Φορολογικά υποζύγια

 του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

«αυτή την εποχή που βρεθήκαμε, να σε χαρώ… / Μεγάλο κεσάτι, μεγάλη δυστυχία στον κόσμο! / … Ο παράς, δεν ξέρω πού πάει και χώνεται, / και δε βγαίνει στο μεϊντάνι …»
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
«Ο πολιτισμός εις το χωρίον»

Μία χώρα, οι κάτοικοι της οποίας εδώ και πέντε χρόνια βιώνουν την πιο βαθιά οικονομική και πολιτισμική κρίση, δεν έχει την πολυτέλεια να διαθέτει φορολογική νομοθεσία εκτάσεως 18.500 σελίδων.

Φορολογικοί νόμοι, Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις, Ερμηνευτικές Εγκύκλιοι και πλήθος άλλων επισήμων κρατικών εγγράφων,

αποτελούν το corpus της ελληνικής φορολογικής νομοθεσίας. Σε αυτήν δεν συμπεριλαμβάνονται τα πολυάριθμα βιβλία και περιοδικά που κυκλοφορούν, με εκδότες πρώην ανώτερους εφοριακούς υπαλλήλους και, κατά ένα περίεργο τρόπο, εντάσσονται στη διδακτέα ύλη εκπαιδευτικών μονάδων διαφόρων βαθμίδων.

Σε τούτο τον τόπο το γνωρίζουν, ακόμη κι οι πέτρες, ότι κάθε αράδα της εθνικής φορολογικής νομοθεσίας είναι κι ένα παραθυράκι (άλλοτε πόρτα κι άλλοτε μπαλκονόπορτα) για εκείνους που επιδίδονται στο εθνικό σπορ της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής.

Στοιχεία που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, μαρτυρούν πως μορφωμένοι και υπεράνω πάσης υποψίας συμπολίτες μας, εισέπρατταν μηνιαίως παχυλές συντάξεις, της τάξεως έως και 6.000 ευρώ, ενώ παράλληλη υπέβαλαν μηδενικές φορολογικές δηλώσεις ή δεν υπέβαλαν καθόλου. Ανάλογα παραδείγματα, με διπλά εφάπαξ και μηδενικές εισφορές, πλημμυρίζουν καθημερινά την ειδησεογραφία.

Και ενώ στη χώρα μας υπάρχουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες «οικονομολόγοι» έτοιμοι να υποδείξουν στο κράτος πώς να ξοδέψει τα πενιχρά του έξοδα, κανείς εξ αυτών δεν έχει καταθέσει την παραμικρή ιδέα ή πρόταση για το πώς θα συγκεντρωθούν τα έσοδα και, κυρίως, πότε θα καταβάλει και ο ίδιος το δικό του μερίδιο.

Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το φορολογικό σύστημα είναι αποτέλεσμα της διαπλοκής των πολιτικών και οικονομικών ελίτ της μεταπολιτευτικής ελληνικής κοινωνίας,  Το ίδιο αδιαμφισβήτητο είναι και το γεγονός ότι στο σύστημα αυτό της διαπλοκής συμμετείχε ενεργά και ένα ευάριθμο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, οργανωμένο σε συντεχνίες με ισχυρές διασυνδέσεις με το πολιτικό κατεστημένο.

Αυτό είναι ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός υπο-προλεταριάτου του φορολογικού συστήματος, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, οι οποίοι μετατράπηκαν σε φορολογικά υποζύγια, ταγμένα από την μοίρα τους να παίζουν τον ρόλο του σύγχρονου φορολογούμενου Σίσυφου.

Τα υποζύγια αυτά είναι που συνεισφέρουν κατά το μεγαλύτερο μέρος στα έσοδα του κράτους και, την ίδια στιγμή, είναι εκείνα που απολαμβάνουν τις ελάχιστες ανταποδοτικές του υπηρεσίες στο χώρο της παιδείας και της υγείας. Είναι εκείνοι που, σε τελική ανάλυση, βρίσκονται εκτός του δικτύου προστασίας που θα έπρεπε να έχει δημιουργηθεί για να προστατεύει τους αδύναμους της κοινωνίας. Το φορολογικό σύστημα της χώρας είναι φτιαγμένο, - κομμένο και ραμμένο