Αντίκρυ στην ειλικρίνεια

Της Νόνης Καραγιάννη

Δεν νοιώθω απολύτως καμία έκπληξη για το γεγονός, ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης δεν διάβασε το μνημόνιο- είμαι σχεδόν πεπεισμένη ότι κι άλλοι συνάδελφοιτου υπουργοί, δεν το διάβασαν-εκπλήσσομαι όμως με τον τρόπο που τα ΜΜΕ,υποδέχονται αυτή την αφοπλιστική, πολιτικά, ειλικρίνεια

Ομολογώ, ότι ο πολιτικός λόγος του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, δεν μου ήταν ποτέ ιδιαίτερα εκλεκτικός. Κυρίως γιατί πίσω από τις δηλώσεις η τις ομιλίες του, «διάβαζα» τη διαπιστωτική ευκολία στην οποία κυρίως εμείς οι δημοσιογράφοι καταφεύγουμε είτε μιλώντας είτε γράφοντας και, που πιστεύω ότι οφείλουν να αποφεύγουν «όπως ο διάβολος το λιβάνι» τα πολιτικά πρόσωπα. Για να μην τον αδικώ όμως, νομίζω ότι η κορυφαία πολιτική του στιγμή και, στον αντίποδα των όσων κατά καιρούς έχουν λεχθεί, δεν ήταν τόσο η επιχειρησιακή  εξάρθρωση της 17Ν, όσο εκείνο το κείμενο του, το καλοκαίρι του 2002, με το οποίο κι εξήγησε γιατί αυτοί οι άθλιοι και γελοίοι τύποι της τρομοκρατικής οργάνωσης, δεν είχαν και δεν θα μπορούσαν να έχουν οποιαδήποτε σχέση με την Αριστερά.

Η αλήθεια είναι, ότι δεν κατάφερα ποτέ να μάθω αν εκείνο το κείμενο-ιδεολογικο-πολιτική πλατφόρμα «αποενοχοποίησης» της Αριστεράς από κάθε εκδήλωση τρομοκρατικής πράξης-ήταν δικό του, ή  αν ήταν συγγραφικό πόνημα κάποιου συνεργάτη του. Δέκα χρόνια μετά, η υποψία ότι το κείμενο εκείνο δεν ήταν δικό του, έρχεται στο μυαλό μου, όταν τον ακούω να μιλά με διαπιστώσεις ως επί τω πλείστον «δανεισμένες» από τίτλους εφημερίδων.

Την εβδομάδα που πέρασε ο υπουργός Ανάπτυξης και Αποκέντρωσης «διέβη τον Ρουβίκωνα». Κυρίως εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο τα ΜΜΕ, υποδέχθηκαν την ομολογία- σοκ(;), ότι δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο, γιατί εκείνη την εποχή είχε άλλες δουλειές. Διάβασα σχόλια ακόμα και «πολιτική αυτογελοιοποίηση» του, από δημοσιογράφους, που υμνούσαν επί σειρά ετών, την εξώφθαλμη προχειρολογία του, τα πίσω-μπρός των θέσεων του, την πολιτική ελαφρότητά  του. Δεν νοιώθω απολύτως καμία έκπληξη για το γεγονός, ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης δεν διάβασε το μνημόνιο- είμαι σχεδόν πεπεισμένη ότι κι άλλοι συνάδελφοι του υπουργοί, δεν το διάβασαν-εκπλήσσομαι όμως με τον τρόπο που τα ΜΜΕ, υποδέχονται αυτή την αφοπλιστική, πολιτικά, ειλικρίνεια του.

Κοντολογίς έχω την εντύπωση, ότι στα είκοσι και πλέον χρόνια της πολιτικής του διαδρομής, ο κ. Χρυσοχοΐδης για πρώτη φορά και με ειλικρίνεια αναμετρήθηκε με το πολιτικό του βάρος, στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη του και είδε την αλήθεια.

Θα ήμουν έτοιμη να τον επαινέσω, αν η φράση του  «ήταν μοιραίο πολιτικό μου λάθος», συνοδευόταν και από την εξήγηση: «Και για αυτό τον λόγο, αποχωρώ και από την πολιτική».