Τα "κιτρινόμαυρα" στάδια του πένθους

Άρνηση, οργή και θλίψη, πόνος, περίσκεψη, αποδοχή. Και η ζωή συνεχίζεται. Κάπως έτσι δεν είναι τα στάδια του πένθους; Κάπως έτσι (προσπαθώ να) το παλεύω από την περασμένη Κυριακή.Χθες – για να θυμηθώ και ένα δημοσιογραφικό κλισέ – η ΑΕΚ «κατέληξε σε ηλικία 89 ετών, ύστερα από μακροχρόνια μάχη με το θάνατο». Αυτό συνέβη. Δεν αρρώστησε χθες. Πέθανε χθες και ξαφνικά, σαν τα κοράκια, εμφανίστηκαν πάνω από το πτώμα της τεθλιμμένοι συγγενείς. Και «γείτονες» που… πέφτουν από τα σύννεφα. Δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα, σαν αυτούς στη Μανωλάδα.Έτσι, λοιπόν, περνώντας από αυτά τα στάδια του πένθους, σκέπτομαι πως είναι καλύτερο που τα πράγματα εξελίχθηκαν μ’ αυτόν τον τρόπο. Έπρεπε να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτήν την αρρώστια που ζούσε η ομάδα τα τελευταία χρόνια.Προσοχή, όμως. Εδώ είναι η παγίδα: είτε η ομάδα θα (αυτο)καθαρθεί ΤΩΡΑ είτε θα εξαφανιστεί από προσώπου γης. Μέση λύση δεν υπάρχει. Δεν πρέπει επ’ ουδενί να αποδεχθούμε εμείς, οι ΑΕΚτζήδες, να συνεχίσει να φυτοζωεί και να εξευτελίζεται όπως της επιφύλαξαν οι Δημητρελοαδαμίδηδες και οι υπόλοιποι πίσω από αυτούς. Συμπεριλαμβανομένου, βεβαίως, και του… Γκρεμίτσα, ο οποίος ήταν αυτός που κατάφερε την πρώτη και καίρια μαχαριά με το γήπεδο.(Στοιχηματίζω, βεβαίως, ότι οι περισσότεροι από αυτούς μάλλον ανακουφίστηκαν χθες, γιατί πέτυχαν το στόχο τους. Αλλά δεν θα έχουν το ακαταδίωκτο…)Σημαίνει αυτό διάλυση και ερασιτεχνικό; Μπορεί. Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω τι είναι καλύτερο. Αν είναι, δηλαδή, του χρόνου να παίζει η ΑΕΚ ντέρμπι παραμονής με την Επανωμή ή ντέρμπι ανόδου με τον Αχαρναϊκό.Στην Α’, στη Β’ ή σε όποιο… γράμμα της αλφαβήτας, ζητούμενο είναι να απαλλαγεί η ΑΕΚ από τον καρκίνο της. Να τελειώνουμε με τους (α)μετόχους, να τελειώνουμε με τους οργανωμένους-νταβατζήδες, να τελειώνουμε με όλους όσους έκαναν – και συνεχίζουν! – πάρτι στο κουφάρι της. Να τελειώνουμε και με τους υποκριτές που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα (τάχα) συμπόνοιας.Η ΑΕΚ, βλέπετε, ποτέ δεν ήταν μπίζνα. Ήταν ιδέα. Και αυτό βόλευε, ως φερετζές, όλους αυτούς για την εγκληματική δράση τους. Ιδού, λοιπόν, πεδίο δόξης λαμπρό. Νόμοι υπάρχουν. Πολιτεία υπάρχει;Βεβαίως, δεν αγνοώ την πραγματικότητα. Ότι η ΑΕΚ, ας πούμε, δεν είχε ποτέ δικό της υπουργό Αθλητισμού. Ότι η ΑΕΚ δεν είχε ποτέ συμμαχίες ή δεν υπήρξε ποτέ θυγατρικό σωματείο κανενός (σ.σ.: αν και προσπάθησαν κάποιοι να την κάνουν το καλοκαίρι, για μία ψήφο στο ΔΣ της Σούπερ Λιγκ). Ότι η ΑΕΚ δεν είχε ποτέ τις προσβάσεις στα… τηλέφωνα διαιτητών. Ότι δεν είχε ποτέ διορατικούς ανθρώπους. Ο Γρανίτσας, ας πούμε, διαδέχθηκε ασμένως τον… γίγαντα Ψωμιάδη και γκρέμισε το γήπεδο, για να βγει βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο, όμως, όλη η Ελλάδα έβλεπε τότε ότι κατέρρεε…Μια μεγάλη αλήθεια, τέλος, είναι πως ο αιμοδότης της ΑΕΚ από το 2004 έως σήμερα ήταν ο κόσμος της. Σ’ αυτόν τον κόσμο οφείλει την παράταση ζωής που κέρδισε. Σ’ αυτόν τον κόσμο οφείλουν εξηγήσεις όλοι αυτοί που σκύλευαν το πτώμα της, πριν καν λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη. Σ’ αυτόν οφείλουν εξηγήσεις όσοι έπιναν το αίμα της αντί να την αιμοδοτούν και θεώρησαν τον Ντέμη «προδότη» και «χαφιέ», χωρίς να σημαίνει ότι και εκείνος δεν έκανε (τεράστια) λάθη. Αλλά όχι εγκλήματα…Ένα μεγάλο συγγνώμη οφείλουν στα παιδιά που τους έδωσαν τη φανέλα της ΑΕΚ εφέτος και τα «έκαψαν», καθιστώντας τα εν αγνοία τους συνενόχους στο έγκλημα.Ένα μεγάλο συγγνώμη οφείλουν στον Σπανούδη, τον Ιωνά, τον Δημόπουλο, τον Τάγαρη, τον Καροτσιέρη, τον Ιερεμιάδη, τον Κεχαγιά, τον Ελεόπουλο, τον (Παντελή) Καραγιάννη, τον (Φωκίωνα) Δημητριάδη, τον Κωνσταντάρα, τον Μακρίδη, τον Ζαρίφη, τον Χρυσαφίδη, τον Χρυσόπουλο, τον Φρυδά, των Φλωρίδη, τον Στρογγυλό, τον Παξιμαδά, τον Αλεξανδρίδη.Ποιοι είναι αυτοί; Μόνο οι γελοίοι και μικροί τύποι που «διοικούσαν» τα τελευταία χρόνια δεν τους ξέρουν. Για όλους εμάς, όμως… «Την καρδιά αν ρωτήσεις θα πει, ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΩΣΙΣ»!Υ.Γ.