Ο ακριβοδίκαιος κ. Λαζάρ

Η ελληνική κουζίνα δεν τον έχει εντυπωσιάσει, καθώς την θεωρεί βαριά, εκτιμά δε πως στην χώρα μας οι τιμές των προϊόντων είναι εξωπραγματικές και πως δεν υπάρχει αστυνόμευση ώστε να προσαρμοστούν στις οικονομικές δυνατότητες του ελληνικού λαού. Αυτά είναι μερικά από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον Κοστίν Λαζάρ και τα οποία δεν φαίνονται ασφαλώς στο γήπεδο.Διότι, για τις ικανότητές του στον αγωνιστικό χώρο, κάθε άποψη κρίνεται περιττή. Ο "τύπος" φρόντισε να αποδείξει με την γενικότερη παρουσία του πως είναι ένας original μαέστρος που όταν έχει κέφια, μπορεί να η ορχήστρα του ΠΑΟΚ να βγάλει τις πιο γλυκές νότες και οι θεατές να ακούσουν εκπληκτικές μελωδίες. Το dvd του αγώνα με την Κέρκυρα αποτελεί το τελευταίο αποδεικτικό στοιχεία, ενώ ατράνταχτο στοιχείο ήταν και η μοναδική "παράσταση" που έδωσε στο Λονδίνο απέναντι στη Τότεναμ.Πλέον, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μια από τις καλύτερες επιλογές του ΠΑΟΚ, των τελευταίων χρόνων. Απ' όποια πλευρά κι αν το εξετάσει κανείς. Ακόμη και οικονομικά αν το δει, ο Λάζαρ αμείβεται με 30.000 ευρώ τον μήνα και τα έσοδα που έχει «φέρει» στον ΠΑΟΚ, μέσα από τις εμφανίσεις του, είναι υπερδιπλάσια.Στη πραγματικότητα, πρόκειται για έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Ακέραιο, ακριβοδίκαιο. Αυτό αποδεικνύεται και μόνο από το γεγονός ότι ενέταξε το όνομά του στη "μικρή" λίστα των παικτών που αρνήθηκαν να εκτελέσουν πέναλτι. Σε ένα ευρωπαϊκό αγώνα της Ραπίντ Βουκουρεστίου, ο διαιτητής υπέδειξε την εσχάτη των ποινών και ο Λάζαρ δίχως ενδοιασμούς του είπε πως έκανε θέατρο, ζητώντας του να αποσύρει την απόφασή του. Όπως κι έγινε. Γκαντούλα (1930), Πούσκας (1967), Ρόμπι Φάουλερ (1997), Ετσεμπερία (2008) είναι οι μοναδικοί παίκτες που το έχουν κάνει στην ιστορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.Από την άλλη, είναι άνθρωπος ψυχολογίας. Αν νιώσει μέσα του ότι "ράγισε το γυαλί", τότε πέφτουν και οι τίτλοι τέλους. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η παρουσία του στην Εθνική Ρουμανίας. Για κάποια χρόνια περίμενε την κλήση κι αυτή δεν ερχόταν. Όταν κάποια στιγμή κλήθηκε, αλλά ήταν συνεχώς εκτός αποστολής, τότε έθεσε εαυτόν εκτός Εθνικής ομάδας. Τελικώς αποδείχθηκε ότι, το πρόβλημα του Ρουμάνου ήταν τα πρόσωπα και όχι η ίδια η ομάδα. Κάτι ανάλογο συνέβη και στη Ραπίντ Βουκουρεστίου. Όταν ένιωσε ότι αδικείται, ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης. Ο σύλλογος πλήρωνε κανονικά τους ξένους, ενώ οι Ρουμάνοι έβλεπαν χρήματα με το... σταγονόμετρο.Ως αρχηγός αποφάσισε να αντιδράσει, με αποτέλεσμα όμως να έρθει σε σύγκρουση με τον ιδιοκτήτη της ομάδας, Τζορτζ Κόπος, αλλά και με τους οπαδούς. Ο Λάζαρ παραγκωνίστηκε και συνέχισε προπονήσεις με την δεύτερη ομάδα για περίπου έναν χρόνο, έως ότου φθάσουμε στον περασμένο Μάιο, όταν απάντησε αρνητικά στην πρόταση της Ραπίντ για την υπογραφή νέου συμβολαίου. Θα μπορούσε μάλιστα να πάει είτε στην Στεάουα είτε στη Ντινάμο. Κυρίως η πρώτη του πρόσφερε μεγάλο συμβόλαιο, αλλά ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι "τόσο η Στεάουα όσο και η Ντινάμο δεν ήταν και δεν θα είναι στις επιλογές μου". Κοινώς, αν και "κυνηγήθηκε", ο ίδιος