Η Ε. Παναρίτη στον ΑΘΗΝΑ984

Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ΕΛΕΝΑ ΠΑΝΑΡΙΤΗ, μίλησε σήμερα στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τον Νίκο Καρούτζο. Μεταξύ άλλων, είπε:«Υπάρχει μια τάση, την οποία έχουμε ξεκινήσει εδώ και πάρα πολλούς μήνες - όχι μόνο εμείς, και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και διάφοροι παραδοσιακοί οικονομολόγοι, αν θέλετε. Έχουμε δει το πρόβλημα της κρίσης αυτής, σαν ένα πρόβλημα υπερθέρμανσης της οικονομίας, σαν ένα πρόβλημα ρευστότητας, να το πούμε έτσι. Και έχουμε δώσει πολύ μεγαλύτερη έμφαση στη λιτότητα και στην παραγωγή εσόδων από τη λιτότητα και όχι τόσο από την αναδιάρθρωση της παραγωγικής μας βάσης και από τη διεύρυνση της παραγωγικής μας βάσης. Αυτό το έχουμε λίγο αφήσει σε δεύτερη μοίρα, ακριβώς επειδή είναι λιγάκι πιο δύσκολο να γίνει. Και εκείνο, θεωρώ ότι είναι μεγάλο πρόβλημα...».Και συνέχισε: «Πώς μπορούμε να μειώσουμε τα ελλείμματα; Παράγωντας. Δεν είναι σωστή η συζήτηση που γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη και στο διεθνές φόρουμ, το πιο είναι το βιώσιμο ποσό χρέους που μπορεί να έχει μια χώρα. Δεν είναι αυτή η σωστή ερώτηση, δεν υπάρχει βιώσιμο ποσό χρέους. Μπορεί να έχεις και 200% του ΑΕΠ και να είναι βιώσιμο και να έχεις 60% του ΑΕΠ σου και να είσαι "Αργεντινή" του 1991 και να χρεοκοπήσεις. Δεν είναι η σωστή ερώτηση. Η σωστή ερώτηση έπρεπε να είναι: "πόσο μπορούμε να αυξάνουμε το ΑΕΠ μας για τα επόμενα τριάντα χρόνια, με τέτοιο ρυθμό, ούτως ώστε να γίνει μεγαλύτερη αύξηση του ΑΕΠ, από την αύξηση του χρέους;"».«Είναι καλά βήματα και τα χρήματα αυτά που μπαίνουν στην αγορά είναι θετικά, δεν είναι αρνητικά, αλλά δεν είναι αρκετά. Αν θυμάστε, στο τέλος του 2009 που ξέσπασε η κρίση, εμείς παίρναμε πάρα πολλά χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλές επιδοτήσεις - πού πήγε η ανάπτυξη; Το θέμα δεν είναι να μπει απλά χρήμα στην αγορά. Το θέμα είναι να απορροφηθεί και να δημιουργηθεί μια καινούργια γενιά παραγωγής. Με αυτές τις πολιτικές των μειωμένων μισθών, που γίνονται συνεχώς, δεν γίνεται να αυξήσουμε την παραγωγική μας δύναμη. Γιατί, τελικά, αυτή πολιτική που ακολουθείται και που πιέζεται να ακολουθηθεί, είναι μια πολιτική που προσπαθεί να μας βάλει να μπούμε σε μια λογική ανταγωνισμού με την Κίνα, την Ινδία. Δεν πρόκειται ο Έλληνας εργάτης, ο εργαζόμενος, να ανταγωνισθεί, ούτε ο Γερμανός, ο Γάλλος, ο Ισπανός, με το ωρομίσθιο ενός Κινέζου», κατέληξε η κ. Παναρίτη.