Πορνό για γυναίκες: Μπορεί άραγε να είναι φεμινιστικό ή ηθικό;

Η Irina Vega ήταν πάντα πολύ περίεργη για το πορνό.

«Από την πρώτη φορά που είδα ένα βίντεο όταν ήμουν νέα, μου έκαναν μεγάλη εντύπωση οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτό», θυμάται η σκηνοθέτις και παραγωγός του Altporn4U μιλώντας στην δημοσιογράφο και συγγραφέα Lucia Franco από την εφημερίδα Εl Pais.

Στην ηλικία των 24 ετών ζούσε στη Βαρκελώνη, όπου σπούδαζε και εργαζόταν στον κλάδο της φιλοξενίας. Εκείνη την περίοδο, δημιούργησε μια ελεύθερη σχέση στην οποία γνώρισε ανθρώπους από τη βιομηχανία του πορνό. Την ενθάρρυναν να το δοκιμάσει.

Έχουν περάσει δεκαεπτά χρόνια από τότε. Σήμερα, υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι η βιομηχανία εξελίσσεται προς λιγότερο άθλιους, πιο ανοιχτούς, διαφανείς και συμπεριληπτικούς χώρους, αν και υπάρχουν και εκείνοι που έχουν αμφιβολίες γι’ αυτό και εκείνοι που πιστεύουν ότι το πορνό, από τη φύση του, είναι και θα είναι πάντα μια πηγή εκμετάλλευσης.

«Τώρα, είναι πιο εύκολο να βρεις φεμινιστικό πορνό, ηθικό πορνό.Οι άνθρωποι που είναι περίεργοι και έχουν μια κάποια ευαισθησία μπορούν πλέον να αναζητήσουν πορνό που είναι πολύ πιο κοντά στα γούστα και τις αξίες τους», λέει η 41χρονη Vega, η οποία έχει αγωνιστεί για την ύπαρξη εναλλακτικού πορνό στην Ισπανία.

«Δεν βασίζομαι σε στατιστικές για να παράγω πορνό, αλλά προσπαθώ να κάνω κάτι δημιουργικό και με αξίες», λέει.

Η Vega περιγράφει το «φεμινιστικό πορνό» της ως ταινίες στις οποίες εξετάζεται η ισότητα τόσο μπροστά όσο και πίσω από την κάμερα: «Μπροστά από την κάμερα πρέπει να είναι σαφές ότι οι γυναίκες έχουν επίσης ρόλο ως υποκείμενα και όχι ως αντικείμενα».

Η ιστοσελίδα της στεγάζει δεκάδες ταινίες, στις οποίες μπορεί ο καθένας/καθεμία να έχει πρόσβαση επί πληρωμή.

Στην ενότητα με το μανιφέστο, εξηγούν ότι οι ηθικές τους αξίες είναι η ποικιλομορφία και ο φεμινισμός, οι οποίες περιλαμβάνουν την αποδοχή όλων των ειδών των σωματότυπων, των ταυτοτήτων φύλου, των ηλικιών (αρκεί να είναι ενήλικες) και των εθνοτήτων.

«Η ευχαρίστηση όλων των ερμηνευτών έχει σημασία. Πριν από τα γυρίσματα, οι ερμηνευτές επιλέγουν ποιοι θα είναι οι σεξουαλικοί τους σύντροφοι, συζητούν τα γούστα τους και συμφωνούν για τις πρακτικές. Οι ερμηνευτές μπορούν να επιλέξουν αν θέλουν να χρησιμοποιήσουν προφυλακτικό ή όχι, παρέχοντας πρόσφατες εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα», αναφέρεται στο κείμενο.

Επιπλέον, εξηγεί ότι οι πληρωμές είναι δίκαιες και ότι «κάθε σκηνοθέτης ή στούντιο λαμβάνει άδεια ή πληρώνεται προμήθεια για την πώληση του περιεχομένου τους».

