Αξιοποίηση ή εκποίηση; Τρεις (γεωργικές) παραβολές

του Γιάννη Λαυράνου

Το να τα φορτώνεις όλα στους «διάφορους Φωτόπουλους» για τα κακά τουΔημοσίου είναι η εύκολη λύση, το άλλοθι για τις αμαρτίες σου. Τα τελευταία 38 χρόνια τα κόμματα που κυβέρνησαν έβλεπαν το κράτος ως «λάφυρο». 

Κάποιος είχε νοικιάσει ένα κτήμα σε έναν γεωργό για να παράγει αγροτικά προϊόντα. Από το ενοίκιο που εισέπραττε κάλυπτε τους φόρους για την κατοχή του κτήματος και του έμεναν και κάποια χρήματα στην τσέπη. Όμως ο ιδιοκτήτης χρωστούσε σε έναν δανειστή, ο οποίος τον πίεζε να πουλήσει το κτήμα, όταν η ζήτηση για γη ήταν χαμηλή. Να το δώσει όσο-όσο, σε πολύ χαμηλότερη τιμή από την πραγματική αξία του, για να του εξοφλήσει ένα μικρό μέρος του χρέους του. Ο δανειστής τού έχει κι έτοιμο αγοραστή, έναν φίλο του τσιφλικά. Έτσι, όμως, πολύ λίγο θα μείωνε το χρέος του, θα έχανε το όποιο κέρδος από το ενοίκιο του κτήματος και ο άνθρωπος που το καλλιεργούσε θα έχανε το εισόδημά του.

Ένας γεωργός, μεταξύ των εκτάσεων που διέθετε, είχε ένα αμπέλι. Κάποτε παρήγαγε μεγάλες ποσότητες σταφυλιών και του απέφερε πολλά έσοδα. Αλλά με το πέρασμα των χρόνων  παραμέλησε το αμπέλι. Άφησε τους φίλους του να το διαχειριστούν κι εκείνοι έμπαιναν κι έκοβαν σταφύλια για να τρώνε μαζί με δικούς τους φίλους. Άφησαν το αμπέλι ακλάδευτο κι απεριποίητο, μέχρι που πια δεν παρήγαγε. Ο γεωργός είχε δύο επιλογές. Ή να το πουλήσει σε τιμή που δεν φτάνει ούτε μια καλή σοδειά ή να βάλει τους κατάλληλους ανθρώπους να το περιποιηθούν και να το επαναφέρουν σε κατάσταση που θα μπορεί να είναι και πάλι παραγωγικό.

Ένας αγρότης, που είχε κάποια εύφορα και κάποια χέρσα κομμάτια γης, όταν οι δουλειές του δεν πήγαιναν καλά, πήρε ένα δάνειο. Όμως η γυναίκα του χάλασε τα λεφτά σε λούσα και διασκεδάσεις. Για να μπορέσει να ξεπληρώσει το χρέος έπρεπε να βάλει τα δυνατά του και να έχει καλή παραγωγή από τις εύφορες εκτάσεις και να ξεφορτωθεί τις χέρσες που τον ζημίωναν. Έψαξε για αγοραστές αλλά το ενδιαφέρον ήταν μικρό. Ώσπου ένας μεγαλογαιοκτήμονας εμφανίστηκε και του είπε ότι θα έπαιρνε μια χέρσα έκταση, αλλά για να την πάρει ήθελε -χωρίς πολύ μεγαλύτερο τίμημα- να πάρει και μια έκταση φιλέτο, που απέφερε στον αγρότη κέρδη και τελικά η αγοραπωλησία δεν θα ήταν επικερδής.

Και στις τρεις ιστορίες υπάρχει η δυνατότητα επιλογής. Αντίθετα, όμως, με την κυβέρνηση ο αγρότης δεν έχει να λογοδοτήσει παρά μόνο στον εαυτό του αν κάνει τη λάθος επιλογή.

Το να τα φορτώνεις όλα στους «διάφορους Φωτόπουλους» για τα κακά του Δημοσίου είναι η εύκολη λύση, το άλλοθι για τις αμαρτίες σου. Τα τελευταία 38 χρόνια τα κόμματα που κυβέρνησαν έβλεπαν το κράτος ως «λάφυρο». Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί στήριξαν κι εξέθρεψαν  το πελατειακό κράτος. Τοποθετήθηκαν επικεφαλής κολλητοί και διορίστηκαν ψηφοφόροι.

Ακολουθήθηκε η τακτική της συστηματικής απαξίωσης των ΔΕΚΟ που αφέθηκαν στη μοίρα τους. Οι διοικήσεις έκαναν πάρτι σπατάλης κι έδιναν το κατιτίς στους συνδικαλιστές για να κάνουν τα στραβά μάτια, πάντα εις βάρος των