Νέα προσφυγή κατά του τέλους μέσω της ΔΕΗ

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών (ΔΣΑ) και ο πρόεδρός του, Γιάννης Αδαμόπουλος, κατέθεσαν σήμερα, στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), τη δεύτερη προσφυγή κατά του Έκτακτου Ειδικού Τέλους Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών, που θα εισπραχθεί μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Η πρώτη προσφυγή για το ίδιο θέμα, έχει κατατεθεί από το Σωματείο «Έλληνες Φορολογούμενοι» και την Ανώνυμη Εταιρεία

Οι δικηγόροι της Αθήνας υποστηρίζουν ότι η επιβολή του νέου τέλους, που στην ουσία, όμως, πρόκειται για νέο φόρο, όπως αναφέρουν, αντίκειται σε διατάξεις του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), αλλά είναι αντίθετος και σε παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, αλλά και στη νομολογία του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου της Καρλσρούης (Γερμανίας) και του Γαλλικού Συνταγματικού Συμβουλίου.

Υπογραμμίζουν ότι, με το νέο ειδικό τέλος που επιβλήθηκε με την από 10.10.2011 απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, καθορίζεται ο τρόπος και η διαδικασία είσπραξής του (κατ' εξουσιοδότηση του Ν. 4021/2011), αποτελεί στην ουσία φόρο, καθώς απουσιάζουν όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα ανταποδοτικό τέλος.

Συγκεκριμένα, επισημαίνουν ότι η επιβολή του νέου φόρου είναι αντισυνταγματική (αντίθετη στα άρθρα 1, 2, 4, 5, 20, 26, 48, 78 και 101 του Συντάγματος). Είναι αντισυνταγματική, μεταξύ των άλλων, γιατί η είσπραξη του επίμαχου φόρου ανατίθεται στη ΔΕΗ (υπολογισμός και είσπραξη τέλους ακινήτων, βεβαίωση παράβασης για μη πληρωμή και επιβολή διοικητικών κυρώσεων σε ιδιώτες), ενώ αυτό μπορεί να γίνει μόνο από όργανα της εκτελεστικής εξουσίας. Ακόμη, παραβιάζεται η αρχή της φοροδοτικής ικανότητας του κάθε φορολογούμενου πολίτη, καθώς η φορολογική υποχρέωση πρέπει να είναι ανάλογη της φοροδοτικής ικανότητας του κάθε πολίτη.

Παράλληλα, οι δικηγόροι υπογραμμίζουν ότι το νέο τέλος επιβάλλεται αδιακρίτως σε όλους τους ιδιοκτήτες «δομημένων επιφανειών», χωρίς να συνεκτιμά περαιτέρω ουσιώδεις παράγοντες, που προσδιορίζουν την αληθινή φοροδοτική τους ικανότητα.

Ειδικότερα -προσθέτουν οι δικηγόροι- δεν λαμβάνει καθ' όλου υπ' όψιν την παραγωγή ή όχι εισοδήματος από την ακίνητη αυτή ιδιοκτησία και, περαιτέρω, το ύψος του εισοδήματος αυτού, ενώ για τη διάγνωση της πραγματικής φοροδοτικής ικανότητας του ιδιοκτήτη δεν λαμβάνεται υπ' όψιν «ούτε το εν γένει αποκτώμενο εξ αυτού εισόδημα, ώστε να εξακριβώνεται η πραγματική δυνατότητά του να καταβάλει τον φόρο, που αντιστοιχεί στην ακίνητη περιουσία του, αλλά και συνολικώς τους φόρους που του αναλογούν». Επιπρόσθετα, για τον υπολογισμό του νέου φόρου λαμβάνονται υπ' όψιν «μόνο η επιφάνεια του ακινήτου, η τιμή ζώνης αυτού και η παλαιότητα αυτού».

Αντίθετα, δεν λαμβάνονται υπ' όψιν «άλλοι ουσιώδεις προσδιοριστικοί παράγοντες, όπως ο συντελεστής ορόφου ή ο συντελεστής εμπορικότητας, οι οποίοι, βεβαίως, διαφοροποιούν την αξία των ακινήτων, γι' αυτό και λαμβάνονται υπ' όψιν και στο σύστημα αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων».<