Ολυμπιακός εις διπλούν

του Δημήτρη Φύσσα

Χτες βράδυ είδαμε την επιστροφή της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού από το Λονδίνο. Μέσα σε μια κόκκινη παράταξη, με φιλάθλους και αυτοκίνητα σχεδόν σε κάθε μεριά της διαδρομής, το πούλμαν με την παρέα του Βασίλη Σπανούλη έφτασε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για τα επινίκια, συνεχίζοντας ένα πανηγύρι που είχε αρχίσει μέσα στο ίδιο το γήπεδο και είχε συνεχιστεί στο αεροπλάνο και στο αεροδρόμιο.

Και πολύ δικαιολογημένα. Κάθε φίλαθλος, ανεξάρτητα από «οπαδικές» προτιμήσεις, πρέπει να δώσει τα συγχαρητήριά του και να δεχτεί ότι η πειραϊκή ομάδα δίκαια κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλήτριας Ευρώπης στο μπάσκετ. Μάλιστα, τα επιτεύγματά της δεν είναι λίγα: πρώτη φορά Έλληνας προπονητής (ο μετρημένος και σοβαρός Μπατρτζώκας) παίρνει πρωτάθλημα Ευρώπης, πρώτη φορά ελληνική ομάδα το παίρνει δεύτερη φορά σερί (συνολικά έχει πάρει τρία, έναντι έξι του Παναθηναϊκού). Αμφισβήτηση καμιά. Φίλοι και «εχθροί» αποκαλύπτονται, αναγνωρίζουν ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ, φορμαρίστηκε την κατάλληλη στιγμή και νίκησε πειστικότατα τους καλύτερους από τους αντιπάλους του: 17 πόντους διαφορά με την ΤΣΣΚΑ, 18 με τη Ρεάλ (που στο μεταξύ είχε εξουδετερώσει τη Μπαρτσελόνα).

Όταν προχτές Κυριακή, στο «Φελέκι», έλεγα «Εγώ ο βάζελος εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία στον Ολυμπιακό», ενόψει του τελικού, το έλεγα ειλικρινέστατα. Και εξίσου ειλικρινά χαίρομαι που κέρδισε. Όχι γιατί είναι «ελληνική ομάδα» (αυτή η καραμέλα δε μου λέει τίποτα), μα γιατί ήταν ο καλύτερος.

Μένει τώρα το πρωτάθλημα Ελλάδας, όπου ο πρωταθλητής (τοπικός και της ηπείρου) έχει πλεονέκτημα έδρας. Θα μπορέσει να τον κοντράρει ο (κυπελλούχος και φιλότιμος), αλλά όχι ισοϋψής Παναθηναϊκός; Δύσκολο φαίνεται. Το πιθανότερο είναι, μαζί με τα ευρωπαϊκά, ο Ολυμπιακός να ζευγαρώσει και τα τοπικά πρωταθλήματα. Ποτέ δεν ξέρεις, βέβαια, αλλά το σίγουρο είναι ότι θα δούμε (τρία ως πέντε) όμορφα ματς.

Δυστυχώς, η αναπόφευκτη σύγκριση είναι συντριπτική για την ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού. Εδώ ο πρωταθλητής κέρδισε το κύπελλο Ελλάδας με μια απαράδεκτη «νίκη» κόντρα στον πολύ καλύτερό του Αστέρα Τρίπολης: με τη γνωστή διαδικασία των πέναλτι που δίνονται ή δεν δίνονται αναλόγως και των αποβολών σε βάρος του αντιπάλου. Αυτό το είδε όλη η φίλαθλη Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων (επιτέλους) και της πλειονότητας των φιλάθλων του Ολυμπιακού, όπως φάνηκε από συνθήματα, αποδοκιμασίες, αποχώρηση πολλών «κόκκινων» φιλάθλων κατά την απονομή του κυπέλλου και πλήθος σχολίων στο διαδίκτυο.

Οι φίλαθλοι αναρωτιούνται γιατί δεν επενδύονται σωστά τα τεράστια ποσά που κερδίζει ο Ολυμπιακός από το Τσάμπιονς Λιγκ, γιατί η ομάδα «σέρνεται» και γιατί έχει ανάγκη τη διαιτητική εύνοια. Κι ούτε είναι αρκετό ότι ξεχωρίζει και πήρε το πρωτάθλημα. Το πήρε γιατί οι άλλοι -ειδικά ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ- είναι ακόμα χειρότεροι αγωνιστικά και αντιμετωπίζουν τεράστια οικονομικά και διοικητικά προβλήματα. Τώρα για τον Ολυμπιακό υπάρχει ο γνωστός και συνήθης κίνδυνος: ο εύκολος αποκλεισμός στην Ευρώπη.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ποδοσφαιρική ομάδα της τελευταίας δεκαπενταετίας στην Ελλάδα. Αλλά δεν ήταν για τόσο πολλά πρωταθλήματα: η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να είχαν πάρει κάποια απ' αυτά. Δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε τη Ριζούπολη, την υπόθεση Βάλνερ, τις βολές αεροβόλου στον Τζόρβα, τα πέναλτι, τα οφσάιντ γκολ ή τις αποβολές σε κρίσιμα παιχνίδια και τόσα άλλα. Δε θα ήταν καλύτερα αν είχε πάρει ο Ολυμπιακός ελαφρά λιγότερα πρωταθλήματα και να είναι αναμφισβήτητα; Δε θα ήταν καλύτερα να τον χαιρόμασταν και ‘μεις οι «αντίπαλοί» του, όπως τώρα τον χαιρόμαστε στο μπάσκετ;

Νομίζω ότι κάθε υγιής φίλαθλος εύχεται ο μπασκετικός Ολυμπιακός ν' αποτελέσει μοντέλο και για τον ποδοασφαιρικό. Το θέμα, βέβαια, είναι τι λέει ο κ. Μαρινάκης, που μοιάζει μεν ακλόνητος παρασκηνιακά, αλλά επί τα χείρω: δεν φέρνει τους μεγάλους παίκτες που έφερνε ο κ. Κόκκαλης.

[email protected]