Ο κύριος Κανένας

Επειδή μιλάμε πολύ για προπονητές τον τελευταίο καιρό (και με αφορμή τις ατελείωτες περιπέτειες του Φερέιρα, αλλά και του Ζαρντίμ π.χ) θα ήθελα να σας διηγηθώ την ιστορία του προπονητή της Λάτσιο, Βλαντιμίρ Πέτκοβιτς, ενός ανθρώπου που στην Ελλάδα αμφιβάλω αν γνώριζε κάποιος ή αν είχε ακούσει το όνομά του, πριν η ιταλική ομάδα κληρωθεί με τον Παναθηναϊκό. Μη νομίζετε ότι τον ξέρανε και στην Ιταλία πριν πάει στη Ρώμη: κι εκεί το ίδιο άγνωστος ήτανε. Η πρόσληψη του Πέτκοβιτς από τη Λάτσιο ανακοινώθηκε τον περασμένο Μάιο, δυο μέρες μετά τη σύλληψη ενός εκ των αρχηγών της ομάδας, του Στέφανο Μάουρι, για συμμετοχή σε στημένα ματς. Ενας παλιός ποδοσφαιριστής της Λάτσιο, ο Βιντσέντσο Ντ Αμίκο, σήμερα σχολιαστής, όταν άκουσε το όνομα του νέου προπονητή, είχε δηλώσει σε ένα ραδιόφωνο στο οποίο δουλεύει, ότι αισθάνεται πως ζει ένα εφιάλτη! «Πρώτα πιάσανε το Μάουρι και σήμερα ο Λοτίτο μας έφερε τον κύριο Κανένα» είπε. Το «κύριος Κανένας» ή για το πω στα ιταλικά «Signor Nessuno», είναι μια πιασάρικη ιταλική έκφραση που χρησιμοποιείται όταν κάποιος θέλει να περιγράψει κάποιον εντελώς άσημο που καταλαμβάνει μια σπουδαία θέση και ξαφνικά γίνεται σημαντικός. Σύμφωνα με τις εφημερίδες η Λάτσιο είχε μόλις απολέσει κάθε πιθανότητα να έχει στο τιμόνι της τον Ζντένεκ Ζέμαν, που προτίμησε τη Ρόμα και δεν είχε καταφέρει να αποσπάσει το πολυπόθητο «ναι» του Πραντέλι που προτίμησε να συνεχίσει στην Εθνική: η εταιρία αυτά τα διέψευσε λέγοντας ότι με τον Πέτκοβιτς συζητούσε απο τον Απρίλιο, αλλά ουδείς το πίστεψε. Ο Signor Nessuno προκαλούσε κατάθλιψη. Όλα έγιναν χειρότερα όταν έγινε γνωστό το βιογραφικό του: ο τύπος είχε τρεις υπηκοότητες! Είναι Κροάτης, πολιτογραφημένος Ελβετός, με γονείς από τη Βοσνία: ούτε ερώτηση σε σταυρόλεξο! Επαιξε μπάλα στην Ελβετία, εκεί ξεκίνησε σαν προπονητής, δεν είχε να επιδείξει παρά μόνο μια δεύτερη θέση κι ένα χαμένο τελικό με τη Γιουνγκ Μπόις, είχε απολυθεί την προηγούμενη χρονιά από την τούρκικη Σάμσουνσπορ που τελικά υποβιβάστηκε, και πριν έρθει στη Ρώμη είχε σώσει τη Σιόν – πράγμα που δεν αποτελεί και κατόρθωμα. Οι πρώτες του δηλώσεις χαιρετίστηκαν ως ανακοίνωση μελλοντικής αυτοχειρίας. «Δε θέλω πολλές μεταγραφές» είπε. «Η ομάδα έχει ένα καλό κορμό, θ αλλάξουμε το στυλ παιγνιδιού και ελπίζουμε να πάρουμε περισσότερα από τους παίκτες που έχουμε» εξήγγειλε! Η διοίκηση τον ικανοποίησε: πήρε όλους κι όλους τρεις παίκτες, εκ των οποίων ο ένας ήταν ο Ζάρατε που απλώς επέστρεψε από το δανεισμό του στην Ιντερ!Όταν ξεκίνησαν τα φιλικά υπήρχε τεράστια περιέργεια όχι για τις αλλαγές του στυλ που εξήγγειλε ο Πέτκοβιτς, αλλά για το αν θα κερδίσει ένα έστω φιλικό: δεν κέρδισε τελικά σχεδόν κανένα! Ο πρόεδρος Λοτίτο που έτσι κι αλλιώς είχε άσχημες σχέσεις με τους οργανωμένους κρατούσε την ψυχραιμία του: αυτός και ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας Ιλι Τάρε ήταν οι μόνοι που πίστευαν στην επιλογή. Ξέρετε γιατί; Γιατί ήταν ίσως οι μόνοι που είχαν δει κάποια ματς των ομάδων του Πέτκοβιτς και ήξεραν τι τύπου ποδόσφαιρο μπορεί να παίξουν οι ομάδες του: αυτό