Η υπόθεση Μπουμσόνγκ

Πολύ παιχνίδι γίνεται με την απόκτηση του Μπουμσόνγκ. Και όχι ποδοσφαιρικό. Πάνω στον Γάλλο αναπτύσσεται η γνωστή διοικητική - πολιτική - ιδεολογική διελκυνστίνδα ανάμεσα σε Βγενοπουλικούς διαμαρτυρόμενους και ορθόδοξους Τζιγκερικούς, που εμποδίζει κάθε ψύχραιμη αποτίμηση της μεταγραφής. Μιας μεταγραφής που ό,τι και να λέμε είναι ικανή να αλλάξει τον ΠΑΟ προς το καλύτερο. Αλλωστε η ιστορία του Χένρικσεν αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται να σε έχουν βαφτίσει ούτε φονιά, ούτε αυτοκίνητο για να αλλάξεις μια ομάδα.

Το λάθος του Παναθηναϊκού δεν είναι ότι απέκτησε τον Μπουμσόνγκ. Το λάθος είναι ότι είχε ανάγει την υπόθεση «κεντρικός αμυντικός» σε άσκηση επικοινωνιολογίας και πολιτικής. Πρώτα ήρθαν τα βαφτίσια με τους μετόχους να πλειοδοτούν σε χαρακτηρισμούς - «hummer», «killer, «leader» και αν υπήρχε λίγο κέφι παραπάνω ίσως να ακούγαμε και ακόμη πιο γραφικά όπως «master of disaster», «mr universe», «εφιάλτης στην κουζίνα» κ.ά. Επειτα ήρθαν οι άλλες γραφικότητες τύπου «βάζω όσα