Έντυπο «Ελλάς - Γαλλία- Συμμαχία»

Το Ίδρυμα της Βουλής και το Γαλλικό Ινστιτούτο κυκλοφόρησαν την έκδοση «Ελλάδα και Γαλλία τον 19ο αιώνα», η οποία τεκμηριώνει την παραδοσιακή φιλία των δύο χωρών. Πρόκειται για τα πρακτικά συνεδρίου που έγινε πέρσι στην Αθήνα με επιμέλεια του καθηγητή Ευάγγελου Χρυσού, ομότιμου καθηγητή του Ιδρύματος , ο οποίος διατέλεσε γενικός γραμματέας του. Είναι μια επισκόπηση της αλληλεπίδρασης ανάμεσα στις δύο χώρες σε πεδία που καλύπτουν την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική ιστορία, τη νομική επιστήμη, τη αρχαιολογία, τις τέχνες και γενικά τον πολιτισμό.

«Ο 19ος αιώνας έθεσε τις βάσεις μιας μακράς και ισχυρής παράδοσης ελληνο- γαλλικής φιλίας, η οποία διατρέχει ολόκληρο τον ταραγμένο 20ο αιώνα, μιας φιλίας που εκδηλώνεται μέχρι σήμερα» τονίζει στον χαιρετισμό- πρόλογο του ο Φίλιππος Πετσάλνικος, τότε Πρόεδρος του Κοινοβουλίου.

«Η Γαλλία ήταν από τη γέννηση του ελληνικού κράτους ένας βασικός υποστηρικτής. Και κάθε φορά που η Ελλάδα είχε ανάγκη τη Γαλλία, η Γαλλία ήταν εκεί» υπογραμμίζει ο πρέσβης Κριστόφ Φαγνόντ επισημαίνοντας ότι υπάρχει μια γαλλική επιρροή στην Ελλάδα και αντίστοιχα μια ελληνική επιρροή στη Γαλλία.

Οι εισηγητές κατά θέμα έχουν ως εξής:

Κριστόφ Φαγνόντ. 1821. Τι λένε οι Γάλλοι πρόξενοι;

Αναστάς - Ζεάν Μεταξάς. Ο περιηγητικός λόγος ως πηγή αφηγηματικής ιστοριογραφίας. Μερικές μεθοδολογικές προτάσεις στον Πρόλογο του έργου «Ταξίδι στην Ελλάδα», του Πουκεβίλ.

Γολάντ Ετιέν. Η Γαλλική Σχολή Αθηνών και η γαλλική πολιτική τάξη τον 19ο αιώνα: από το Λουδοβίκο- Φίλιππο στον Κλεμανσώ.

Δημήτριος Παντελοδήμος . Η γαλλική διανόηση και τα επαναστατικά κινήματα του 1886 στην Κρήτη και του 1878 στη Θεσσαλία.

Κωνσταντίνος Πιτσάκης. Γαλλικοί οραματισμοί του 1857 για την Εκκλησία της Ελλάδας.

Γκιλμπέγτ Μποντινιέγ. Το γαλλικό σχέδιο στρατιωτικής επέμβασης στην Ελλάδα (1800- 1830 ). Κίνδυνοι και αποφάσεις.

Μαρία Ευθυμίου. Η γαλλική εκστρατεία στην Πελοπόννησο (1828- 1829) και η πρόσληψή της από τους αγωνιστές.

Κριστιάν Φογστέλ. Η συλλογή χειρογράφων της Γαλλικής Εθνικής Βιβλιοθήκης.

Βιβή Περράκη. Η έδρα των Νέων Ελληνικών στο Γαλλικό Κολλέγιο: Βιλλουαζόν και Κοραής το 1805.

Αλέξης Πολίτης. Από τον Φωριέλ στην Ιουλιέτα Λαμπέρ- Άνταμ: η παρουσία της ελληνικής λογοτεχνίας στα γαλλικά γράμματα.

Μαριάνθη- Ελισάβετ Μάστορα. Η γαλλική επίδραση στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Στέφανος Καβαλλιεράκης. Καθολικά- γαλλικά σχολεία στην Ελλάδα στο δεύτερο μισό του 19 ου αιώνα.

Νικόλαος Κλαμαρής. Η επιρροή της γαλλικής νομοθεσίας στη διαμόρφωση των θεσμών του ελληνικού αστικού δικονομικού δικαίου.

Χαρούλα Αργυριάδου- Κέρβεγκαν. Η ελληνική νομική επιστήμη και η γαλλική σκέψη: προσεγγίσεις στο χώρο του δημοσίου δικαίου.

