Το ελληνικό παράδοξο

H ιστορία του Θόδωρου Σαρρή, μέχρι πρόσφατα επί κεφαλής του ΕΛΓΑ, ενός ανθρώπου με προφίλ τεχνοκράτη-εμπειρογνώμονα και χέρια σκληρού χειρώνακτα, που τον παρέλαβε με 4,2 δισ. ευρώ χρέος, -δεύτερο μετά τον ΟΣΕ στο «πρωτάθλημα» σώρευσης χρεών από φορείς του Δημοσίου- και κατάφερε από την Άνοιξη του 2010 μέχρι τώρα να τον κάνει πλεονασματικό, έπαιξε στα Μέσα σαν η απόλυτη περίπτωση που το πολιτικό σύστημα, μπροστά στην ανάγκη του να διαιωνίσει τον πελατειακό του τρόπο λειτουργίας, δεν διστάζει να κάψει ένα στέλεχος που ωστόσο το ίδιο δημιούργησε.

Μέχρι τώρα όμως, η ιστορία του Θεόδωρου Σαρρή, εμφανιζόταν σαν μια ιστορία με καλούς και κακούς, όπου «κάποιοι κακοί ήθελαν να διώξουν έναν καλό, τι αμαρτία Θεέ μου». Με τον ίδιο τον κ. Σαρρή στο ρόλο του ανθρώπου, ο οποίος επειδή ακριβώς αποσπασματικά ερωτάται, έτσι και απαντά, με αποτέλεσμα στο τέλος, ο αναγνώστης/θεατής/ακροατής να μην καταλαβαίνει το παραμικρό ούτε για την ιστορία ούτε για τα πρόσωπα.

Στην εκπομπή «Χωρίς Ζάχαρη» με τον Βαγγέλη Καργούδη ζητήθηκε από τον κ. Θεόδωρο Σαρρή μια «εκ του σύνεγγυς και δια μακρών» κοινή κατάδυση στις φανερές και τις λιγότερο φανερές πλευρές της περιπέτειάς του. Κι εκείνος ανταποκρίθηκε με χαρά, «σαν έτοιμος από καιρό».

Το αποτέλεσμα λοιπόν αυτής της μακράς συνάντησής μας με τον κ. Θ. Σαρρή, είναι που ακούγεται στο δεύτερο μέρος της εκπομπής «Χωρίς Ζάχαρη» της Δευτέρας 24 Δεκεμβρίου, πάντα από τον Αθήνα 9.84.

Ο Θεόδωρος Σαρρής αρχικά μας παρουσίασε τον εαυτό του:
«Είμαι γιός αγρότη από τον Πύργο της Ηλείας. Μέχρι τα 18 μου ζούσα από τη γεωργική παραγωγή, δούλευα στα χωράφια, πήγαινα σχολείο. Σπούδασα εργαζόμενος στην Αθήνα στην ΑΣΟΕΕ, και στη συνέχεια έφυγα και πήγα στο εξωτερικό να κάνω μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι, εργαζόμενος σε πάρα πολλές δουλειές. Έκανα μεταπτυχιακό στη Δημόσια Οικονομία, δηλαδή σε ένα τομέα, ο οποίος είναι ο πιο κρίσιμος για τις σημερινές συνθήκες. Είναι ένας τομέας στον οποίο μαθαίνουμε να κάνουμε συστήματα δημοσιονομικής ισορροπίας. Και μάλιστα μαθαίνουμε αυτά τα συστήματα να είναι τέτοια ώστε να διευκολύνουν την αύξηση της παραγωγικότητας και όχι να την εμποδίζουν. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι σπουδές μου τουλάχιστον παρέπεμπαν στο να είμαι αποτελεσματικός στον τομέα. Ελπίζω να τα κατάφερα».

