Διπλωματικοί… πονοκέφαλοι για τον κ. Λ. Παπαδήμο

Η απίστευτη ιστορία με το ΤΑΙΠΕΔ και τους τεμενάδες στους πασάδες του νέο-οθωμανικού μαξιμαλισμού επιβεβαιώνει τα κενά και την πλημμελή λειτουργία του ελληνικού κράτους σε τομείς ζωτικής σημασίας.

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Πού ακούστηκε έστω και εκ παραδρομής να υπάρχει δήλωση ότι εκποιείται το 30% της δημόσιας περιουσίας και να μην υπάρχει η παραμικρή αντίδραση; Γιατί δεν απάντησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Παντελής Καψής;

Πώς και δεν πήρε θέση ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών κ. Γρ. Δελαβέκουρας;

Επιτρέπεται σε ένα «Ταμείο» να απαντά με επιστολή στα αγγλικά μέσω

εταιρείας δημοσίων σχέσεων με καθυστέρηση και ύφος χιλίων καρδιναλίων αντί να απαντήσει με επιχειρήματα και αλήθειες για μια υπόθεση, από την οποία κρίνεται η σοβαρότητα προσώπων που χειρίζονται θέματα με εθνική υφή;

Η μεταβατική κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου δείχνει σαν να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει στην ευρύτερη περιοχή. Κι όμως το μέλλον της Ελλάδος δεν θα κριθεί από τρίτους όπως είναι η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Άνγκελα Μέρκελ, κάποιοι γραφικοί υπουργοί της κυβέρνησής της, κάποια μέλη του Eurogroup ή κάποιοι χαρτογιακάδες τραπεζιτών.

Το μέλλον της Ελλάδος κρίνεται από το λαό της και από τους (λέμε τώρα) ηγέτες της. Αν λοιπόν ο κ. Παπαδήμος ή κάποιος απ’ όσους υποτίθεται πως κόπτονται για την υπόσταση του έθνους, την υπέρβαση και την καλώς εννοούμενη σωτηρία θα πρέπει να μελετήσουν σοβαρά τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή.

Είναι η ίδια περιοχή στην οποία η Ελλάδα υποστήριζε ότι αποτελούσε την αδιαμφισβήτητη δύναμη ειρήνης, ασφάλειας και σταθερότητας. Ας μην πούμε τελικά ποιο ρόλο παίζει σήμερα διότι δεν αρμόζει στους διπλωμάτες και τους στρατιωτικούς που κάνουν φιλότιμες προσπάθειες.

Μακρυά από τη θολούρα όσων απαιτούν οι μνηστήρες της εθνικής κυριαρχίας και πέρα από τα παιγνίδια των τραπεζιτών, των κοινοπραξιών, των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων σε ελβετικά διαμερίσματα ή των «σκοτεινών δυνάμεων», υπάρχει και η πραγματικότητα.

Αυτήν την πραγματικότητα πρέπει να αντιμετωπίσει σε στρατηγικό και θεσμικό επίπεδο η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου, προετοιμάζοντας το έδαφος για την επόμενη, όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές. Κάτι τέτοιο θα έπρεπε να έχουν απαιτήσει οι πολιτικοί αρχηγοί -και ειδικώς ο κ. Γιώργος Παπανδρέου- εδώ και καιρό.

Ενώ η Ελλάδα θα έπρεπε να ήταν παρούσα και να στηρίζει το εθνικό όραμα υπερβάσεως από την οικονομική κρίση σε τέτοιας δυναμικής ενέργειες εκποιείται φθηνά και πρόστυχα. Ίσως το παιγνίδι ακόμα παίζεται, ίσως τους επόμενους μήνες να έχουν αλλάξει τα πάντα.

Όπως και να γίνει υπάρχουν τέσσερα ζητήματα στα οποία πρέπει να υπάρξει καθορισμός αντικειμενικών στόχων, στόχευση, μελέτη και σχεδιασμός. Η πολιτική ηγεσία και οι περίφημες κοινές επιτροπές των υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Αμύνης πρέπει να μελετήσουν θέματα άμεσης αντιμετωπίσεως. Και συγκεκριμένα:

Ζήτημα 1 – Συρία:

Η Τουρκία προβαίνει σε σαφείς κινήσεις στρατηγικής διεισδύσεω