Αθηναϊκοί κινηματογράφοι: χνάρια και κουφάρια. Έρχονται «Τα σινεμά της Αθήνας 1896-2013. Ιστορίες του αστικού τοπίου».

Του Δημήτρη Φύσσα

Όλοι ξέρουν ότι ο Δήμος μας ήταν γεμάτος κινηματογράφους. Όλοι ξέρουν, επίσης, ότι οι περισσότεροι κινηματογράφοι σήμερα έχουν κλείσει. Τι έγιναν όμως οι χώροι των παλιών σινεμά;

Πέρα απ΄ όσους κατέληξαν πολυκατοικίες, βενζινάδικα, πάρκινγκ, γυμναστήρια, σούπερ μάρκετ ή σχολεία, χωρίς ν΄ αφήσουν κανένα ίχνος, οπότε μόνο όποιος ξέρει με βεβαιότητα τη διεύθυνση, μπορεί να πει «εδώ υπήρχε το τάδε σινεμά»- υπάρχουν μια σειρά περιπτώσεις που αφήσανε κάποιο ίχνος, μικρότερο ή μεγαλύτερο.

Τέτοιες περιπτώσεις είναι μερικά σούπερ μάρκετ που διατήρησαν το όνομα ή την ταμπέλα του παλιού κινηματογράφου. Πας στα Ιλίσια, για παράδειγμα, και βλέπεις ότι το σούπερ μάρκετ «Σκλαβενίτης», στην Παπαδιαμαντοπούλου, λέγεται «Άλεξ». Ίδια περίπτωση είναι και το «Colosseo» στην οδό Βελβενδού, στην Κυψέλη. Γιατί; Επειδή αποκαλύφτηκε η ταμπέλα του παλιού σινεμά. Από την άλλη, υπάρχει ένας «Βασιλόπουλος» στην Πατησίων, που λέγεται «Κατάστημα Ράδιο Σίτυ». Εδώ δεν κρατήσανε την ταμπέλα, όμως ονόμασαν το μαγαζί από τον παλιό κινηματογράφο. Και τα τρία αυτά σινεμά ήταν χειμωνιάτικα.

Δεν είναι όμως μόνο τα σούπερ μάρκετ. Όποιος ξέρει το μπαρ - κλαμπ «Αθήναι» στον Κολωνό (οδός Άργους, σχεδόν γωνία με τη Λένορμαν), μπορεί να σκεφτεί ότι η ονομασία του συντηρεί τη μνήμη του ομώνυμου παλιού θερινού σιενμά που ήταν στο ίδιο σημείο. Από το σινεμά σώζονται μερικά αρχιετκτονικά στοιχεία: καμπίνα προβολής και ταμείο.

Πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι τα πάρκινγκ, που ήταν συνήθως καλοκαιρινοί κινηματογράφοι. Το «Μον Ρεπό» στον Άγιο Νικόλαο (οδός Μοσχοπόλεως) ή το «Διάνα» στην πλατεία Αττικής (οδός Ζαχία) είναι πάρκινγκ που διατηρούν ακόμα και την ταμπέλα του παλιού κινηματογράφου. Η «Ράνια» στα Θυμαράκια (οδός Παρασκευοπούλου) ή η «Άλβα» στην Κυψέλη (οδός Κρίσσης) έχουν γίνει πάρκινγκ, διατηρώντας κάποια άλλα στοιχεία του παλιού σινεμά (οθόνη ή καμπίνα προβολής).

Βεβαίως, υπάρχουν και κινηματογράφοι που έχουν απομείνει κουφάρια, χωρίς καμιά χρήση. Ο «Πλάτων» είναι μια τέτοια περίπτωση, στην Ακαδημία Πλάτωνος φυσικά. Πρόμοια και το διατηρητέο «Ατικόν», πάνω στην οδό Κυψέλης, από το οποίο έχει απομείνει ένα «Τ» της ταμπέλας του.

Όλα αυτά, εντελώς ενδεικτικά, αποτελούν προφανώς στοιχεία της σύγχρονης αθηναϊκής «αρχαιολογίας». Σύντομα οι αναγνώστες αυτής της ιστοσελίδας θα δουν εδώ αναρτημένη προς ελεύθερη ανάγνωση το βιβλίο μου «Τα σινεμά της Αθήνας 1896-2013. Ιστορίες του αστικού τοπίου». Όταν η έρευνα αυτή ανέβει, σ΄ ένα περίπου μήνα, κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορεί να βρει πολύ περισσότερα στοιχεία για κάθε κινηματογράφο που λειτουργεί ή λειτούργησε ποτέ στα όρια του Δήμου μας.

[email protected]