Τι να πω...

Η επόμενη μέρα... Επιτέλους, γιατί ήθελα να πω κάποια πράγματα, αλλά δεν ήθελα με τίποτα να θεωρηθεί ότι πάω ύπουλα και βρώμικα να προπαγανδίσω υπέρ ή κατά κάποιου κόμματος.

Χέστηκα να το κάνω αυτό. Δεν έχω ούτε το κύρος ούτε τη δύναμη να επηρεάσω τη μάζα.Και δεν θέλω. Δεν με ενδιαφέρει. Έχω την δική μου άποψη, πήρα τη δική μου απόφαση, βάση των δικών μου δεδομένων, της δικής μου αντίληψης, των δικών μου ανασφαλειών, και την δήλωσα εχθές μέσα από την ψήφο μου.Δικαίωμα μου όπως όλων των Ελλήνων.

Τα έχω όμως μαζεμένα σε διάφορους ξερόλες υποκριτές και ρατσιστές που έσπευσαν

να μου τα χώσουν για τα άκυρα, ακατάλυπτα σκουπίδια που το juke box μυαλό τους κατέβασε, και μάλιστα δίχως κέρμα.

Στο τσάμπα, γιατί η βλακεία δεν αξίζει μία, αλλά κοστίζει ευτυχώς μόνο σε αυτόν που τη σκέφτεται.

Μου την έπεσαν λοιπόν κυρίως μέσω twitter, γιατί οι ψευτομαγκιές εκεί είναι εύκολες και δεν έχουν όνομα...Οι κουραδόμαγκες, βολτάρουν ανενόχλητοι και γιγαντώνονται μέσα από την ικανοποίηση που τους χαρίζει στιγμιαία το "κατόρθωμα" τους, να τα χώσουν δηλαδή δημόσια σε κάποιον "επώνυμο" ( ξερνάω με τον όρο , αλλά μιλάω τη γλώσσα τους)

Διαβάστε περισσότερα στο queen.gr