Το φαινόμενο Τζέιμς Μπόντ

Τον Οκτώβριο του 1962, ο θρυλικός πράκτορας Τζέιμς Μποντ, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη. Μέχρι σήμερα παραμένει αγαπημένος κινηματογραφικός ήρωας και εμβληματική φιγούρα της ποπ κουλτούρας.

Από τον Σον Κόνερι, τον πρώτο που ενσάρκωσε τον άτρωτο πράκτορα, στον Ντάνιελ Κρεγκ, αναμφισβήτητα ο Τζέιμς Μποντ αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο, για το οποίο η επίκουρη καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού,

Ιωάννα Βώβου, μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και τη Βάνα Λυκομήτρου είπε:

«Ο Τζέιμς Μπόντ είναι ένα δυνατό brand, μια δυνατή μάρκα. Αν ακολουθήσουμε τους θεωρητικούς της λογοτεχνίας όπως είναι ο Φράι, αυτοί μιλούν για διάφορους τρόπους ταύτισης του κοινού με τους ήρωες των μυθοπλαστικών ιστοριών. Μπορούμε να πούμε ο ο Τζ. Μπόντ αποτελεί ένα άπιαστο όνειρο, έναν ήρωα με εξαιρετικές ικανότητες, μέσω των οποίων το κοινό ταυτίζεται, όχι επειδή διαθέτει το ίδιο τις ικανότητες του ήρωα, αλλά επειδή θα ήθελε να τις διαθέτει. Ο Φράι το ονόμαζε αυτό υψηλό μιμητικό τρόπο. Ένα άλλο στοιχείο σε ότι αφορά στη διάρκεια του
φαινομένου, είναι η οικειότητα της επανάληψης. Αν και το κοινό γνωρίζει ότι η κάθε ταινία κινείται στο ίδιο μοτίβο, περιμένει με μεγάλη προσδοκία τις καινούργιες ταινίες Τζειμς Μποντ. Με ψυχαναλυτικούς όρους θα μπορούσε να συγκριθεί με αυτό που ο Φρόιντ ονόμαζε καταναγκασμό της επανάληψης. Δηλαδή σε ότι αφορά το φαινόμενο της ποπ κουλτούρας και των μίντια γενικότερα, είναι ενδιαφέρον να δούμε το πως το κοινό αναζητά την οικειότητα της επαναληπτικότητας των αφηγηματικών δομών και των ιστοριών, αντλώντας απόλαυση από αυτό. Απόλαυση δηλαδή, από την επανάληψη της πεπατημένης».