Ο απολογισμός του Μουρίνιο

Με τον αποκλεισμό της Ρεάλ Μαδρίτης από τη Ντόρτμουντ στα ημιτελικά του Champions League, κλείνει μία αποτυχημένη χρονιά για τη Βασίλισσα. Μαζί της, τελειώνει κατά πάσα πιθανότητα και η θητεία του Ζοσέ Μουρίνιο στην ομάδα της Μαδρίτης, αφού πλέον πολύ δύσκολα ο 50χρονος τεχνικός θα συνεχίσει στην ισπανική πρωτεύουσα.Τώρα που όλα έφτασαν στο τέλος, όλοι σχεδόν έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους για το αποτέλεσμα της παρουσίας του Μουρίνιο στον πάγκο της Ρεάλ. Σίγουρα για τους πιο πολλούς η πορεία του θεωρείται αποτυχημένη, από τη στιγμή που δεν κατέφερε να οδηγήσει τους «μερένχες» στην κορυφή της Ευρώπης. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τι κατάφερε και τι όχι ο ίβηρας τεχνικός στα τρία χρόνια που βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία της «βασίλισσας».Το ξεκίνημα...Η περιπέτεια του Ζοσέ Μουρίνιο στη Μαδρίτη άρχισε τον Μάιο του 2010, όταν ανακοινώθηκε πως ο πορτογάλος θα είναι ο νέος τεχνικός της Ρεάλ. Από την παρουσίασή του ακόμη, ο Μουρίνιο φάνηκε να είναι συνειδητοποιημένος για το που βρίσκεται. Όταν παρουσιάστηκε στην Τσέλσι, ζήτησε να τον αποκαλούν «Special One», ενώ στην Ίντερ συστήθηκε σαν «Εκλεκτός». Στη Ρεάλ αντίθετα δεν έκανε καμία βαρύγδουπη δήλωση ούτε και έδωσε κάποια μεγάλη υπόσχεση. Ήξερε και ο ίδιος πως το κλαμπ είναι μεγαλύτερο μέγεθος από τον ίδιο και από οποιονδήποτε και θα το καταλάβαινε και στη συνέχεια.Την περίοδο εκείνη, ο Πορτογάλος μόλις είχε κατακτήσει το Champions League με την Ίντερ, το δεύτερό του με δεύτερη διαφορετική ομάδα και πρώτο των νερατζούρι μετά από 45 χρόνια. Μπορούσε να πάει σε όποια ομάδα ήθελε, όμως εκείνος επέλεξε τον δύσκολο δρόμο. Ανέλαβε τη Ρεάλ σε μία περίοδο όπου η κυριαρχία της Μπαρτσελόνα στο ισπανικό και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο δε μπορούσε να αμφισβητηθεί από κανέναν, καθώς μετρούσε ήδη δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα και ένα Champions League την τελευταία διετία.Αντίθετα, η Ρεάλ βρισκόταν για οκτώ χρόνια μακριά από το πολυπόθητο δέκατο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Εκτός αυτού, μετρούσε και έξι σερί αποκλεισμούς από τη φάση των «16». Με την έλευση του Μουρίνιο, στη Μαδρίτη πίστεψαν πως βρήκαν τον άνθρωπο που θα τους οδηγήσει στην κορυφή και πάλι, αυτόν που ξέρει καλύτερα από κανέναν τα δύσβατα μονοπάτια του Champions League.Στην πρώτη του σεζόν με τη βασίλισσα (2010-11), ο Μουρίνιο είδε την Μπαρτσελόνα να τον νικάει κατά κράτος. Στις 29 Νοεμβρίου 2010, μάλιστα, έζησε την πιο μαύρη νύχτα της προπονητικής του καριέρας, γνωρίζοντας τη συντριβή από την ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα με 5-0, στο πρώτο του παιχνίδι απέναντι στους μπλαουγκράνα ως προπονητής της Ρεάλ.Τη χρονιά εκείνη η Ρεάλ ξεπέρασε την «κατάρα» των «16» στο Champions League, έφτασε μέχρι τα ημιτελικά αλλά βρήκε ξανά στο δρόμο της τη Μπαρτσελόνα και η παράσταση έλαβε τέλος από το πρώτο κιόλας παιχνίδι στο «Μπερναμπέου» (0-2). Το πρωτάθλημα χάθηκε παρά το γεγονός πως οι μερένχες συγκέντρωσαν 92 βαθμούς ενώ η νίκη επί των Καταλανών στον τελικό του Κυπέλλου έκλεισε τουλάχιστον με μία γλυκιά γεύση τη χρονιά, με τη Ρεάλ να νικά τους μπλαουγκράνα τρία χρόνια μετά και να κατακτά το Κόπα ντελ Ρέι για πρώτη φορά μετά το 1993.Χρονιά πρωταθλήματος...