητα δεν χωρεί . Μόνο η εικονική. Με αποτέλεσμα οι φωνές που άλλοτε έδιναν ελπίδα άρα ζωή στον σκλάβο να σιγήσουν. «Οι ανώτεροι άνθρωποι αντέχουν τις προσβολές των κατώτερων» έλεγε ο Ευριπίδης. Δυστυχώς είχε λάθος.

Ακούγονται μόνο οι φωνές της «λογικής» του «πατριωτικού ρεαλισμού» όπως με τόσο στόμφο έλεγε και ξανάλεγε ο Αγ. Χάρης Γεωργιάδης. Στα μόνα αυτιά που ακούγεται αυτός ο πολύβουος θόρυβος ως μουσική είναι στου κατακτητή. Με τέτοιους συμμάχους δεν υπήρχε πιθανότητα ΚΑΜΙΑ κατάκτηση να αρθεί. Όλες οι δουλείες θα ήταν αιώνιες. Έλα όμως που δεν είναι ! ! Κάποιο αόρατο χέρι το φροντίζει. Όταν άνθρωποι παλεύουν για τα δίκαια τους να πετυχαίνουν. Όταν δεν αγωνίζονται να μην πετυχαίνουν. Εμάς, μισός αιώνας δεν ήταν αρκετός να μας ανοίξει τα μάτια . Και περιμένουμε και αγωνιούμε … όπως σε ένα χορό που αναμένουμε να μας φωνάξουν για φαγητό. Η Ελευθερία όμως πάει σε εκείνους που αγωνίζονται πραγματικά. Σε εκείνους που χύνουν αίμα και δάκρυ. Τέτοια δεν θα ακούσετε από τους woke που σήμερα κατακλύζουν τα ερτζιανά και τα ηλεκτρονικά μέσα. Σπανίως τα δύσκολα είναι πιο δημοφιλή από τα εύκολα. Γι’ αυτό δεν έχει πολλούς Winston Churchills.

Καταντήσαμε η ντροπή του Έθνους μας ό,τι και να σας λένε. Και αυτοί που διαφωνούν είναι οι υπεύθυνοι.

Παρά ταύτα κάποιοι anti-woke επιμένουμε να συστήνουμε στην σκλαβωμένη πατρίδα μας και σιδηροδέσμιο λαό της ότι το Δόγμα της Αποτρεπτικής Αδυναμίας όπως πρόταξαν τόσοι και τόσοι δεν είναι και ούτε ήταν ποτέ αποτελεσματική άμυνα κατά της Τουρκικής επιθετικότητας, τα κάτωθι:

1. Ολοκλήρωση των 10 πιο σημαντικών εξοπλιστικών προγραμμάτων όπως εκπονήθηκαν επί Υπαρχηγού Ανδρέα Παπαπαύλου κόστους €1 δις. Σήμερα ίσως διπλάσιο το κόστος αλλά σε μια 20ετία θα ξοφλήσουμε το Αμυντικοδάνειο χωρίς να το καταλάβουμε. ( Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με τα πυροσβεστικά πτητικά μέσα. Να τα αποκτήσουμε τώρα όλα με δάνειο και να τα αποπληρώσουμε στην 10ετια.)

2. Πραγματική εκπαίδευση και στελέχωση της Εφεδρείας. Όλοι οι έχοντες δυνατότητα να φέρουν όπλο να είναι στρατεύσιμοι. Ξεπερνούν τις 135,000! Να υπηρετούν οι έφεδροι ένα μήνα συνεχώς κατ´ έτος. Aν εκπαιδευτούν σωστά και εξοπλιστούν καταλλήλως οι Τούρκοι ΔΕΝ περνούν!

3. Στρατιωτική εκπαίδευση από τα 16, σε αγόρια και κορίτσια. Τα νέα όπλα, δηλ. τα μη επανδρωμένα, αυτά που ελέγχονται από ένα tablet στα χέρια των νέων είναι πλέον αποτελεσματικά.

4. Στράτευση των γυναικών για 12 μήνες.

5. Αύξηση της θητείας των ανδρών στους 24 μήνες με πλήρη εκπαίδευση. Σήμερα έχουμε στρατιώτες λίγο παραπάνω από μαθητές. Και εις βάθος χρόνου θα αποστεώσει την αποτελεσματικότητα της εφεδρείας μας. Ήταν εγκληματικό λάθος η μείωση της θητείας. Όνειδος για τους τρεις που το αποφάσισαν και εφάρμοσαν. Και οι σύνδεσμοι μητέρων που το επιζητούσαν απλώς να γνωρίζουν τα παιδιά τους θα είναι τα πρώτα θύματα.

6. Δημιουργία μονάδων κατασκευής drones και άλλων μη επανδρωμένων . Όταν οι Ιρανοί έστειλαν drones σε απόσταση 1500 - 2000 χλμ. και μείς μπορούμε να φταίξουμε και όλη η επικράτεια της Τουρκίας να είναι πλέον εντός ακτίνας. Θα σκεφτεί μια και δυο φορές πριν στείλει πολεμικά και τρυπάνια στην ΑΟΖ μας ή αποτολμήσει οτιδήποτε χειρότερο.

7. Ετήσια Γενική Επιστράτευση όλων των φορέων που θα κληθούν να σηκώσουν το βάρος ενός νέου πολέμου. Από στρατό, Νοσοκομεία, ΑΗΚ, ΑΤΗΚ, Αστυνομία, ΜΜΕ κλπ. Πόσες γενικές επιστρατεύσεις έγιναν νομίζετε μετά τις 20 Ιουλίου 1974;;;Ξέρετε;;

8. Στήριξη στα εξοπλιστικά προγράμματα της Ελλάδος. Πρέπει και η Κύπρος να συνδράμει οικονομικά στην αμυντική προσπάθεια της Ελλάδος της μοναδικής χώρας που προσβλέπουμε να μας βοηθήσει στρατιωτικά σε περίπτωση νέας Τουρκικής προέλασης. Τα οικονομικά μας το επιτρέπουν.

9. Να ζητήσουμε την μεταφορά και εγκατάσταση μιας Ελληνικής Μεραρχίας στην Κύπρο. Η παρουσία της σημαίνει σε περίπτωση Τουρκικής πολεμικής προέλασης πέραν του το ότι μπορεί να αποτύχει να σημάνει και Ελληνοτουρκικό πόλεμο . Κάτι που οι Τούρκοι θα σκεφτούν δίπλα πριν προχωρήσουν. Θα είναι η μεγαλύτερη ασπίδα προστασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γιατί κακά εν τα ψέματα-σε περίπτωση εχθροπραξιών μόνο αεροπλάνα μπορεί να μας στείλει η Ελλάδα.

10. Να κάνουμε την υπόθεση της Κύπρου πρώτα θέμα των Κύπριων και ταυτόχρονα όλου του Έθνους. Αν φτάσουμε στο σημείο οι Έλληνες του εξωτερικού να νιώθουν περηφάνεια που τα παιδιά τους θα υπηρετούν στην Κύπρο τότε θα έχουμε πετύχει. Θα έχουμε κάνει το καθήκον μας έναντι της Κύπρου μας.

Αν κάνουμε τα πιο πάνω δεν θα επέλθει το μοιραίο . Θα γίνουν; Αμφιβάλλω. Άρα το μοιραίο θα επέλθει.

Όμως τα πιο πάνω ξεπερνούν έναν Πρόεδρο;

OXI! Αυτή είναι η ελπίδα μας.