Gracias, Σπανιόλοι

Ρίχνεις μια ματιά στα αποτελέσματα της Basket League και το μάτι πέφτει αμέσως. Κολοσσός – Προμηθέας 114-109, δεν το πιστεύεις, «μάλλον είναι τυπογραφικό». Καταλαβαίνεις πως δεν είναι, επόμενη υπόθεση είναι πως πρέπει να έπαιξαν δύο, μπορεί και τρεις παρατάσεις. Έχεις δίκιο, αλλά όχι ακριβώς. Στα 40 λεπτά το σκορ ήταν ήδη τριψήφιο, 100-100. Το μόνο που σε απογοητεύει είναι ο αριθμός των θεατών που διαβάζεις στην ιστοσελίδα: αυτό το μπασκετικό γλέντι άξιζε περισσότερους από

Με μια ματιά στο 3stepsbasket.com επιβεβαιώνεις το προφανές: το παιχνίδι παίχτηκε σε ρυθμό 78 κατοχών (77.8 το ακριβές), δηλαδή 3.7 μονάδες πάνω από την πιο γρήγορη ομάδα της Ευρωλίγκας, την Μακάμπι Τελ Αβίβ (72.1). Κάπως έτσι είχαμε δύο παίκτες που σκόραραν 25+ πόντους (Κάουαν 30, Περάντες 27), τρεις που έκαναν double-double (Κάουαν 30+10ας, Ετσενίκε 19+10ρ, Μπραϊκοβιτς 22+12ρ).

Οι απλώς παρατηρητικοί του ελληνικού πρωταθλήματος περίμεναν πυροτεχνήματα στη Ρόδο. Με τον Κούρο Σεγκούρα στον πάγκο, ο Κολοσσός έχει γίνει μία από τις πιο γρήγορες, επιθετικές και διασκεδαστικές ομάδες του πρωταθλήματος, με 110.6 Offensive Rating και 117.2 Defensive Rating. O Προμηθέας γράφει το εκπληκτικό 124.0 ORtg και το θετικό 112.0 Drtg, έχοντας φτάσει ή ξεπεράσει στους 100 πόντους σε πέντε παιχνίδια του ήδη!

Με τον κόουτς των Πατρινών, Ηλία Παπαθεοδώρου και τη μετάλλαξη του από έναν αυστηρό ελεγκτή του ρυθμού στο μισό γήπεδο σε έναν μοντέρνο τεχνικό που αφουγκράζεται την εξέλιξη του αθλήματος θα ασχοληθούμε σε μεταγενέστερο σημείωμα, πιθανόν και σε κάποιο επεισόδιο του podcast.

Στο κλειστό των Άνω Λιοσίων φυσάει επίσης ισπανικός αέρας. Ο Ζοάν Πλάθα έχει κόψει τα χαλινάρια και έχει διατάξει πυρ ομαδόν στην ΑΕΚ, φέρνοντας αέρα ανανέωσης και ενθουσιασμού. Η Ένωση έφτασε 1-2 μεγάλα σουτ από τη νίκη τόσο απέναντι στον Ολυμπιακό όσο και κόντρα στον Παναθηναϊκό, αξίζοντας τουλάχιστον μία νίκη σε αυτά τα παιχνίδια. Μπορεί αυτή να μην ήρθε, όμως η κληρονομιά του έμπειρου Ίβηρα έχει ήδη αφήσει προίκα στην Ευρώπη, όπου η ΑΕΚ συνδυάζει την αήττητη πορεία με το αλέγκρο, παραγωγικό μπάσκετ που φέρνει κόσμο στο γήπεδο και στις τηλεοράσεις.

Συν τοις άλλοις, ο Πλάθα έχει μετατρέψει την ομάδα του σε ένα μικρό φυτώριο εξελίξιμων Ελλήνων παικτών, οι οποίοι παίρνουν συνεχώς ευθύνες. Καγκεμπέλε, Μακρέι, Κουζμίνσκας και οι λοιποί είναι τα πρώτα βιολιά, αλλά η ορχήστρα αφήνει χώρο και στον Φλιώνη, τον Καράμπελα, τον Νετζήπογλου, τον Χατζηδάκη, τον Κουζέλογλου – δεν είναι τυχαία η προ εβδομάδας αναφορά του κόουτς στην πρόοδο τους. Μαθημένοι να παίζουν σε τελείως διαφορετικό τέμπο, είναι αναμενόμενο όλοι τους να χρειάζονται μια μικρή ή μεγαλύτερη περίοδο προσαρμογής προκειμένου να αλλάξουν τις εργοστασιακές τους ρυθμίσεις, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως σε βάθος χρόνου θα καταφέρουν να από-ευνουχιστούν από το κλειδωμένο, «διαβαστερό» παιχνίδι που είχαν συνηθίσει. Με το πόδι κολλημένο στο γκάζι και τις ενεργειακές ανάγκες αυξημένες, κανείς δεν περισσεύει – αν πράγματι έχει την ποιότητα να τα βγάλει πέρα.

Gracias λοιπόν, Σπανιόλοι, ευχαριστούμε. Σεγκούρα και Πλάθα έφεραν αέρα της ισπανικής ACB στην πολύπαθη Basket League, την μονίμως μουντή από τα στοιχηματικά σύννεφα. Κολοσσός και ΑΕΚ, μαζί με τον Προμηθέα του Παπαθεοδώρου, είναι οι τρεις ομάδες που γνωρίζεις πως θα περάσεις όμορφα αν ξοδέψεις ένα δίωρο για να τις παρακολουθήσεις. Δεν είναι μικρό πράγμα: προ 10ετίας μόνο το Λαύριο έφτανε, στις καλές του χρονιές, σε τέτοιου είδους ταχύτητες, δεν είχε όμως τη δυναμική για να είναι τίποτα παραπάνω από την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Κάπως έτσι το έωλο επιχείρημα «δεν μπορούμε να παίξουμε γρήγορα υπό το φόβο του αποτελέσματος ή γιατί δεν έχουμε αρκετή ποιότητα» τρίζει. Κάτι μου λέει πως στο τέλος της σεζόν θα έχει καταρρεύσει οριστικά.