Πώς ο πόλεμος νίκησε το σεξ και η ακρίβεια την υγιεινή μας

Η Κυβέρνηση ανακοινώνει σωρηδόν ανακουφιστικά μέτρα κατά της ακρίβειας, αλλά η ακρίβεια παραμένει σταθερή, ακόμη κι αν κάποιες τιμές πέφτουν. Γιατί; Γιατί οι τιμές στα προϊόντα βρίσκονται στον Θεό (ή στον δαίμονα;) εδώ και καιρό, οπότε το να κατεβάσεις ένα σκαλοπάτι κάτι που έχει ανέβει ήδη δέκα, δεν κάνει σαφή τη διαφορά.

Η άνοδος των τιμών ξεκίνησε μετά τις πρώτες καραντίνες από τον κορονοιό, οπότε όλα αυξήθηκαν, προκειμένου να έρθει η ζυγαριά στα ίσια της, από το τεράστιο οικονομικό χτύπημα της αγοράς την περίοδο που δεν λειτουργούσε τίποτα. Και μετά ήρθε ο πόλεμος. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία άλλαξε, όχι μόνο την εγχώρια, αλλά και την παγκόσμια οικονομία, λόγω της διακοπής των διεθνών μεταφορών των προϊόντων. Αυτό μάς έδινε μια απάντηση στην αρχή για την άνοδο της βενζίνης, των καυσίμων γενικότερα, την άνοδο στα εισαγόμενα προϊόντα, στο ρεύμα. Και σιγά σιγά το συνηθίσαμε, όπως συνηθίζουμε πάντα το κάθε είδους «τέρας» όταν το κοιτάζουμε πολύ στα μάτια.

Η πραγματικότητα ήταν σχεδόν αβάσταχτη (πολλοί εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους κατά την περίοδο της Covid), μετά όμως ήρθαν κι οι βουλευτικές εκλογές και η Κυβέρνηση όφειλε να ενσκήψει στο πρόβλημα πιο προσεκτικά και να τάξει αυτό που θα ανακούφιζε όλα τα νοικοκυριά: μειώσεις στις τιμές.

Μόνο που ακόμη και σήμερα -παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Κυβέρνησης να φέρει μια ισορροπία- οι τιμές σε όλα τα είδη βρίσκονται πολύ ψηλά, τόσο που πριν βγεις στην αγορά, είτε για να αγοράσεις τα βασικά της διατροφής (λαχανικά, φρούτα, γαλακτοκομικά) είτε για άλλα είδη πρώτης ανάγκης, κάνεις τον Σταυρό σου.

Για τα τρόφιμα γράφουμε και διαβάζουμε καθημερινά. Και είναι, βεβαίως, το σοβαρότερο ζήτημα ενός σπιτικού. Υπάρχουν όμως κι άλλα πράγματα που έχουμε ανάγκη για να ζούμε πολιτισμένα.

Για παράδειγμα το σεξ. Για να κάνεις ασφαλές σεξ χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις προφυλακτικό. Μόνο που η τιμή των προφυλακτικών είναι απαγορευτική. Το κόστος ήταν ανέκαθεν υψηλό -η γνώμη μου είναι ότι θα έπρεπε να τα προσφέρουν παντού δωρεάν- αλλά στις μέρες που διανύουμε οι τιμές έχουν ξεφύγει. Προ κορονοιού, πολέμου και όλων των δεινών που μάς βρήκαν, η τιμή τους ξεκινούσε από τα 4 ευρώ και έφτανε και πάνω από είκοσι, ανάλογα με το πόσα περιείχε η συσκευασία. Τώρα η τιμή ξεκινάει από τα οκτώ ευρώ και φτάνει ακόμη και τα 50 ευρώ. Μιλώντας για γνωστές μάρκες που θεωρητικά εξασφαλίζουν ασφάλεια σε μεγάλο ποσοστό (υπάρχουν και πολύ φτηνά που έρχονται από ασιατικές χώρες και δεν έχουν καλή φήμη στην αγορά. 

Η Ελένη Μωραίτη, ιδιοκτήτρια φαρμακείου λέει στο Business Voice ότι πολλοί νέοι που μπαίνουν στο φαρμακείο -ειδικά στις εφημερίες- για να αγοράσουν προφυλακτικά και φεύγουν με άδεια χέρια, έχοντας ακούσει πρώτα την τιμή. Ακόμη κι αν εκείνη έχει φροντίσει να κρατήσει τις τιμές χαμηλά. «Η τιμή βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια του πωλητή. Μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία οι περισσότεροι έχουν αυξήσει τις τιμές σε όλα. Εμείς προσπαθούμε να είμαστε προσιτοί, αντιλαμβανόμενοι τη δεινή οικονομική θέση που βρίσκονται οι περισσότεροι. Εμείς, μη ξεχνάτε, έχουμε να κάνουμε και με ασθενείς που δεν έχουν να πάρουν   

Και, ναι! Για όσους έχουν έχουν ήδη προλάβει να γελάσουν με το θέμα, η προφύλαξη στο σεξ είναι θέμα πολιτισμού. Και η πρόληψη ένα θέμα που θα έπρεπε να πιάνεται από όλες τις πλευρές. Καμπάνιες ενημέρωσης, καθημερινά τηλεοπτικά σποτ, ενημερώσεις στα σχολεία. Γιατί διόλου σίγουρο δεν είναι ότι στα σπίτια αυτά συζητούνται ανοιχτά -ή έστω συχνά. Και πρέπει. Η υγεία προϋποθέτει προληπτικά μέτρα και όχι πυροσβεστικά, όπως οι αμβλώσεις ή οι θεραπείες σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νόσων -που ειρήσθω εν παρόδω μπορούν να είναι πανάκριβες ή να μην υπάρχουν καν (κάποιες ηπατίτιδες για παράδειγμα ή τον HIV).

Το προφυλακτικό θα έπρεπε να δίνεται δωρεάν ή σε πολύ χαμηλή, συμβολική τιμή. Και σε κάθε περίπτωση να μοιράζεται δωρεάν, χωρίς ταμπού, στα γυμνάσια και τα λύκεια. Και με τη σχετική ενημέρωση.

Σε χαμηλές τιμές θα έπρεπε να πωλούνται και τα είδη καθαρισμού και προσωπικής υγιεινής. Τα τελευταία χρόνια είδαμε δημοσιεύματα για μαθήτριες που δεν πήγαιναν στο σχολείο τις μέρες που είχαν περίοδο από ντροπή. Γιατί ντροπή; Γιατί οι γονείς τους δεν είχαν χρήματα να τους αγοράσουν σερβιέτες.

Το ίδιο το υπουργείο Υγείας, μάλιστα, το ανακοίνωσε πρόσφατα, παρουσιάζοντας στοιχεία που σοκάρουν:

-περισσότερα από 10.000 κορίτσια απουσιάζουν έως και μια εβδομάδα κάθε μήνα από το σχολείο, επειδή οι οικογένειες τους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν το κόστος των προϊόντων περιόδου, ενώ
-περίπου το 20% των γυναικών στην Ελλάδα δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά το μηνιαίο κόστος των προϊόντων περιόδου για τις ίδιες ή και τις κόρες τους και
-πολλά κορίτσια απουσιάζουν έως και 30 ημέρες ή περισσότερο, από το σχολείο λόγω της έλλειψης προϊόντων περιόδου.

Η αναπληρώτρια υπουργός Ειρήνη Αγαπηδάκη είναι εκείνη που ανακοίνωσε, επίσης, το πρόγραμμα Period Poverty, που αφορά στη δωρεάν διανομή προϊόντων περιόδου σε μαθήτριες σε 200 ελληνικά σχολεία με πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης. Κανένα πρόβλημα δεν λύνεται ολιστικά γιατί περίοδο δεν έχουν μόνο οι έφηβες. Άλλη συζήτηση αυτή…

Και το σαπούνι, το αφρόλουτρο, το σαμπουάν και το αποσμητικό θα έπρεπε να είναι φτηνά. Γιατί και η καθαριότητα είναι θέμα πολιτισμού  -«…και η μισή αρχοντιά», που δεν το έλεγαν οι γιαγιάδες μας καθόλου τυχαία.

Το ίδιο ισχύει και για τα απορρυπαντικά. Ο καθαρός ρουχισμός είναι θέμα υγιεινής, υγείας, πολιτισμού. Όλα βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα του πολιτισμού. 

Είναι απαράδεκτο σε μία χώρα που πλήττεται από φτωχοποίηση εδώ και 14 χρόνια, μια χώρα που προσπαθεί να κάνει restart και δεν την αφήνουν τα γεγονότα, ο μέσος πολίτης να ψάχνει στο ίντερνετ για να βρει είδη πρώτης ανάγκης. Ούτε βέβαια να κάνει αγορές τέτοιων προϊόντων με δόσεις.