Ο Χριστιανόπουλος για τον Τσιτσάνη

Δύο μεγάλες μορφές του πνεύματος και της τέχνης, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος και ο Βασίλης Τσιτσάνης, συναντώνται νοητά σε ένα ταξίδι μουσικής και εμβάθυνσης πάνω στο έργο του άρχοντα του ρεμπέτικου τραγουδιού.

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος θα μιλήσει για τον Βασίλη Τσιτσάνη σε εκδήλωση που διοργανώνει το Ίδρυμα Πολιτισμού και Εκπαίδευσης Ανδρέας Λεντάκης, την ερχόμενη Τρίτη, στις 8.30 το βράδυ στον Ιανό, ενώ θα ακουστούν ζωντανά μουσικές και τραγούδια από την «Παρέα του Τσιτσάνη».

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος μίλησε στη Βάνα Λυκομήτρου

Χριστιανόπουλος: Τον Τσιτσάνη τον θεωρώ μεγάλη φυσιογνωμία και είναι ευτύχημα, ότι η φυσιογνωμία αυτή βρίσκεται στον Ελληνικό χώρο. Τον γνωρίζω από το 1942. Ο Τσιτσάνης ήταν παιδί θαύμα, που σημαίνει ότι το παιδί θαύμα είναι καλύτερο όταν είναι μικρό και λιγότερο καλό όταν μεγαλώσει. Αυτό συνέβη και με τον Τσιτσάνη. Από τότε άρχισα εγώ, να γράφω γι αυτόν . Ήταν ένας εκπληκτικά καλός μπουζουξής. Είχα από μικρό παιδί συναίσθηση της όντως μεγάλης αξίας του. Και γι αυτό το πράγμα, δεν διαψεύσθηκα ποτέ. Αργότερα, εκτός των άλλων, έβγαλα περίπου τέσσερα βιβλία για το έργο του Τσιτσάνη. Αυτά με τον καιρό, παρόλο που ήταν καλά, άρχισαν να μη μου αρέσουν και τελικά, αποφάσισα να βγάλω μια ανθολογία των καλύτερων τραγουδιών του, η οποία με απασχόλησε 15 ολόκληρα χρόνια. Μια ανθολογία με 187 τραγούδια του, που τα θεωρώ αριστουργηματικά. Χαίρομαι που τον τίμησα κι έκανα το σοβαρότερο έργο της ζωής μου.

Ερώτηση: Ποια είναι τα αγαπημένα σας κομμάτια;

Χριστιανόπουλος: Έχει πολλά αριστουργήματα. Θα μου πείτε η «Συννεφιασμένη Κυριακή».. Ε, ας πούμε και η Συννεφιασμένη Κυριακή... αλλά εγώ είμαι τόσο αυστηρός, που έχω βρει πολύ καλύτερα. Το πρώτο είναι η «Αρχόντισσα». Το θεωρώ το καλύτερο τραγούδι του Τσιτσάνη. Το δεύτερο καλύτερο είναι η «Αχάριστη» και το τρίτο, η «Αθηναίισα». Αυτά τα τρία - τα τρία άλφα που τα λέω επειδή ξεκινούν από Α - είναι και τα τρία καλύτερα του Τσιτσάνη.

Ερώτηση: Να έρθουμε τώρα στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην χώρα μας γενικότερα. Πως θα την χαρακτηρίζατε;

Χριστιανόπουλος: Εγώ δεν είμαι άνθρωπος της πολιτικής και όσο κι αν με απασχολεί το θέμα, δεν παίρνω μέρος και δεν μιλώ. Πάντως είναι με δυο λόγια: τραγική! Αλλά και τι να κάνουμε. Είναι περίπου σαν τη γερμανική κατοχή, ίσως και λίγο χειρότερα. Είναι μια πραγματικότητα θλιβερή και οδυνηρή.

Ερώτηση: Μιλήσατε για ναζιστική κατοχή.. Για το φαινόμενο του φασισμού στην χώρα μας σήμερα τι θα λέγατε;

Χριστιανόπουλος: Κάθε λίγο και λιγάκι πολύς κόσμος φασιστοφέρνει. Αλλά και τι να κάνω. Να βγω και να τους πω «βρε παλιάνθρωποι δεν ντρέπεστε;» Ε, το βουλώνω λοιπόν και κάθομαι στη γωνιά μου.