Ιστορικά παράπονα και αιτήματα

Με τρία παράπονα έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Αλέφαντος, η κηδεία του οποίου θα γίνει το Σάββατο. Το πρώτο ήταν ότι δεν επέστρεψε στον Ολυμπιακό μετά την τελευταία φυγή του το 2004. Το δεύτερο ότι δεν πήγε σε μια χώρα της Δυτικής Ευρώπης για να πάρει μια ομάδα και να κάνει μεγάλη πορεία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Το τρίτο ότι οι έλληνες δημοσιογράφοι δεν του αναγνώρισαν ποτέ ότι ο Οτο Ρεχάγκελ πήρε το Euro

Οταν έφυγε από τον Ολυμπιακό το 2004 ο «Αλέ» πήρε μαζί του ένα κινητό τηλέφωνο που του είχε δώσει ο τότε πρόεδρος της ομάδας Σωκράτης Κόκκαλης. Ο Αλέφαντος δεν είχε κινητό: για χρόνια μπορούσες να τον βρεις μόνο στο σπίτι του και αφού φρόντιζε να ενημερώσει για τα ωράριά του η ευγενέστατη γυναίκα του. Ο Κόκκαλης (που ήθελε και να συζητάει μαζί του τα πάντα), του είχε δώσει ένα τηλέφωνο για να μπορεί να τον βρίσκει: ήταν ο μόνος που γνώριζε τον αριθμό. Φεύγοντας από του Ρέντη ο Νικόλας το πήρε μαζί του και περίμενε για χρόνια να χτυπήσει. Δεν χτύπησε ποτέ.

Το όραμα για καριέρα στο εξωτερικό του ήρθε μετά το πέρασμα από τον Ολυμπιακό. Αποδέκτης των μεγάλων παραπόνων του ήταν πάντα ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού και φίλος του, Γιώργος Λιάνης. Ο Λιάνης τον γούσταρε ως συνομιλητή και οι πόρτες του γραφείου του στο υφυπουργείο Αθλητισμού ήταν πάντα ανοιχτές. Ο Αλέ του ζητούσε να του βρει μια ομάδα στο Βέλγιο ή στην Ολλανδία! «Ακουσέ με και βοήθα με Γιώργο μου» έλεγε, «με τις γνώσεις που έχω και τις γνωριμίες που έχεις, έτσι και πάρω μια ιστορική ομάδα σαν την Αντερλεχτ, τη Φέγενορντ και τον Αγιαξ εύκολα θα τη βγάλω πρωταθλήτρια. Και μετά θα κατακτήσουμε το Τσάμπιονς Λιγκ και μετά το Διηπειρωτικό. Και θα διακριθώ κι εγώ κι εσύ και θα διαφημιστεί και η Ελλάδα και το ΠΑΣΟΚ και το έργο σου. Γιατί ο Αλέφαντος Γιώργο μου δεν είναι αχάριστος!».

Αχάριστοι ήταν για τον «Αλέ» και οι δημοσιογράφοι: με μερικούς είχε τη χειρότερη σχέση και οι καυγάδες μαζί τους έχουν περάσει στην ιστορία. Ο Αλέ δεν είχε πρόβλημα να πεις για αυτόν την πιο τραβηγμένη από τα μαλλιά ιστορία. Ετσι έχουν κυκλοφορήσει πολλά που δεν είναι ακριβή: για παράδειγμα ποτέ δεν έκανε μαθήματα τακτικής χρησιμοποιώντας κεφτέδες – μπύρες και ποτήρια χρησιμοποιούσε και μπροστά μου έχει πει την ιστορική ατάκα στον σερβιτόρο του Πανελληνίου «φέρε μπύρες να έχουμε παίκτες». Θύμωνε όμως πολύ αν του έκανες κριτική για επιλογές ενδεκάδας και αν τολμούσες να αμφισβητήσεις τον ισχυρισμό του ότι έφερε στην Ελλάδα διάφορα συστήματα, όπως το 5-3-2 για το οποίο μιλούσε με πάθος. «Να πούμε μπράβο στον Ρεχάγκελ, αλλά να μην κρύβουμε από τον κόσμο ότι τον Αλέφαντο αντέγραψε» έλεγε μετά τον θρίαμβο του 2004. Αυτή η απόκρυψη της αλήθειας ήταν για τον ίδιο αποτέλεσμα μιας μεγάλης δημοσιογραφικής συνωμοσίας που ποτέ δεν συγχώρεσε.

