Ελεύθερη εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση

Μία αναγκαία μεταρρύθμιση που οι καιροί επιβάλλουν και δεν σηκώνει καθυστέρηση, είναι η ελεύθερη εισαγωγή των νέων μας στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Της Έλενας Κουντουρά

Βουλευτού Α' Αθηνών - Ανεξάρτητοι Έλληνες

Τι συμβαίνει ουσιαστικά μέχρι σήμερα, πέρα από τις μικροαλλαγές που νομοθετεί κάθε κυβέρνηση;

Κατ' αρχήν, το Λύκειο λειτουργεί μόνο ως προθάλαμος εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ

και δεν λειτουργεί αυτόνομα και αποτελεσματικά ως προς την εκπαιδευτική του αποστολή. Με απλά λόγια, ο μαθητής περνά ένα τυπικό ωράριο στο σχολείο, δε δίνει ιδιαίτερη βάση στη δουλειά που γίνεται εκεί μέσα και αφιερώνει την προσοχή και ενέργειά του στα φροντιστήρια, διότι αυτά είναι που τον προπονούν για να πετύχει σε κάποια σχολή. Φυσικά, αποτελεί πανευρωπαϊκή εξαίρεση να έχουμε σχολεία τα οποία πληρώνουμε με τους φόρους μας και αντί τα παιδιά μας να αποκτούν τη μόρφωσή τους εκεί, να επενδύουμε πάνω στα φροντιστήρια τα οποία επίσης ξαναπληρώνουμε.

Αντίστοιχα, οι καθηγητές που βιώνουν την ίδια απαξίωση, στρέφουν το ενδιαφέρον τους και αυτοί προς τα ιδιαίτεραμαθήματα, αναζητώντας ταυτόχρονα ένα έξτρα εισόδημα στο μισθό πείνας που τους δίνει το κράτος. Και επειδή δεν έχουν δικαίωμα εργασίας εκτός Δημοσίου, δεν μπορούν να κόψουν απόδειξη και πληρώνονται μαύρα, πράγμα που στερεί από το κράτος φόρους, αλλά και ματώνει οικονομικά κάθε ελληνική οικογένεια, καθώς οι γονείς πληρώνουν ένα σωρό λεφτά που δεν μπορούν να δηλώσουν ως δαπάνη στην εφορία.

Οι συνέπειες δεν σταματούν εδώ...

Οι μαθητές υποβάλλονται υποχρεωτικά στο διπλό ωράριο σχολείου - φροντιστηρίου, αφιερώνουν ώρες ολόκληρες για μελέτη στο σπίτι, στριμώχνονται, αγχώνονται, αποκτούν μία πίεση δυσανάλογη του νεαρού της ηλικίας τους και του δυνάμεων που διαθέτουν, ενώ στους ίδιους εξοντωτικούς (από κάθε άποψη) ρυθμούς μπαίνει και ολόκληρη η οικογένεια. Δεν υπάρχουν σαββατοκύριακα, εκδρομές, καλοκαιρινές διακοπές, οικογενειακός χρόνος, διαλείμματα ξεγνοιασιάς. Ανάλογη περίπου κατάσταση βιώνουν και οι καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα, οι οποίοι εξαφανίζονται επίσης από το σπίτι και την οικογένειά τους, εργαζόμενοι δεκάξι ώρες την ημέρα.

Επιπλέον οι μαθητές δεν έχουν χρόνο, ούτε και δυνάμεις για άλλες δραστηριότητες που διαπλάθουν την προσωπικότητα και υποστηρίζουν την εξέλιξη του ανθρώπου. Μιλάμε για τέχνες, αθλητισμό, κοινωνική δράση, φιλικές συναναστροφές, ψυχαγωγία κ.α.

Τέλος, εάν και εφόσον καταφέρουν να πετύχουν σε σχολή, ήδη έχουν εξαντλήσει πολλά ψυχικά και πνευματικά αποθέματα και ένα μεγάλο μέρος ενέργειας, ενώ είναι πιθανό η εικόνα που θα συναντήσουν μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο να βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τα όνειρα που έκαναν και τον κόπο που κατέβαλλαν.

Και εδώ ακριβώς, βρίσκεται ένα άλλο τεράστιο λάθος του συστήματος. Αντί γυμνάσιο και λύκειο να δίνουν τροφή στο μαθητή για μία πιο σφαιρική μόρφωση χωρίς πίεση και άγχος, τον βάζουν σε μία μέγγενη πίεσης και ανταγωνισμού που έχει μοναδικό προορισμό τις εξετάσεις για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευ