«ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ»

«Οι θρήνοι για την άλωση, γνήσια δημιουργήματα της λαϊκής έμπνευσης, εκφράζουν τη θλίψη των “Ρωμιών” για το “πάρσιμο της Πόλης απ’ την Τουρκιά”…»Ο λαϊκός βάρδος μέσα απ’ τα σπλάχνα του συγκεκριμένου παραδοσιακού, δημώδους θρήνου, δακρύζει νοερά για τις αλησμόνητες πατρίδες μας…για την βασιλεύουσα Πόλη……ο σύγχρονος βάρδος, σαν από γινάτι της Ιστορίας, επιστρέφει από χθες τον στοιχειωμένο θρήνο ως εμβατήριο…ως παιάνα…Ο παμπάλαιος θρύλος προφητεύει εδώ και 6 αιώνες την επιστροφή ενός Βασιλιά Μαρμαρωμένου, που θα ξυπνήσει απ’ τον λήθαργο και θα ξαναϋψώσει τα “Ελλήνων Σήματα” στην “Νέα Ρώμη”……ο σύγχρονος Θρύλος, ασυλλήπτως περιπαικτικά και τρομακτικά υπέροχα, εκπληρώνει το υπεραιώνιο “ήξεις αφήξεις” μέσα σε μόλις 15 χρόνια, σε μια αθλητική αλληγορία: ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς – και μάλιστα και Αυτοκράτορας κι ο ίδιος – του Ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι ο Ολυμπιακός και όπως η Ρωμαϊκή “διπλή” Αυτοκρατορία, εξυψώθηκε στην “πρώτη Ρώμη του” εν έτι 1997 και έπεσε έκτοτε σε έναν αθλητικά “αιώνιο” λήθαργο…εκπορθήθηκε, συλλήθηκε, μαρμάρωσε…για να έρθει το πλήρωμα του χρόνου, «πάλι με χρόνια με καιρούς», να ξυπνήσει ξανά για να υψώσει εκ νέου την Γαλανόλευκη στο άλλο άκρο της διπλής του Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας…απ’ την παλιά Ρώμη στην Νέα, την Κωνσταντινούπολη…Μη γελιέστε, όσο πομπώδεις κι αν σας ηχούν οι πιο πάνω παρομοιώσεις, το κατόρθωμα αυτής της ομάδας είναι παροιμιώδες από μόνο του και συνεπώς δεν θα μπορούσε παρά να εξηγείται κι αντίστοιχα.