Σπάρτης Ευστάθιος:Σταυρωτής του Κυρίου είναι ο παραβάτης του νόμου Tου

Σταυρωτής του Κυρίου είναι ο κάθε παραβάτης του νόμου του, κάθε παραβάτης των θείων εντολών του, αναφέρει σε εγκύκλιό του για τη Μεγάλη Παρασκευή ο Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιος.

Ολόκληρη η εγκύκλιος αναφέρει:

Π ρ ο ς

Τούς ευσεβείς Χριστιανούς της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Χριστιανοί μου Αγαπητοί,

Πολλά εγκλήματα έχουν γίνει από τότε που δολοφονήθηκε η αγάπη στο πρόσωπο του Άβελ.

Πολλοί άνθρωποι που δεν είχαν τον Θεό τους, όπως λέγει ο λαός μας, σε μία στιγμή νεύρων ή αδυναμιών, όταν η ποικιλώνυμη αμαρτία είχε σκοτίσει τον

λογισμό τους ή τα συμφέροντά τους εθίγησαν ή και δεν εξυπηρετούνταν, όπλισαν το χέρι τους και αφαίρεσαν τη ζωή του συνανθρώπου τους χωρίς να σκεφθούν, ότι ούτε τέτοιο δικαίωμα είχαν, ούτε νομιμοποιείται ο τρόπος αυτός διεκδικήσεως.

Αλλά το πιο άδικο, το πιο φρικτό και αποτρόπαιο έγκλημα είναι η Σταύρωση του Κυρίου μας στον Γολγοθά το 33 μ.Χ.

Όμως ποιό ήταν το θύμα;

Ήταν Εκείνος που δημιούργησε με τον Πατέρα και το άγιο Πνεύμα «τον ουρανόν και την γην και πάντα τα εν αυτή».

Εκείνος που, ενώ η δικαιοσύνη του απαιτεί την τιμωρία και μάλιστα με θάνατο κάθε αμαρτωλού, μακροθυμεί και περιμένει την επιστροφή του, αφού «δεν θέλει τον θάνατον του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζην αυτόν».

Ήταν Εκείνος που δεν εντρέπεται να αποκαλεί εμάς τους αναξίους άλλοτε παιδιά του και άλλοτε αδελφούς του.

Ήταν Εκείνος που με ανύστακτη φροντίδα προνοεί για τη ζωή και την ύπαρξη των όντων και κατευθύνει όλη τη δημιουργία με σοφία, προκειμένου να πραγματοποιήσει τον προορισμό της.

Ήταν Εκείνος «που διήλθεν τον βίον αυτού ευεργετών και ιώμενος πάντας».

Εκείνος που άνοιξε τα μάτια του δυστυχισμένου τυφλού και τον έκανε πανευτυχή δίδοντας το πολύτιμο φως του.

Εκείνος που θεραπευσε τους δέκα λεπρούς για να εισπράξει την αχαριστία των εννέα και να λάβει τις ευχαριστίες από έναν μόνο.

Ήταν Εκείνος που θεράπευσε τα πόδια του παραλύτου, που ανέστησε την κόρη του Ιαείρου, το μονάκριβο παιδί μιάς χήρας μάνας στη Ναίν, τον φίλο του Λάζαρο που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες.

Ήταν Εκείνος που, όταν μιλούσε, οι άνθρωποι ξεχνούσαν το σπίτι τους, τη δουλειά τους, την πείνα τους και κρέμονταν από τα χείλη του, γιατί ο λόγος του ήταν «γλυκύτερος υπέρ μέλι και κηρίον και αξιώτερος υπέρ χρυσίον και τοπάζιον».

Ήταν Εκείνος για τον οποίο και οι εχθροί του ακόμη ομολογούσαν ότι «ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος, ως ούτος ο άνθρωπος».

Καί ποιός ήταν ο δράστης; Ποιός ο απαίσιος σταυρωτής; Ποιός ο άσπλαχνος κακούργος; Είναι βεβαίως ο Ιούδας που τον πρόδωσε για τριάντα αργύρια. Είναι ο Ηρώδης Αντύπας, βασιλιάς τότε της Ιουδαίας, που υπέγραψε την καταδίκη του. Είναι ο Πιλάτος, Ρωμαίος Διοικητής της Ιουδαίας, που, ενώ τον χαρακτηρίζει τρεις φορές αθώο, ύστερα από τις ανακρίσεις που έκαμε, λέγοντας «ουχ ευρίσκω εν αυτώ αιτίαν», «αθώος ειμί από του αίματος του δικαίου τούτου, υμείς όψεσθε», εν τούτοις τον καταδικάζει να σταυρωθεί. Είναι θύτες ακομη και οι δύο αρχιερείς Καιάφας και Άννας, που και αυτοί, με τον λόγο τους και τον τρόπο τους, τον οδηγούν στην εκτέλεση.

Είναι ακόμη οι στρατιώτες που τον εμπαίζουν, αυτοί που τον φραγγέλωσαν, αυτοί που κάτω από τον σταυρό τον βλασφημούν, είναι ακόμη και ένας εκ των δύο ληστών που τον ονειδίζει.