Ωστόσο μια προσωπική ιστορία κράτησε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και ο ίδιος: δεν ήθελε ποτέ να λέει ότι ξεκίνησε την καριέρα του περνώντας για λίγο από τον Παναθηναϊκό! Στους Πράσινους, που εξέδωσαν και ανακοίνωση για να τον αποχαιρετήσουν, αγωνίστηκε πολύ λίγο και σε ηλικία 15 χρόνων έφυγε για να πάει στον Ολυμπιακό του οποίου ήταν οπαδός από μικρός. Αλλά για αυτό του το ξεκίνημα δεν μιλούσε και όποιος κάτι είχε ακούσει δεν το πίστευε κιόλας. Αλλά όπως συμβαίνει με όλες σχεδόν τις ιστορίες του κυρ Νικόλα κι αυτή ήταν τελικά αληθινή: μπορεί τον ΠΑΟ να μην τον προπόνησε ποτέ, αλλά φόρεσε τη φανέλα του έστω για λίγο.

Μιλώντας για παράπονα χωρίς τέτοια αποχαιρέτησε τη Σουπερλίγκα ο πρώην πρόεδρός της Μηνάς Λυσάνδρου, που την Τρίτη παρέθεσε ένα αποχαιρετιστήριο γεύμα στους διαπιστευμένους δημοσιογράφους. Εκανε έναν απολογισμό της θητείας του, είπε ότι δεν τον ενδιαφέρει να μεταπηδήσει στην ΕΠΟ για να γίνει πρόεδρός της, αναφέρθηκε στις δυσκολίες της επανέναρξης του πρωταθλήματος και παραδέχτηκε πως για να λειτουργήσει η Λίγκα καλύτερα θα ήταν απαραίτητη μια τροποποίηση του καταστατικού που να επιτρέπει στον πρόεδρό της να πάρει αποφάσεις που δεν αφορούν μόνο το πρόγραμμα των αγώνων.

Δεν φάνηκε ωστόσο αισιόδοξος πως κάτι τέτοιο θα συμβεί και δεν έμοιαζε αισιόδοξος και για την πιθανότητα να βρουν οι ομάδες την ίδια τηλεοπτική στέγη κάνοντας πράξη την απόφαση για κοινή διαχείριση. Αυτό το τελευταίο είναι και το μεγάλο αγκάθι του επόμενου πρωταθλήματος: αυτή τη στιγμή τηλεοπτικά συμβόλαια έχουν μόνο ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο Αρης και η ΑΕΛ. Και συζητήσεις με τα κανάλια που δείχνουν ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν για την ώρα. Οπως είπε και ο πρώην πρόεδρος της Λίγκας αν δεν είχαν γίνει κάποιες τροποποιήσεις στους κανονισμούς αδειοδότησης, με τόσες ομάδες χωρίς τηλεοπτικό συμβόλαιο, θα ήταν δύσκολο να υπάρχουν και αδειοδοτήσεις.

Πάντως η Λίγκα θα κριθεί σύντομα να απαντήσει σε ένα αίτημα του Παναιτωλικού που βρίσκω απολύτως λογικό. Η ομάδα του Αγρινίου ζητά να τροποποιηθεί ο κανονισμός πρωταθλήματος και να μη γίνει κανένα μπαράζ ανάμεσα στον προτελευταίο της Σούπερλιγκ και τον δεύτερο της Σούπερλιγκ 2 όπως προβλέπεται. Ο Παναιτωλικός θυμίζει πως μετά από μια νομοθετική τροποποίηση που έγινε από τον υφυπουργό Λευτέρη Αυγενάκη μπορεί να υπάρξουν αλλαγές στις προκηρύξεις και μπορεί η Λίγκα αυτό να το ζητήσει από την ομοσπονδία. Ο λόγος που το ζητά αυτό ο Παναιτωλικός είναι η απόφαση των ομάδων της Σούπερλιγκ 2 να διακόψουν το πρωτάθλημά τους ζητώντας μάλιστα να γίνει αναδιάρθρωση και να ανεβούν τέσσερις ομάδες. Αν αναδιάρθρωση δεν γίνει (από πουθενά δεν προκύπτει τέτοια πρόθεση) ο Παναιτωλικός θεωρεί πως δεν μπορεί ο δεύτερος ενός πρωταθλήματος που σταμάτησε να έχει την απαίτηση να παίξει μπαράζ με μια ομάδα που ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της κανονικά. Και έχει δίκιο.

Το να ανεβεί ο ΠΑΣ Γιάννινα μοιάζει λογικό, διότι ένας πρωταθλητής πρέπει σε κάθε λίγκα να υπάρχει – ακόμα κι αν αυτή διακοπεί, ο πρώτος είναι πρώτος. Αλλά οι ομάδες που αγωνίζονται, σέβονται πρωτόκολλα και έχουν παίκτες που μοχθούν και τραυματίζονται θα πρέπει να επιβραβευθούν κι όχι να μπουν στο ίδιο τσουβάλι με όσες δεν παίζουν γιατί έτσι το αποφάσισαν. Το αίτημα του Παναιτωλικού είναι δικαιότατο: αν πάρεις την απόφαση να μην παίξεις πρέπει να αναλάβεις και τις ευθύνες της άρνησής σου. Το ποδόσφαιρο βασίζεται στο fair play. Οποιος δεν αγωνίζεται δεν το τηρεί.