Αναφέρθηκε και στη συνεργασία του με τον Αλέκο Παπαδόπουλο:
«Συγκρουστήκαμε με αντιλήψεις, οι οποίες κατά τη γνώμη μου δεν αντικατοπτρίζουν το κοινό αίσθημα, δεν πιστεύω ότι οι Έλληνες δεν θέλανε να είναι σε δημοσιονομική ισορροπία, να μην έχουν μεγάλα χρέη και να είμαστε μια χώρα ισορροπημένη και ανταγωνιστική. Απλώς, δώσαμε εμείς να καταλάβουνε αν θέλετε, η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου να πιστέψει ότι, θα μπορούσαμε να είμαστε πλούσιοι και ευτυχισμένοι χωρίς να είμαστε ανταγωνιστικοί και δανειζόμενοι. Εγώ έχω το παράδειγμα του ΕΛΓΑ. Σήμερα έβαλα τους αγρότες να πληρώνουν εισφορά και μάλιστα φανερά. Ενώ στο παρελθόν πληρώνανε κάποια εισφορά οποία δεν φαινόταν. Έτσι, σας πληροφορώ ότι πιστεύω ότι το 90% και πλέον των αγροτών συμφωνούν απόλυτα με το σύστημα που έχουμε επιβάλλει. Ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν διαμαρτυρηθεί για το οτιδήποτε. Η δε συμμόρφωση των αγροτών των αποδεικνύει, καθώς η έγκαιρη πληρωμή αυτής της ασφαλιστικής εισφοράς τον περασμένο χρόνο έφτασε τα 90%. Για να καταλάβουμε το μέγεθος σας λέω ότι αν η καταβολή των φόρων, ας πούμε, ήταν στο 90% των βεβαιώσεων δε θα είχαμε κανένα μνημόνιο και δε θα είχαμε κανένα χρέος. Το να μιλά κανείς στον ελληνικό λαό με ειλικρίνεια και να περιγράφει το πρόβλημα δίνοντας δίκαιες λύσεις είναι το καλύτερο. Ο λαός τον υποστηρίζει.
»Κατά τη γνώμη μου τα κόμματα λειτουργούν όταν κάνουν κάτι σαν να είναι το τέλος ενώ πρέπει να είναι η αρχή. Όταν ξεκινάνε κάτι πρέπει να το βλέπουν ως μία αρχή, η οποία έχει κάποιο μέλλον. Ό,τι κάναμε στην Ελλάδα, τους σταθμούς που πετύχαμε πολλά πράγματα, καταφέραμε σύντομα να τους καταστρέψουμε, διότι θεωρήσαμε ότι τελειώσαν τα πράγματα».

Όταν ρωτήθηκε για το πώς αντιμετωπίζει την απομάκρυνση του από τη θέση του Προέδρου του ΕΛΓΑ, απάντησε:
«Έχω μια δυσκολία η οποία είναι η εξής: όντως υπάρχει ένα σύστημα επιλογής διοικητών ΔΕΚΟ διοικήσεων και τα λοιπά, το οποίο δεν είναι διαφανές. Αλλά, αυτό το σύστημα με όρισε και μένα. Συνεπώς δεν μπορώ να πω από τη στιγμή που το αποδέχτηκα όταν οριζόμουν, δεν μπορώ να μη το αποδέχομαι σήμερα που απομακρύνομαι. Ελπίζω ότι ο επόμενος Πρόεδρος να έχει τις ίδιες απόψεις και καλύτερες από μένα και να πάει καλά ο Οργανισμός».

Για το πώς θα πρέπει να αξιοποιηθεί ο αγροτικός τομέας στην Ελλάδα:
«Καμία αναπτυγμένη χώρα δεν στηρίζεται απόλυτα στον αγροτικό τομέα. Ο αγροτικός τομέας είναι απαραίτητος, είναι χρήσιμος, και θα πρέπει να φτάσουμε σε ένα σημείο κάποια στιγμή να είμαστε ισορροπημένοι στον διατροφικό τουλάχιστον τομέα, να μειώσουμε τα ελλείμματα στη γεωργία, αλλά αυτό δε γίνεται με το να γυρίσουμε όλοι μας στον αγροτικό τομέα. Κατά τη γνώμη μου θα χρειαστεί να γίνουν πολύ μεγάλες επενδύσεις στον αγροτικό τομέα για να μπορέσουμε να πάμε μπροστά. Επενδύσεις που θα είναι σε πάγιο κεφάλαιο αλλά κυρίως επενδύσεις στην οργάνωση και στην εκπαίδευση. Είναι πολύ σημαντικό να δημιουργήσουμε δεσμούς οργανωτικούς τέτοιους που να μπορούν να ανταγωνιστούνε τις μεγάλες καλλιέργειες του εξωτερικού».

Τι σκέφτεται να κάνει μετά την απομάκρυνσή του:
«Είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει να κάνει πέντε πράγματα. Προσπαθώ να τα κάνω καλά και να τα κάνω με τρόπο αξιοπρεπή, έτσι νομίζω τουλάχιστον, και χωρίς να έχω τις ιδιαίτερες απαιτήσεις, οικονομικές ή οτιδήποτε, με την έννοια δηλαδή ότι, δε θέλω να γίνω πλούσιος, ούτε ποτέ το ήθελα, ούτε με ενδιέφερε. Δε ξέρω, ελπίζω ότι κάποια στιγμή, κάτι θα μου ανατεθεί ώστε να μπορέσω να αποδείξω και στον εαυτό μου και στους άλλους ότι είμαι ικανός να κάνω πράγματα».