Ραντεβού κάθε καλοκαίρι

Η Καρέτα-Καρέτα είναι το μοναδικό από τα τρία είδη θαλάσσιας χελώνας στη Μεσόγειο που αναπαράγεται στην Ελλάδα. Παρόλο που όλο το χειμώνα κολυμπάει σε μακρινές θάλασσες και ωκεανούς, τέλη Μαΐου οι θηλυκές ξαναγυρνούν στην παραλία που γεννήθηκαν για να αφήσουν τα αυγά τους.    Η Καρέτα-Καρέτα ωοτοκεί σε όλη τη νοτιοανατολική Μεσόγειο (Λιβύη, Τυνησία, Ιταλία κλπ) αλλά το 60% του πληθυσμού της επισκέπτεται τις ελληνικές ακτές. Η πανέμορφη αυτή χελώνα που έχει κατά μέσο όρο 90 κιλά βάρος και 1 μέτρο μήκος ακολουθεί την ίδια διαδρομή εδώ και δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, από την εποχή των δεινοσαύρων.    Τώρα το καλοκαίρι, δεν είναι απίθανο οι ταξιδιώτες να συναντήσουν κάποια χελώνα ή να βρεθούν σε μία παραλία που έχει αποθέσει τα αυγά της, μιας και η καρέτα-καρέτα ωοτοκεί σε πολλές παραλίες στη νοτιοδυτική Ελλάδα, κυρίως στη Ζάκυνθο, την Πελοπόννησο και την Κρήτη.    «Φέτος, η ωοτοκία ξεκίνησε στις 28 Μαϊου», ενημερώνει με δηλώσεις του στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο διευθυντής του Συλλόγου Προστασίας για τη Θαλάσσια Χελώνα «Αρχέλων», Θόδωρος Μπένος-Πάλμερ, και συμπληρώνει, «θα διαρκέσει 60 ημέρες. Οι χελώνες ζευγαρώνουν στον κόλπο που βρίσκεται η παραλία που ξεκίνησαν τη ζωή τους. Οι θηλυκές βγαίνουν ανά 15 μέρες και φτιάχνουν από μία φωλιά μέσα στην άμμο, όπου θάβουν περίπου 110 αβγά. Κάθε χελώνα αφήνει περίπου 3 φωλιές, οπότε μόνο 3 φορές βγαίνει στη στεριά. Στη ζεστή άμμο επωάζονται τα αβγά μέχρι αρχές Σεπτέμβρη, από όπου θα ξεμυτίσουν κάποιο βράδυ τα χελωνάκια οδηγούμενα από το φως της θάλασσας με κατεύθυνση το νερό».    Η χελώνα καρέτα-καρέτα θεωρείται είδος προς εξαφάνιση και προστατεύεται από τη Σύμβαση της Βέρνης, καθώς και από τη συνθήκη CΙΤΕS για τον έλεγχο του εμπορίου ειδών απειλούμενων με εξαφάνιση. Πριν από 80 χρόνια, ο πληθυσμός της ξεπερνούσε τις 50.000. Σήμερα, με βία φθάνει τις 4.000 παγκοσμίως.    Οι χελώνες Καρέτα-Καρέτα έχουν μεγάλη θνησιμότητα. Από τα 1.000 αυγά, μόνο το ένα θα επιστρέψει ως ενήλικο. Οι απειλές που δέχονται είναι και φυσικές αλλά και ανθρωπογενείς. Από τη μία γίνονται εύκολη βορά σε ζώα, πουλιά και ψάρια, και από την άλλη κινδυνεύουν από τη ρύπανση της θάλασσας και την τουριστική ανάπτυξη στις παραλίες ωοτοκίας.    Ιδιαίτερο πρόβλημα αποτελούν οι πλαστικές σακούλες, τις οποίες νομίζουν για τσούχτρες, τις τρώνε και πεθαίνουν, καθώς και τα δίχτυα που πετούν οι ψαράδες, μένουν στο βυθό και μπλέκονται οι χελώνες.    Ο κ. Μπένος-Πάλμερ αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ότι «στις παραλίες που υπάρχει προστασία της χελώνας και εποπτεία από εθελοντές ο πληθυσμός παραμένει ή στάσιμος, πχ στη Ζάκυνθο (κόλπος Λαγανά), ή αυξάνεται, όπως στην Πελοπόννησο (κόλποι Κυπαρισσίας, Λακωνικού και Κορώνη). Στην Κρήτη (κόλποι Ρεθύμνου, Χανίων και Μεσσαράς) δυστυχώς καταγράφουμε συνεχή ετήσια μείωση των φωλιών. Όλη σχεδόν η παράκτια ζώνη της Νοτιοδυτικής Ελλάδας δέχεται χελώνες που γεννούν. Οι ντόπιοι παρέχουν μεγάλη υποστήριξη αν επικοινωνούν μαζί μας. Συχνά δημιουργούνται και ομάδες εθελοντών».    Τα φώτα αποπροσανατολίζουν τις ενήλικες χελώνες αλλά και τους νεοσ