Υπάρχουν και άλλες εταιρείες, όπως οι PinkLabel.tv, Hardwerk, Lust Cinema, Pink & White και Wild Galaxies, μεταξύ άλλων, που ασχολούνται με αυτό το είδος παραγωγής.

Η Vega εξηγεί ότι «εδώ και μερικά χρόνια έχουν εμφανιστεί πλατφόρμες, όπως αυτές που αναφέρθηκαν παραπάνω, που βοηθούν τους ανεξάρτητους παραγωγούς και ερμηνευτές να ανεβάζουν το δικό τους περιεχόμενο».

Ωστόσο, αυτό το είδος πορνό αποτελεί ακόμη μόνο ένα πολύ μικρό μέρος αυτού που συμβαίνει στη βιομηχανία. Αρκεί να πληκτρολογήσει κανείς τη λέξη πορνό σε μια μηχανή αναζήτησης και, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, υπάρχουν πάνω από 5,7 δισεκατομμύρια αποτελέσματα στο διαδίκτυο, από τα οποία μπορεί να έχει πρόσβαση σε ιστότοπους που προσφέρουν δωρεάν περιεχόμενο.

Η σκηνοθέτις και παραγωγός πορνό Paulita Pappel εξασφάλισε επιχορηγήσεις από τη γερμανική κυβέρνηση για την παραγωγή μιας ταινίας πορνό που επενδύει σε αυτό το πιο ποικιλόμορφο τύπο παραγωγής.

«Το ανέβασαν στο διαδίκτυο δωρεάν, ώστε να μπορεί ο καθένας να το παρακολουθήσει. Νομίζω ότι είναι υπέροχο να βλέπεις ότι μια κυβέρνηση είναι ανοιχτή και δημιουργεί τέτοιες ενδιαφέρουσες προσφορές για το κοινό», λέει γεμάτη περιφάνεια η Vega.

Από την πλευρά της, η Paulita εξηγεί ότι, από παιδί, βρισκόταν σε δίλημμα, καθώς ένιωθε γοητευμένη από το πορνό, ενώ η κοινωνία πάντα της μάθαινε ότι αυτό είναι κακό, επειδή εκμεταλλεύεται τις γυναίκες και έχει έντονα μισογυνιστικό χαρακτήρα.

«Αργότερα, γνώρισα φεμινίστριες γυναίκες που έκαναν ένα διαφορετικό είδος πορνό και προσπάθησαν να το αλλάξουν μέσα από τη βιομηχανία». Το κίνημα αυτό άρχισε να εμφανίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1980.

Σε αυτού του είδους την παραγωγή, η συναίνεση και η διαφάνεια έρχονται πάντα πρώτα κατά την κινηματογράφηση. «Κάνουμε πορνό για τις γυναίκες, επειδή μέχρι τώρα το πορνό είχε καθιερωθεί να είναι για τους άνδρες», εξηγεί η ίδια.

Σημειώνει ότι στις ταινίες της φιλοδοξεί να γιορτάσει τη σεξουαλικότητα, την επιθυμία και τη διαφορετικότητα, όχι μόνο για τις γυναίκες αλλά για όλους.

Αν και περιγράφει αυτό που κάνει ως φεμινιστικό και ηθικό πορνό, έχει σταματήσει να το λέει έτσι επειδή δεν θέλει πλέον να αναπαράγει την ιδέα ότι το mainstream πορνό είναι λάθος.

«Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος του πορνό γίνεται από ανθρώπους που το πωλούν σε πλατφόρμες που το διανέμουν», λέει. Για εκείνη, το είδος του οπτικοακουστικού περιεχομένου που φτιάχνει είναι ακριβώς όπως κάθε άλλο είδος που μπορείτε να παρακολουθήσετε στο Netflix.