Στέφανος Κουτσουμπίνας. Η Γερουσία στο ελληνικό Σύνταγμα του 1844 και οι επιρροές από τους γαλλικούς Συνταγματικούς χάρτες του 1814 και του 1830.

Γιώργος Τόλιας. Οι αντοχές του φιλελληνισμού.

Ντενίζ Μπαρώ. Το φιλελληνικό κίνημα στη Γαλλία μέσα από τους καταλόγους εγγραφής προσφορών της Ελληνικής Επιτροπής του Παρισιού.

Μαγιόν Πιεγάντζελο. Ο Φρανσουά Γκιζό και η Ελλάδα: μεταξύ φιλελληνισμού, καλής θέλησης και επιρροών.

Ουρανία Πολυκανδριώτη. Όψεις της Ελλάδας του 19ο αιώνα στο περιοδικό Γιβού ντε Ντε Μοντ.

Ματίας Οκλέγ. Η Ελλάδα και η Όπερα του Παρισιού.

Νίκος Χατζηνικολάου. Σκέψεις σχετικά με τις ελληνο- γαλλικές σχέσεις στο χώρο των εικαστικών τεχνών.

Θανάσης Τζαβάρας. Οι επιδράσεις της γαλλικής ψυχιατρικής στα ελληνικά ψυχιατρικά πράγματα.

Βασίλης Κρεμμυδάς. Επισκόπηση των ελληνο- γαλλικών σχέσεων: οικονομία και κοινωνία.

Στην ενότητα για τα εικαστικά καταγράφεται η επιλογή «του νεαρού φιλόδοξου ζωγράφου Ντελακρουά, 26 ετών το 1824», ο οποίος , μετά την έκρηξη της Επανάστασης , είχε εξομολογηθεί σε ένα φίλο του ότι έχει την πρόθεση να ζωγραφίσει ένα θέμα από τους πρόσφατους πολέμους των Τούρκων και των Ελλήνων, γιατί... «αν βέβαια υπάρχει κάποια αξία στην εκτέλεση, θα είναι ένα μέσο για να διακριθώ».

Στην εισήγηση για τις οικονομικοκοινωνικές σχέσεις αναδεικνύεται η φιλοσοφική συναντίληψη της εποχής, καθώς στη νέα λογική του Ορθού Λόγου Γάλλοι και Έλληνες θα πορευτούν μαζί και θα συγγενέψουν, ενώ η γαλλική κοινωνία θα φιλοξενεί τον Έλληνα έμπορο και τον Έλληνα λόγιο, με πρώτο τον Αδαμάντιο Κοραή, που θα μεταφέρουν τον Διαφωτισμό στην υπόδουλη Ελλάδα. Ακόμη και η Φιλική Εταιρεία είχε μυστική και συνωμοτική οργάνωση εμπνευσμένη από την επαναστατική εποχή του γαλλικού τεκτονισμού. Απότοκο του ιδεολογικού επηρεασμού ήταν τα συντάγματα της Επανάστασης που συντάχθηκαν κατ΄ απομίμηση των αντίστοιχων της Γαλλικής Επανάστασης, όπου το πολίτευμα προβλεπόταν αντιπροσωπευτικό και κατοχυρωνόταν η ανεξιθρησκία, η ελευθερία του τύπου, το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας.

Και το αποκορύφωμα: Από το ξεκίνημα του Αγώνα, εκτός από το ρωσικό και το αγγλικό κόμμα- φατρία, υπήρχε και το γαλλικό κόμμα με επικεφαλής τον Ιωάννη Κωλέτη. Τον οποίο ο Όθωνας, ο πρώτος βασιλιάς του μικροσκοπικού αλλά ανεξάρτητου πια βασιλείου, διόρισε πληρεξούσιο υπουργό του στον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο- Φίλιππο. Οι σχέσεις της Γαλλίας του Διαφωτισμού με την Ελλάδα του Ξεσηκωμού ήταν τόσο θερμές αν αναλογιστεί κανείς ότι για την απελευθέρωση των Ελλήνων έπεσαν στο πεδίο της μάχης Γάλλοι Φιλέλληνες, αλλά και το ότι η γαλλική αποστολή στρατιωτικού σώματος υπό τον στρατηγό Μαιζόν, είχε έργο την οριστική εκδίωξη των αιγυπτιακών στρατευμάτων και τον πολεοδομικό σχεδιασμό μιας πόλης. Μιλάμε δηλαδή για δεσμούς αίματος και επιστήμης.

Πηγή: ΑΠΕ- ΜΠΕ