Πώς το σενάριο δεν "απογείωσε" τη χθεσινή 10η Εντολή

Το χθεσινό επεισόδιο της 10ης Εντολής ήταν κάτι παραπάνω από καλό, τουλάχιστον μέχρι να φτάσει στο τέλος. Ο Κοκκινόπουλος μας έδειξε την ιστορία του Πάσσαρη με μια σκηνοθεσία πολύ προσεγμένη και εξελιγμένη για τα δεδομένα του (στατική κάμερα σε μεγάλο μέρος, ελάχιστη κάμερα στο χέρι) και με πρωταγωνιστή ένα μεγάλο ταλέντο που έχει διαπρέψει και παλιότερα στη σειρά, τον Όμηρο Πουλάκη. Κι ενώ η ιστορία εξελισσόταν με σκηνοθετική μαεστρία χαρίζοντάς μας τεχνικά άψογες σκηνές, όπως αυτή με την Παναγιώτα Βλαντή στην κούνια, ενώ περιμέναμε ένα συγκλονιστικό φινάλε, ένα δίδαγμα, μια ανατροπή(;), μια εξέλιξη, κάτι τέλος πάντων που να μας αφήσει με ανοιχτό το στόμα ή έστω να μας κάνει να σκεφτούμε, δεν συνέβη τίποτε από όλα αυτά.

Ο "Πέτρος" της ιστορίας απλά συνελήφθη και σε μια εξομολόγηση τον ακούμε μετανιωμένο να θέλει να το ξεπεράσει, ενώ κατά τη διάρκεια του επεισοδίου δεν καταλάβαμε ποτέ το γιατί έκανε ό,τι έκανε, τι ψυχολογικό υπόβαθρο κουβαλούσε, τι έφταιξε ή τι ήθελε να πετύχει. Ο σεναριογράφος επέλεξε να γεμίσει τον πρωταγωνιστή ατέλειωτες σιωπές, να μην μας δείξει τίποτε από το παρελθόν του, να μην προσπαθήσει καθόλου να εξηγήσει τι, πώς και γιατί. Θα ήταν όλα εντάξει μόνο αν δεν εμφανιζόταν ο πρωταγωνιστής, έχοντας σκοτώσει τόσους αθώους απέναντί του ανθρώπους, να δηλώνει μετάνοια και επανένταξη στην κοινωνία σα να μην συνέβη τίποτα ή σαν να υπήρχε κάποιος λόγος που σκότωνε και ξαφνικά έπαψε να υπάρχει.

Με λίγα λόγια, ο Κοκκινόπουλος έβαλε όλη του την τέχνη, εξέλιξε τη σκηνοθεσία του ξεφεύγοντας επιτέλους από τα κουνημένα πλάνα, πήρε στα χέρια του μια ιστορία-φωτιά, αλλά δυστυχώς για όλους εμάς δεν έγραψε ο ίδιος το σενάριο. Και αυτό ίσως τελικά ήταν το λάθος. Ο κύριος Κοκκινόπουλος έχει πει σε συνεντεύξεις του ότι η φετινή 10η Εντολή είναι μια άλλη εκδοχή, που θα βασίζεται στους χαρακτήρες και θα θυμίζει κινηματογράφο. Το δεύτερο το πέτυχε σίγουρα. Πώς όμως μπορούμε να μιλάμε για ψυχογράφημα, για απόλυτο ξεδίπλωμα χαρακτήρα όταν δεν μας παρουσιάζει καμία εξηγήσιμη πτυχή του; Ακόμη και τρελός να ήταν, ούτε αυτό δεν μας αιτιολόγησε το σενάριο! Και αν όντως ήταν; Πώς βρήκε τα λογικά του στο φινάλε του επεισοδίου και δήλωσε μετανιωμένος; Δεν κολλάει. Όπως και η απόλυτη σιωπή καθ΄όλη τη διάρκεια του επεισοδίου. Είπαμε να περιορίσετε τους διαλόγους κύριε Κοκκινόπουλε, όχι όμως σε όλα τα επεισόδια να υπάρχει και μια Μαρία της σιωπής! Και το λέω γιατί με βάση το φινάλε που παρουσιάσατε, που βέβαια ήταν σεναριακή επιλογή μιας και μιλάμε για μυθοπλασία, θα έπρεπε μέσα στην ιστορία να είχαμε δει κάποια flash back που να μιλούν για το παρελθόν του ήρωα και το ψυχολογικό του υπόβαθρο. Όμως, το σενάριο περιορίστηκε στα απολύτως απαραίτητα που δεν μας βοήθησαν να καταλάβουμε κάτι για τον ήρωά σας πέρα από το ότι ήταν τρελός, αλλά δήλωσε μετάνοια στο τέλος. Τόσο απλοϊκά όσο ακριβώς ακούγεται.

Ελπίζω σε καλύτερα σενάρια στο μέλλον που να βγάζουν κάποιο δίδαγμα και όχι μια απλή παρουσίαση ιστορίας, όπως ακριβώς και έγινε χθες (ούτε καν ένα κλείσιμο ματιού για το πώς θα μπορούσε να γίνει; Πού πήγε η έμπνευση;).

Update-νούμερα τηλεθέασης
Όπως φαίνεται, και τα νούμερα τηλεθέασης ήταν πτωτικά σε σχέση με την πρεμιέρα της σειράς. Ενδεικτικά, σημείωσε 19,5 στο γενικό και 23,3 στο νεανικό κοινό παρότι προβλήθηκε και σε προχωρημένη ώρα (με λιγότερο ανταγωνισμό). http://www.tvnea.com