Festival Jazz

Το ετήσιο ραντεβού με τη τζαζ μουσική δίνει και φέτος το αθηναϊκό κοινό στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, για το 11ο Φεστιβάλ Τζαζ, που θα διαρκέσει μέχρι τις 29 Μαϊου. Συμμετέχουν καλλιτέχνες από την Ελλάδα, αλλά και δώδεκα ακόμη χώρες της Ευρώπης. Παράλληλα, παρουσιάζεται για πρώτη φορά και έκθεση φωτογραφίας από καλλιτέχνες της τζαζ μουσικής, πάνω στη σκηνή.

Η ΑΝΝΑ ΓΑΓΓΑ, υπεύθυνη διοργάνωσης, ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΨΑΧΕΙΛΗΣ, δημιουργός και συμμετέχων στην έκθεση φωτογραφίας, ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ, δημιουργός και συμμετέχων στην έκθεση φωτογραφίας, καθώς και επισκέπτες, μίλησαν σήμερα στην εκπομπή του «ΑΘΗΝΑ 9.84» «Καλημέρα Αθήνα», με τις Νίκη Λυμπεράκη και Αγγελική Πανταλέων. Στη  Μαρία Τιγκιρίδου, μεταξύ άλλων, είπαν:

* Άν. Γάγγα: «Για ενδέκατη συνεχή χρονιά, η Τεχνόπολη διοργανώνει το ευρωπαϊκό Festival Jazz. Υποδεχόμαστε το καλοκαίρι με αυτόν τον τρόπο, ανοίγουμε τις πόρτες της Τεχνόπολης στον κόσμο, που το τιμά κάθε χρόνο με την παρουσία του. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Φέτος φιλοξενούμε και την έκθεση jazz φωτογραφίας του Χρήστου Κοψαχείλη και του Λευτέρη Αρβανίτη, για την οποία έκθεση πάλι η είσοδος είναι ελεύθερη. Έχουμε συμμετοχές από δώδεκα χώρες, έχουμε ένα αφιέρωμα στη βαλκανική jazz με τους Funfarra από την Αλβανία -που αναμιγνύουν τη βαλκανική παράδοση με ήχους funk, soul και jazz- και τρία γκρουπάκια ελληνικά, που ασχολούνται με αυτό το είδος της jazz. Έχουμε, σαν ελληνική συμμετοχή, τον Νίκο Αναδολή...
Από τότε που ξεκίνησε το φεστιβάλ, ο κόσμος έχει αυξηθεί, αλλά νομίζω ότι δεν είναι μόνο η jazz. Είναι φυσικά και η jazz -γιατί, αν δεις το κοινό, παρακολουθεί, ακούει, θέλει να μαθαίνει, ρωτάει για τα συγκροτήματα, ζητάει τα cd τους, έρχεται σε επαφή με τους μουσικούς-, αλλά, όπως και να το κάνουμε, η Τεχνόπολη είναι ένα πολύ ωραίο μέρος και το ότι η είσοδος είναι ελεύθερη, το βοηθάει. Θεωρούμε, ότι συμβάλλουμε στο να γνωρίσει ο επισκέπτης τη jazz».

* Χρ. Κοψαχείλης: «Είναι φωτογραφίες που είναι τραβηγμένες τα τελευταία τριάντα χρόνια, από συναυλίες που έχουν γίνει στην Αθήνα κυρίως, και στην Ελλάδα γενικότερα. Είναι καταγραφή, όχι τόσο των μουσικών, όσο της εμπειρίας από το άκουσμα της μουσικής αυτής... Αγαπούσα τη φωτογραφία πρώτα από όλα και τη jazz μετά, αλλά με ενδιέφερε αυτή η απλότητα που υπάρχει πάνω στη σκηνή, με τους μουσικούς της jazz, πώς πέφτουν τα φώτα, πώς αυτοσυγκεντρώνονται πριν τα solo - όλη αυτή η ατμόσφαιρα».

* Λ. Αρβανίτης: «Είναι μια σειρά φωτογραφιών, οι οποίες ξεκινούν περίπου από τα μέσα του '90, είναι στο φάσμα της jazz, μπλουζ από ροκ και σόουλ, από πολλά είδη μουσικής. Νομίζω, ότι κάποιος που θα έρθει και του αρέσει η μουσική, μέσα από τις εικόνες θα ακούσει μουσική και θα περάσει καλά, βλέποντας τις εικόνες... Ξεκίνησα με τα εικαστικά ως νεαρότερος, ζωγράφιζα, έκανα μεταλλοκατασκευές. Τελικά, επειδή αγαπούσα πάρα πολύ τη μουσική, εντελώς συγκυριακά βρέθηκα με μια μηχανή στην πρώτη μου συναυλία, αρχές του '90 και έκτοτε συνεχίζω, ανελλιπώς, να  καλύπτω παραστάσεις..