Η επόμενη χρονιά (2011-12) ξεκίνησε με την απώλεια του Σούπερ Καπ από τη Μπαρτσελόνα και συνεχίστηκε με τον αποκλεισμό από τους μπλαουγκράνα στα προημιτελικά του Κυπέλλου. Ωστόσο, κάτι έδειχνε να αλλάζει. Το 2-2 του «Καμπ Νου», στη ρεβάνς των προημιτελικών, μπορεί να μην έδωσε την πρόκριση στη Ρεάλ αλλά ήταν μία απόδειξη πως η ψαλίδα ανάμεσα στις δύο ομάδες είχε αρχίσει να κλείνει.Η Ρεάλ πραγματοποίησε ένα σπουδαίο πρωτάθλημα, παίρνοντας στο τέλος τον 32ο τίτλο της και σπάζοντας την τριετή κυριαρχία της Μπαρτσελόνα. Το διπλό μέσα στη Βαρκελώνη (πρώτο μετά από πεντέμισι περίπου χρόνια) ήταν αυτό που σφράγισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος για τους μερένχες τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος. Η βασίλισσα ήταν ξανά στην κορυφή της Ισπανίας και μάλιστα με εμφατικό τρόπο, κατακτώντας το «πρωτάθλημα των ρεκόρ», όπως το ονομάζουν οι ισπανοί, με την ομάδα του Μουρίνιο να σημειώνει ρεκόρ πόντων (100), ρεκόρ γκολ (121), νικών (32), εκτός έδρας νικών (16) και διαφοράς τερμάτων (+89).Πολλοί πίστεψαν πως είχε έρθει η ώρα και για την κατάκτηση του Champions League, λογάριασαν όμως χωρίς τη Μπάγερν. Πράγματι, η Ρεάλ παρουσιάστηκε πιο έτοιμη από την προηγούμενη χρονιά για να φτάσει στην ευρωπαϊκή καταξίωση, πλήρωσε όμως την υπερπροσπάθεια από τις τιτανομαχίες με τη Μπαρτσελόνα στην Ισπανία και γνώρισε οδυνηρό αποκλεισμό στα ημιτελικά από τη Μπάγερν στα πέναλτι, μέσα στο «Μπερναμπέου».Και φτάσαμε στη φετινή χρονιά (2012-13), η οποία δεν είχε καμία σχέση με τις προηγούμενες. Μία χρονιά που ξεκίνησε με άσχημα αποτελέσματα στο πρωτάθλημα αλλά και την… δήλωση του Ρονάλντο πως δεν είναι ευτυχισμένος στη Ρεάλ. Η συνέχεια ήταν το ίδιο καταστροφική για την ομάδα και για τον ίδιο τον Μουρίνιο. Διάφορες κόντρες στα αποδυτήρια, με αποκορύφωμα αυτή με τον Κασίγιας, που στέρησε στον Ισπανό γκολκίπερ τη θέση του στη βασική ενδεκάδα της Ρεάλ, πολλοί τραυματισμοί, διαμάχες του Μουρίνιο με άλλα στελέχη της ομάδας και φήμες για κακές σχέσεις και με τον πρόεδρο. Τα  άσχημα αποτελέσματα που συνεχίστηκαν στο πρωτάθλημα και έθεσαν την ομάδα από πολύ νωρίς εκτός διεκδίκησης του τίτλου «βάρυναν» το κλίμα προς στο πρόσωπο του Μουρίνιο και δίχασαν τον κόσμο στις εξέδρες.Νίκες επί της Μπάρτσα, αλλά...Η κορυφαία εβδομάδα της φετινής χρονιάς για τη Ρεάλ, μέσα στην οποία νίκησε δύο φορές τη Μπαρτσελόνα σε πρωτάθλημα και Κύπελλο και πήρε διπλό μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» κόντρα στη Γιουνάιτεντ προχωρώντας στα προημιτελικά του Champions League, ήρθε να φτιάξει κάπως το αρνητικό κλίμα προς την ομάδα και τον Μουρίνιο. Παρ’ όλα αυτά, ο αποκλεισμός από την εμφανώς ανώτερη Ντόρτμουντ στα ημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης ήταν το χειρότερο φινάλε σε μία κακή χρονιά, η οποία δε θα σωθεί ακόμη και με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ισπανίας (στις 17 Μαΐου ο τελικός με Ατλέτικο).Τελικά πέτυχε ο Μουρίνιο ή όχι; Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Σίγουρα του χρεώνεται ο όχι και τόσο καλός απολογισμός του ενός πρωταθλήματος σε τρία χρόνια, το γεγονός πως αναστάτωσε τα αποδυτήρια της Ρεάλ με τις περίφημες κόντρες του και πολλές φορές έκανε κακό στην εικόνα της ομάδας προς τα έξω, το ότι δεν ανέδειξε ποδοσφαιριστές και φυσικά η αποτυχία του να οδηγήσει την ομάδα στην κατάκτηση του περίφημου δέκατου Κυπέλλου Πρωταθλητριών.Απ’ την άλλη, δε μπορεί κανείς να παραβλέψει το πρωτάθλημα των ρεκόρ του 2012, το Κύπελλο που χάρισε στην ομάδα μετά από 18 χρόνια ή το ότι έφερε τη Ρεάλ σταδιακά στο ίδιο ή και σε καλύτερο επίπεδο από τη Μπαρτσελόνα.Τα συμπεράσματα δικά σας…