Λέγε με παλιόπαιδο, λέγε με αλήτη...

Δεν νομίζω να υπήρχε άνθρωπος που να πίστευε ότι ο Σάντος δεν θα καλέσει τον Κατσουράνη στην Εθνική γιατί ο Παναθηναϊκός τον έθεσε εκτός ομάδας. Ακόμα κι αν ο Κατσουράνης ήταν πέντε μήνες άνεργος και απροπόνητος, ο ομοσπονδιακός θα τον ήθελε δίπλα του. Όχι μόνο γιατί είναι καλός παίκτης, αλλά και γιατί η βαρύτητα της παρουσία του είναι καθοριστική.  Είναι τόσο παλιόπαιδο ο Κώστας Κατσουράνης; Εξαρτάται τι περιεχόμενο δίνουμε στις λέξεις. Αν π.χ παλιόπαιδο είναι κάποιος με προσωπικότητα, κάποιος που έχει φωνή και δεν κρύβεται, κάποιος που δεν έχει κανένα πρόβλημα να τσακωθεί με όλο τον κόσμο για το δίκιο του, ναι ο Κατσουράνης είναι παλιόπαιδο. Δεν είναι από αυτούς που τους βρίζουν και σκύβουν το κεφάλι, δεν θεωρεί ότι η σιωπή στα αποδυτήρια είναι αρετή, δεν πιστεύει ότι οι ποδοσφαιριστές πρέπει να μην έχουν άποψη και να φέρονται σαν στρατιωτάκια. Επιβάλει τη γνώμη του; Θα `λεγα ότι έχει γνώμη κι αυτό στο ποδόσφαιρο μας δεν είναι πολύ συνηθισμένο: αυτοί που δεν έχουν γιατί αδιαφορούν ή γιατί δεν καταλαβαίνουν τι τους γίνεται, είναι στις ομάδες πάντα περισσότεροι.Οι πιο πολλοί προπονητές που συνεργάστηκαν με τον Κατσουράνη αυτό το θεωρούσαν προσόν του, του ζητούσαν δηλαδή να βάζει καμιά φωνή στους μικρότερους και κυρίως να επιβάλει τη θέση του: να τους πείθει π.χ ότι ο αντίπαλος δεν είναι τόσο δυνατός, ότι το παιγνίδι μπορεί να γυρίσει, ότι αν όλοι προσπαθήσουν παραπάνω δεν έχει χαθεί τίποτα. Υπάρχει μια σκηνή που είναι όλη η καριέρα του Κατσουράνη. Η Εθνική μας παίζει με την Νιγηρία στο παγκόσμιο της Νότιας Αφρικής. Στο ημίχρονο ο Κατσουράνης μαζεύει στη σέντρα 4-5 συμπαίκτες και τους δίνει οδηγίες: κανονικά. Κάνει νεύματα για το που πρέπει να πάνε να παίξουν, τους δυο τους εμψυχώνει και αν θυμάμαι καλά του Σαλπιγγίδη του κάνει και τη χαρακτηριστική κίνηση ότι πρέπει να συγκλίνει και να πατάει περιοχή. Τον ακούν όλοι στωικά. Όχι σαν προπονητή, όπως κακώς τον κατηγορούν ότι συμπεριφέρεται, αλλά ως αρχηγό. Γιατί αυτό ήταν πάντα ο Κατσουράνης: αρχηγός. Προπονητής δεν θέλει να γίνει και μάλλον δεν θα γίνει και ποτέ.Αυτό που ο κόσμος δεν έχει καταλάβει είναι ότι ο Κατσουράνης μεγάλωσε έχοντας δίπλα του κάποια «τέρατα» τα οποία και τον έμαθαν πως πρέπει να λειτουργεί. Από το Ζαγοράκη έμαθε να είναι ευθύς, από το Νικολαϊδη να προσέχει τους φίλους του, από το Δέλλα το να λέει τη γνώμη του. Είναι καλό παιδί; Δεν τον έχω συναναστραφεί για να ξέρω, αλλά δεν έχει καμία σημασία: ποτέ δεν διάλεξα οδοντίατρο ρωτώντας αν καπνίζει και ποτέ δεν εμπιστεύθηκα δικηγόρο γιατί μου είπαν ότι κοιμάται νωρίς. Προφανώς αν στον Παναθηναϊκό ήθελαν ένα γελωτοποιό ο άνθρωπος δεν κάνει. Επίσης δεν είναι καλός και στο ρόλο του ρουφιάνου της διοίκησης και δεν θα έβγαινε με τον Αλαφούζου για φαγητό. Είναι επίσης σκληρός διαπραγματευτής, κάνει καλά συμβόλαια, κι αυτό στ αφεντικά δεν αρέσει και πολύ: πρόβλημά τους όμως.Είναι καλός παίκτης; Εδώ οι γνώμες διίστανται. Για τον Ρεχάγκελ και τον Σάντος είναι ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής γιατί παίζει σε τρεις – τέσσερις θέσεις. Ο Τεν