Όμως, δεν πιστεύουν όλοι στην πρόοδο του πορνό. Στην Ισπανία, καταναλώνεται όλο και περισσότερη πορνογραφία και γίνεται όλο και λιγότερο σεξ, εξηγεί ο σεξολόγος Alejandro Villena Moya. Εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, ο Villena θεραπεύει ασθενείς με εθισμό στην πορνογραφία ως κλινικός διευθυντής του Συλλόγου Darle Una Vuelta.

Υποστηρίζει έει ότι η κατανάλωση πορνό είναι μια ψηφιακή οδός διαφυγής, όπου χάνεται η επιθυμία να μοιραζόμαστε. «Έχει αποδειχθεί ότι όσο μεγαλύτερη είναι η κατανάλωση πορνό, τόσο περισσότερες είναι οι περιπτώσεις στυτικής δυσλειτουργίας μεταξύ των ανδρών. Το σώμα αναπτύσσει μια προτίμηση για το πορνό επειδή παίρνει μια έξαψη ενθουσιασμού που είναι τόσο μεγάλη που, όταν έχεις μια πραγματική σεξουαλική επαφή, γίνεται βαρετή και χρειάζεσαι κάτι άλλο».

«Αν και προσπαθούν να ξεφύγουν από το σενάριο, δεν είναι υγιές», εκτιμά η Villena για τους ηθικούς σκηνοθέτες/σκηνοθέτιδες πορνό. Δεν είναι ο μόνος ακαδημαϊκός που αμφισβητεί την έννοια. Η μελέτη του Πανεπιστημίου του Dayton «Αλλά τι γίνεται με τη φεμινιστική πορνογραφία: Εξετάζοντας το έργο της Tristan Taormino» κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν υγιείς επιπτώσεις στη σεξουαλική και ερωτική ζωή των καταναλωτών της.

«Η πρόθεση είναι καλή, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το γεγονός ότι τελικά επωφελούνται από μια ανεξέλεγκτη βιομηχανία που είναι γνωστό ότι κακοποιεί γυναίκες και εκμεταλλεύεται ανηλίκους και όπου υπάρχει πολύ υψηλός κίνδυνος εθισμού», σημειώνει από την πλευρά του ο Villena, ο οποίος λέει ότι η έμφαση δεν πρέπει να δοθεί στη βελτίωση της πορνογραφίας για τις γυναίκες, αλλά στη βελτίωση της σεξουαλικής αγωγής στην κοινωνία.

Η Vega συμφωνεί: «Μακάρι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση να προωθούνταν στα σχολεία, έτσι ώστε, μεταξύ άλλων, οι άνθρωποι να γνωρίζουν πώς να καταναλώνουν αυτού του είδους το περιεχόμενο και να το απολαμβάνουν όπως όλοι οι άλλοι χωρίς να χρειαστεί να εθιστούν».

Για τον σεξολόγο Iván Rotella, μέλος της Κρατικής Εταιρείας Επαγγελματιών Σεξολογίας, δεν υπάρχει πορνό για τις γυναίκες, επειδή οι γυναίκες δεν έχουν διαφορετικές επιθυμίες από τους άνδρες: «Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να ονομάζεται ηθικό πορνό».

Ο Rotella προειδοποιεί ότι όλο και περισσότεροι άνδρες φαντασιώνονται μέσω του πορνό, και εκεί λαμβάνουν τη σεξουαλική εκπαίδευση που δεν τους παρέχεται στο σχολείο ή στο σπίτι.

«Το βλέπω στο λύκειό μου όταν τους ρωτάω και πιστεύουν ότι οι σεξουαλικές σχέσεις λειτουργούν όπως στο πορνό. Το συμβατικό πορνό είναι φτιαγμένο έτσι ώστε όλα να περιστρέφονται γύρω από τα γεννητικά όργανα, την ανδρική ευχαρίστηση και το πέος».

*Mε πληροφορίες από El Pais | Lucia Franco | Κεντρική φωτογραφία θέματος: Boogie Nights | © Copyright 1997 – New Line Cinema