Πώς άλλαξαν τα κόζια, Ολυμπιακέ...

Ο Ολυμπιακός είχε πάντα μια δική του θεώρηση των πραγμάτων. Στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ειδικά μετά την εμφάνιση του Champions League, υπάρχουν πολλά παραδείγματα ομάδων που μετά από μία σπουδαία επιτυχία σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, τα έκαναν μαντάρα στο πρωτάθλημα της χώρας τους.

Δεν έχαναν απαραίτητα τον τίτλο, όπως και

τώρα ασφαλώς ο Ολυμπιακός δεν έχασε το πρωτάθλημα στην Τρίπολη, αλλά περίπου τέτοιους μήνες, Οκτώβριο, Νοέμβριο και αρχές Δεκεμβρίου, πατούσαν λίγο φρένο στις εγχώριες διοργανώσεις. Πολλές φορές μάλιστα, αυτές οι ευρωπαϊκές ομάδες, πλήρωναν τη μαγεία του Champions` League με… μαγικούς αποκλεισμούς στο Κύπελλο της χώρας τους.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, όλα αυτά τα χρόνια των τίτλων στις εγχώριες διοργανώσεις, ακολουθούσε λίγο ανάποδα τη διαδρομή. Μεγάλες νίκες στο ελληνικό πρωτάθλημα, ακόμη και συντριβές σε συνδιεκδικητές, αρκετές φορές τις ακολουθούσε ένα ευρωπαϊκό πατατράκ.

Ηταν ξεκάθαρο όλα αυτά τα χρόνια για τον Ολυμπιακό ότι το μεγάλο βάρος έπεφτε στο πρωτάθλημα. Η πρώτη θέση, που εκτός από ρεκόρ τίτλων, πρεστίζ, νέες σελίδες στην ιστορία και όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, κυρίως έδινε εγγυημένα τα εκατομμύρια ευρώ του Champions` League με την απευθείας (σχεδόν πάντα) συμμετοχή στους ομίλους.

Στη θεωρία ο Ολυμπιακός πολλές φορές ξεκίνησε τη χρονιά με στόχο την ευρωπαϊκή υπέρβαση στο Champions` League. Στην ουσία, όμως, ελάχιστες το προσπάθησε πραγματικά. Η μία ήταν με τον ερχομό Τζιοβάνι και Ζάχοβιτς, όταν τα μποφόρ του στέρησαν την πρόκριση στα ημιτελικά της διοργάνωσης επί της Γιουβέντους.

Η δεύτερη ήταν με τον Ριβάλντο και θα τα είχε καταφέρει να περάσει τον όμιλο, αν δεν υπήρχε το δεύτερο και καταστροφικό ημίχρονο με την Λίβερπουλ.

Κοινό σημείο, ότι η ομάδα είχε κανονικό προπονητή, τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Για να λέμε και την αλήθεια, όλα αυτά τα χρόνια, δεν ήταν και πολλές φορές που είχε τέτοιον στον πάγκο του…
Φέτος, λοιπόν, ήταν από τις χρονιές που ο Ολυμπιακός πραγματικά και όχι στα λόγια, ξεκίνησε με στόχο να κάνει καλή πορεία στο Champions` League.

Ισως και επειδή θεώρησε, προτού αρχίσει το πρωτάθλημα, ότι ο τίτλος ήταν δεδομένος. Κυρίως, όμως, διότι στον πάγκο του έχει και πάλι κανονικό προπονητή. Έναν άνθρωπο που δεν παρασύρεται από την εσωτερική πίεση, αλλά δίνει μεγαλύτερη βάση στην επαγγελματική.

Αυτή που ορίζει, όπως και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές ομάδες που λέγαμε πιο πάνω, το Champions` League να μην θεωρείται ένα ευχάριστο ξέσκασμα από τους αγώνες εντός Ελλάδας, αλλά πραγματικός στόχος. Όχι η κατάκτησή του, αυτό είναι πολύ δύσκολο για ελληνική ομάδα, αλλά η καταξίωση σε αυτό.

Ο Ολυμπιακός του Ερνέστο Βαλβέρδε, λοιπόν, με όσα ποδοσφαιρικά και μόνο λάθη κι αν έχει κάνει και ο ίδιος, έχει πραγματοποιήσει τις καλύτερες εμφανίσεις του φέτος στον όμιλο. Με εξαίρεση την πρεμιέρα του κόντρα στην Μαρσέιγ στο Καραϊσκάκη, σε ένα ματς ειδικών συνθηκών αφού δεν είχε άλλο επίσημο στα πόδια του (αν αποκλειστεί αυτό το παιχνίδι θα πληρώσει), σε όλα τα υπόλο