Δημοσκόποι ή Οιωνοσκόποι;

του Βαγγέλη Καργούδη

Οι πολίτες, δείχνουν να μην ενδιαφέρονται, ούτε καν από περιέργεια, να βάλουν το δικό τους ρεφενέ-απάντηση στο ερώτημα αν & πώς & προς τα πού θα κυβερνηθεί η χώρα με βάση τα αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών.

Κυριακάτικα φύλλα, δελτία ειδήσεων, εκπομπές λόγου, σχόλια...
Όλα, αυτό το Σαββατοκύριακό, απέπνεαν μια μουντάδα ομοιόμορφη , μια απελπισία κοινή, μια αμηχανία δυσοίωνη.
Λες και οι πάντες έβλεπαν το προηγούμενο βράδυ τον ίδιο τρομακτικό εφιάλτη...

Τα μηνύματα,-όσο μπορείς να τα πεις μηνύματα, αυτά τα άναρθρα κοάσματα-απαντήσεις των ερωτώμενων

στις δημοσκοπικές έρευνες- απλά, εύληπτα.

Διατυπωμένα έτσι, που να μην αφήνουν το ελάχιστο περιθώριο για δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις:

Οι πολίτες, δείχνουν να μην ενδιαφέρονται, ούτε καν από περιέργεια, να βάλουν το δικό τους ρεφενέ-απάντηση στο ερώτημα αν & πώς & προς τα πού θα κυβερνηθεί η χώρα με βάση τα αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών.

Εκείνο που δείχνουν να τους αφορά, είναι μόνο να προσθέσουν και τα δικά τους αγριευτικά ντεσιμπέλ στους ήχους των σαλπίγγων της Ιεριχούς που θα σαλπίζουν την οριστική απαξίωση, την καταδάφιση του πολιτικού συστήματος...

Και ελπίδα μοναδική, φως αβέβαιο, λυμφατικό, απ τις ελάχιστες χαραμάδες που αφήνει το δυσοίωνο σκηνικό, η άρνηση 7 ή ακόμα και 8 πολιτών από τους 10, να απαντήσουν στις ερωτήσεις των δημοσκόπων.

Σε βαθμό, μάλιστα, που οι πιο έγκυροι απ' αυτούς, να αποφαίνονται ότι με τις συνθήκες αυτές, είναι απολύτως αδύνατη η συγκρότηση στοιχειωδώς αποδεκτού επιστημονικά, αντιπροσωπευτικού δείγματος...

Σημεία των καιρών, λες.
Ναι, σημεία, αλλά σημεία τί λογής;
Σημεία που προαναγγέλλουν, μήπως, μια ταχύρρυθμη εκτόνωση των υπολειμμάτων της οργής;
Αυτών των υπολειμμάτων που ακόμα αντιστέκονται, επιμένοντας πως και η οργή και ο θυμός είναι από μόνα τους θεμιτές στάσεις ζωής, πριν μεταμορφωθούν σε απελπισία και άρρωστη απάθεια;

Για να επιτρέψουν στον απελπισμένο, σε μια και μόνη στιγμή, ακριβή στιγμή, να αρθεί πάνω από το προσωπικό του δράμα και να προσφέρει στην κοινωνία και τη δική του πολύτιμη συμβολή-απάντηση στα κρίσιμα ερωτήματα, ίδια με γκρέμνα που χαίνουν μπροστά της σκοτεινά, έτοιμα να την καταπιούν;

Ή σημεία, από τα άλλα;
Από εκείνα τα σημεία, τα υπόκωφα, που, ακριβώς επειδή δεν λένε τίποτα το συγκεκριμένο, τίποτα τουλάχιστον που να έχει σχέση με κάποια γλώσσα που να μιλούν άνθρωποι, δείχνουν να νεύουν σε όλες τις δυνάμεις του χάους & της απώλειας, πως είναι η δική τους ώρα, η δική τους σειρά, να ανέβουν στο πάλκο της Ιστορίας;