Η Κ. Γεωργάκη στον ΑΘΗΝΑ984

Η κ. Κατερίνα Γεωργάκη, αδελφή του Κώστα Γεωργάκη, ο οποίος στις 19 Σεπτεμβρίου 1970 αυτοπυρπολήθηκε, στη Γένοβα, όπου σπούδαζε, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας, μίλησε στην εκπομπή του «ΑΘΗΝΑ 9.84», «Radio GaGa», με τους  Θόδωρο Σαραντή και Βαγγέλη Καργούδη. Μεταξύ άλλων, είπε:«Φοβήθηκε, ότι θα έκαναν κακό στην οικογένειά του -όπως τον είχαν απειλήσει-, αλλά ο βασικότερος λόγος ήταν μια συνέντευξη που είχε δώσει σε ένα περιοδικό, στην Ιταλία. Του είχαν υποσχεθεί ότι θα μείνει κρυφό το όνομά του, μίλησε με ψευδώνυμο, αλλά το όνομά του έφτασε στο Προξενείο. Και, εν τω μεταξύ, ο αδερφός μου εργαζόταν στο Προξενείο, πήγαινε και βοηθούσε εκεί, ήθελε να βλέπει την κατάσταση από κοντά και από εκεί μπόρεσε να δει κάποια πράγματα, κάποιους φοιτητές, οι οποίοι δεν γύρισαν στη Γένοβα ποτέ, είχαν χαθεί στο δρόμο, ούτε υπήρχαν στην πατρίδα τους...Ο Κώστας ήταν ένα παιδί πολύ ευγενικό. Ευαίσθητος, αλλά συγχρόνως πολύ δυναμικός, είχε δύναμη μέσα του. Σε ό,τι έκανε, ήθελε να το τελειώσει. Όταν άρχιζε κάτι, έπρεπε να πετύχει το στόχο του... Ένα παιδί, που ο παππούς τον έλεγε "Οδυσσέα" και ο αδερφός μου έλεγε τον παππού "γερο - Λαέρτη"...Είχε τις πολιτικές του πεποιθήσεις, αλλά αυτά που είδε στην Γένοβα, ήταν εκείνα που τον οδήγησαν να προβεί σε αυτό το εγχείρημα. Είχε θυμώσει πάρα πολύ, όταν έγινε η Δικτατορία... Γύρισε στο σπίτι έξαλλος και είπε στον πατέρα μου, "τι κάνετε δέκα εκατομμύρια άνθρωποι; Τους αφήνετε και δεν ξεσηκώνετε κανένας;". Και του λέει ο πατέρας μου, "τι είμαι εγώ, για να ξεκινήσω επανάσταση;". Και λέει, "δεν λέω για σένα, για όλους που κάθεστε και το δέχεστε"». Και συνέχισε: «Έφτασα στο σημείο να πάω να ορκιστώ στο πανεπιστήμιο και να μου πουν ότι χρωστάω το πρώτο μου μάθημα, το οποίο είχα περάσει και μάλιστα με πολύ καλό βαθμό... Απειλές δέχθηκα και στο πανεπιστήμιο όταν ήμουν, που μου έλεγαν ότι "δεν αναλαμβάνω την ευθύνη να σε περάσω"...  Και ο πατέρας μου δέχτηκε πολλές επιθέσεις, με την έννοια ότι του έβαλαν έναν αστυνομικό έξω από το μαγαζί. Φοβόντουσαν όλοι να μπουν να ψωνίσουν... Και βέβαια, τότε, αναγκάστηκε ο πατέρας μου να πουλήσει κάτι σε ακίνητα και κάποια πράγματα, γιατί σπουδάζαμε τρία παιδιά μαζί...».«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