Όμως, αν κάνουμε μια αυτοεξέταση, έναν αυτοέλεγχο και κρίνουμε τον εαυτό μας, όχι με επιείκεια, όπως συνήθως κάνουμε, αλλά με αυστηρότητα και δικαιοσύνη, θα διαπιστώσουμε ότι ανάμεσα στους σταυρωτές είμαστε και μείς, αφού ο Χριστός και στην εποχή μας ξανασταυρώνεται.

Σταυρωτής είναι ο κάθε παραβάτης του νόμου του, κάθε παραβάτης των θείων εντολών του.

Οι Ιουδαίοι του έβαλαν τέσσερα καρφιά στο άγιο σώμα του, χίλια καρφιά του βάζουν εκείνοι που χωρίς φόβο Θεού τον υβρίζουν και τον βλασφημούν.

Οι Εβραίοι έτρεξαν στους αγρούς και μάζεψαν αγκάθια, έφτιαξαν στεφάνι μ΄αυτά και το τοποθέτησαν στην αγία κεφαλή του, με αποτέλεσμα το αίμα που κύλισε να πορφυρώσει όλο το μέτωπό του. Καί εμείς του πλέκουμε καινούργιο στεφάνι, όταν με τα ψεύδη μας, με την απρόσεκτη γλώσσα μας, με τα αισχρά λόγια μας και με τις συκοφαντίες μας πληγώνουμε τον συνάνθρωπό μας και διασύρουμε την τιμή και υπόληψή του.

Τον ξανασταυρώνουμε και εμείς, όταν μένουμε μακριά από τον πόνο του αδελφού μας και δε συμμεριζόμαστε τα προβλήματά του.

Μοιάζει με τον στρατιώτη που τον λόγχευσε και εκείνος που δε σέβεται την καθαρότητα του σώματός του και μολύνει την αγνότητά του με πράξεις που εντρέπεται κανείς και να τις αναφέρει.

Τέλος για ποιό λόγο έγινε; Τι μεγάλο κακό είχε κάνει; Ποιά αφορμή έδωσε και τον σταύρωσαν;

Ο Κύριός μας σταυρώθηκε, γιατί η αρετή του «εκάλυψεν ουρανούς». Τον ενάρετο, δεν τον θέλουν οι πολλοί, τον θεωρούν «βαρύ και βλεπόμενον». Δεν μπορούν να τον έχουν μαζί τους, στην παρέα τους, γιατί δεν ταυτίζεται με τις απόψεις τους που είναι πονηρές.

Ο Κύριός μας καταδικάσθηκε σε σταυρικό θάνατο, γιατί ήταν ο εφιάλτης όλων των αρχόντων της εποχής του που δεν είχαν καθήσει στην καρέκλα της εξουσίας αλλά στον σβέρκο των ανθρώπων και φοβούνταν ότι το επαναστατικό κήρυγμα του Κυρίου θ΄άνοιγε τα μάτια τους και θα είχε αποτέλεσμα τη συμφορά τους.

Ο Κύριός μας εσταυρώθη, γιατί είπε την αλήθεια που είναι μεν του Θεού, αλλά πάντοτε πικρή για τους συνανθρώπους μας. Δυστυχώς πολλοί επιζητούν διακαώς τον έπαινο και την κολακεία και πικραίνονται από την αλήθεια που θα τους βοηθήσει να αποκτήσουν το «γνώθι σαυτόν».

Ο Κύριός μας σταυρώθηκε, γιατί αγάπησε τους ανθρώπους και γιατί ποικιλοτρόπως τους ευεργέτησε. Είναι βλέπετε η ευγνωμοσύνη ουράνια αρετή και δεν καλλιεργείται σ΄όλες τις καρδιές. Η ψυχολογία του ευεργετημένου απαιτεί να εκφράζει ευκαίρως-ακαίρως τις ευχαριστίες του στον ευεργέτη του. Όμως δεν τον αφήνει ο εγωισμός του και προσπαθεί να λησμονήσει το καλό που του έκαμε ο συνάνθρωπος. Επειδή δεν καταφέρνει να το σβήσει από τη μνήμη του, προσπαθεί στην αρχή απεγνωσμένα να το υποτιμήσει και στη συνέχεια να κατηγορήσει εκείνον που τον ευεργέτησε ή ακόμη χειρότερα να τον εξοντώσει, για να ηρεμήσει τη συνείδησή του. Γι΄αυτό και ο Πλάτων έλεγε επιγραμματικά αυτό που καθέναςμας έχει εκ της πείρας του δοκιμάσει: «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος».

Ο Κύριός μας σταυρώθηκε, γιατί σκόρπισε τα ροδοπέταλα της καλοσύνης στους ανθρώπους, για να δώσει το μήνυμα το διαχρονικό, ότι, αν και εμείς ακολουθήσουμε τα ίχνη του στη ζωή μας, θα ακολουθήσουμε και την πορεία του στον Γολγοθά.

Είναι όμως παρήγορο το γεγονός ότι τον Σταυρό ακολουθεί η Ανάσταση και τη Μεγάλη Παρασκευή η Κυριακή του Πάσχα.

Ευχέτης προς Κύριον

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