Αλλαγή πολιτικής, όχι μόνο προσώπων

Πολλές φορές κατά το πρόσφατο παρελθόν παρομοίωσα το ΠΑΣΟΚ, με καράβι που ενώ βυθίζεται, στο γεμάτο ρωγμές σκαρί του, γίνεται «πόλεμος» μεταξύ «πρωτοκλασάτων» αξιωματούχων για την κατάληψη της καμπίνας του καπετάνιου.

Κανείς δε μιλά για την τραγική πορεία του πλοίου που το έφερε σε σύγκρουση με το «παγόβουνο» των αναγκών του ελληνικού λαού. Μία πορεία που όλοι οι συγκυβερνήτες καθόρισαν μαζί με τον καπετάνιο, που τώρα βρίσκεται σε δεινή θέση και απομονωμένος. Το μόνο που τους ενδιαφέρει όλους αυτούς τους συνυπεύθυνους,

είναι η κατάληψη της θέσης, αλλά και η συνέχιση με επιμονή κι ειδημοσύνη, της ίδιας καταστροφικής πορείας.

Καθ όλη τη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών, η πορεία της χώρας αλλά και της παράταξης, που στο όνομά της εφαρμόστηκαν όλες οι πολιτικές και οι «μεταρρυθμίσεις», αποδεικνυόταν καταστροφική. Τα «μεγάλα» μέσα μαζικής παραπληροφόρησης πρόβαλαν μόνο τις απόψεις όσων εντός κι εκτός ΠΑΣΟΚ δεν αμφισβητούσαν το μονόδρομο της άτακτης και απολιτικής δημοσιονομικής προσαρμογής.

Οι όροι «αστοχίες» και «καθυστερήσεις», αποτύπωναν καθημερινά την εύκολη αυτοκριτική των μελών της κυβέρνησης. Ουδείς όμως από αυτούς δεν τόλμησε να κρίνει την ίδια την «πορεία», τις πολιτικές και τις έξωθεν -σε αγαστή συνεργασία με το εγχώριο παρασιτικό κεφάλαιο- ντιρεκτίβες που καθόριζαν το παρόν και το μέλλον του τόπου.Όποιος αντιδρούσε χαρακτηριζόταν ως «συντεχνία», ως «αριστεριστής», αλλά και ως επικίνδυνος για την πατρίδα.

Σήμερα, κι ενώ η αποτυχία των εφαρμοζόμενων πολιτικών έχει αποδειχτεί, η ευρωζώνη λόγω των καταστροφικών -ιδιαίτερα γερμανογαλλικών- επιλογών κινδυνεύει με διάλυση, η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε βαθύτερη ύφεση, αλλά και η κοινωνία σε απελπιστική κατάσταση, το «σοφό» εγχώριο πολιτικό προσωπικό θεώρησε ότι για την όλη κακοδαιμονία ευθύνεται η έλλειψη συναίνεσης!

Έτσι διαμορφώθηκε η συγκυβέρνηση με τη συμμετοχή της δεξιάς, της ακροδεξιάς και της, σοσιαλφιλελεύθερης κατεύθυνσης, συνολικής ηγεσίας του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ.

Στόχος της συγκυβέρνησης των «προθύμων» η πολυπόθητη σωτηρία της πατρίδας. Δεν μας διευκρίνισαν όμως πώς με την ίδια λάθος συνταγή θα θεραπευτεί η ευρισκόμενη σε ύφεση ελληνική οικονομία. Υποκρισία ή ανικανότητα?

Επειδή λοιπόν δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά στραβά αρμενίζουμε, η επιλογή μπορεί να είναι μόνο μία. Αλλαγή συνολικά, πολιτικής κατεύθυνσης.Αν η Ε.Κ.Τ. δεν αναλάβει τη διαχείριση του ευρωπαϊκού χρέους, το οποίο θα ξαλαφρώσει με την έκδοση ευρωομολόγου αλλά και το τύπωμα χρήματος, η ευρωζώνη θα αποτελέσει παρελθόν. Αν η ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων δεν προχωρήσει σε ένα νέο πακέτο «Μάρσαλ», η ύφεση θα βυθίσει σταδιακά όλη την Ευρώπη. Αν δεν ελεγχθεί το τραπεζοπιστωτικό σύστημα, θα καταστρέψει ό,τι απέμεινε από το ρημαγμένο κοινωνικό κράτος.

Τέλος, στη χώρα μας, άμεσα πρέπει να βάλουμε μπροστά το σχέδιο για την αναδιοργάνωση, κι όπου χρειάζεται την ανασυγκρότηση, της παραγωγικής διαδικασίας, ανά περιφέρεια κι επιστημονικό κλάδο. Όχι μόνο στον πρωτογενή