Για τον Πάμπλο χωρίς να λαϊκίσω...

Είναι δεδομένο πως αν θέλεις να πάρεις τα περισσότερα likes από ποτέ στο facebook, ανεβάζεις μια ανάρτηση που γράφει "Τιμή και δόξα στον Πάμπλο τον Γκαρσία" και αυτομάτως οι φίλοι σου πολλαπλασιάζονται.Ειδικά αν γράφεις και σε μια ιστοσελίδα, μπορεί αυτό το κείμενο να κάνει ρεκόρ επισκεψιμότητας. Η ουσία είναι πως πολλοί προσπαθούν να γίνουν εκ του ασφαλούς μάγκες παίζοντας το συγκεκριμένο θέμα... μονόπλευρα. Δηλαδή, αποθεώνοντας τον Πάμπλο και παράλληλα κάνοντας επίθεση στον Στέφενς και στη διοίκηση. Είναι από εκείνα τα θέματα που κάποιος επιλέγει να ισορροπήσει κάπου στη μέση και άλλος γράφει ένα "Πάμπλο θεέ" και τελείωσε η μπουγάδα. Εγώ μέσα από τη σημερινή στήλη θέλω να σταθώ σε ένα και μόνο σημείο και να το αναλύσω από τη δική μου οπτική πλευρά: "Ελάτε να τον δείτε στις προπονήσεις και μετά ρωτήστε με" είπε ο Στέφενς το βράδυ της περασμένης Πεμπτης μετά το τέλος του αγώνα με την Άλκμααρ έχοντας χάσει την ψυχραιμία του. Θεωρώ την συγκεκριμένη τοποθέτηση εντελώς άστοχη και άκαιρη. Πρώτα απ' όλα θα αναφέρω κάτι που νομίζω ότι θα συμφωνήσετε όλοι: Δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής στον πλανήτη, είτε παίζει στην Ρεάλ είτε στο τρίτο τοπικό της Χιλής που από κάποια στιγμή και μετά ξενερώνει όταν βλέπει κάθε Παρασκευή να μένει εκτός αποστολής. Δηλαδή ναι, τώρα μπορεί εγώ να πάω σε μια προπόνηση και να δω έναν Γκαρσία που υστερεί σε σχέση με τους υπόλοιπους, αλλά γιατί αυτή το κάλεσμα δεν το έκανε ο Στέφενς για παράδειγμα πριν από έναν μήνα (και όταν δεν είχε κανένα πρόβλημα τραυματισμού ο Πάμπλο). Ναι, στον αγώνα με την Αναγέννηση ο Γκαρσία δεν ήταν καλός. Αλλά όταν είσαι ο Γκαρσία, με την ιστορία που κουβαλάς και τη διαδρομή που έχεις κάνει, επιτρέψτε μου να μην τον κακίζω που δεν έβαζε τα πόδια του στη φωτιά, δεν έκανε τάκλιν ή τα συναφή. Δεν είναι ίδια περίπτωση με τον Πόζογλου που σε εκείνο το ματς πήρε την ευκαιρία και σκύλιασε για να φωνάξει "παρών". Προσωπικά θεωρώ ότι το όλο θέμα στράβωσε από το περασμένο καλοκαίρι. Ο Πάμπλο δέχθηκε να επιστρέψει γιατί εκείνη τη στιγμή ο Σαββίδης έψαχνε να βρει την επικοινωνιακή κίνηση που θα τον έκανε ακόμη  πιο αρεστό στον κόσμο. Φυσικά ο Στέφενς είναι ένας "κυνικός" προπονητής και δεν τον κακίζω για αυτό. Κρίνει και αποφασίζει. Με τη διαφορά ότι δεν μπορεί για να εκθέσει τη διοίκηση σε ότι αφορά τις ελάχιστες λύσεις στο ρόστερ, να βάζει επιδεικτικά τον Κωνσταντινίδη στα χαφ και να μην δίνει τη δυνατότητα στον Πάμπλο να αγωνιστεί έστω και για είκοσι λεπτά σε έναν αγώνα. Και ελπίζω να μην το κάνει, γιατί πιστεύει πως ούτε αυτά τα είκοσι λεπτά μπορεί να αντέξει και όχι γιατί φοβάται πως ο Πάμπλο μπορεί να τον διαψεύσει και συνάμα να τον εκθέσει.H ουσία είναι μια: Ο Πάμπλο δεν αγαπήθηκε από τον κόσμο της ομάδας για τους τίτλους. Αγαπήθηκε γιατί είναι ντόμπρος και αληθινός. Αγαπήθηκε γιατί είναι αντι-συμβατικός. Στον τεχνοκρατικό ΠΑΟΚ φαινεται πως αυτά είναι ψιλά γράμματα. Θα το αποδεχόμενουν αν η ομάδα πήγαινε τρένο και δεν είχε πάρει χίλιες ευκαιρίες ο Ολίσε και άλλες χίλιες ευκαιρίες ο Νέτσιντ. Σε θέσεις μάλιστα που δεν υπάρχει πρόβλημα. Στο κέντρο υπάρχει και το φωνάζει ο Στέφενς. Εγώ θα σεβαστώ πως ο Πάμπλο υποστηρίζει πως δεν είναι βετεράνος. Αν το έλεγε κάποιος άλλος δε θα τον πίστευα. Αλλά οφείλω να σεβαστώ και τον Στέφενς. Με μια... υποσημείωση: στην μεταγραφική περίοδο να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι.