Θα τα καταφέρουν επιτέλους οι Rockets;

Το σίριαλ Howard αποτελεί πια παρελθόν, με τον “Superman” να καταλήγει στο Houston, και τους Rockets, όπου θα έχει την ευκαιρία, παρέα με τον James Harden να φτάσουν την ομάδα στην κορυφή του ΝΒΑ, κάτι που έχει να συμβεί από τη θρυλική ομάδα των Hakeem Olajuwon και Clyde DrexlerΟι Rockets ανέκαθεν ήταν μια ομάδα με παράδοση στο ΝΒΑ, με μπασκετικό κοινό, το οποίο έχει δει διαχρονικά σπουδαίους παίκτες στο ρόστερ της ομάδας, όπως οι Moses Malone, Ralph Sampson, Hakeem Olajuwon, Clyde Drexler, Kevin Smith, Charles Barkley, Scottie Pippen, Yao Ming, Tracy McGrady. Το παράπονο των οπαδών είναι τα λίγα πρωταθλήματα που έχουν κατακτήσει οι "ρουκέτες" σε σχέση με τις σπουδαίες ομάδες που έχουν δημιουργήσει κατά καιρούς. Το Sport.gr σας θυμίζει τις μεγάλες αυτές ομάδες καθώς και τα κατορθώματά τους.Εποχή MaloneΤην περίοδο 1976-1982 στο Χιούστον μεγάλος πρωταγωνιστής εκείνη την εποχή ήταν ο Moses Malone, ενώ γύρω του είχε σημαντικούς παίκτες, όπως ο Kalvin Murphy, o Mike Dunleavy και ο Rudy Tomjanovic. Την περίοδο εκείνη οι Rockets ήταν μια υπολογίσιμη δύναμη, η οποία ωστόσο δεν μπορούσε να περάσει πέραν του δεύτερου γύρου των Play Off.  Τελικά την περίοδο 1980-1981, θα έφταναν μέχρι τους τέλικούς του ΝΒΑ, γράφοντας μάλιστα ιστορία ως η δεύτερη ομάδα (μετά τους Mineapolis Lakers) που φτάνει στους τελικούς έχοντας μεγαλύτερο ρεκόρ ηττών από ότι νικών στην κανονική περίοδο!  Η τρελή πορεία των Rockets ξεκίνησε με αντιπάλους στον πρώτο γύρο τους Los Angeles Lakers τους οποίες και απέκλεισαν με 2-1 νίκες. Στο δεύτερο γύρω τους περίμεναν οι San Antonio Spurs, στο κλασικό ντέρμπι του Τέξας. Εκεί ο Malone έδειξε τα “δόντια” του, και μετά από επικές μάχες απέκλεισαν τα "σπιρούνια" με 4-3, παίρνοντας την πρόκριση για τους τελικούς της Δύσης. Εκεί όπου έκαναν "πάρτι" απέναντι στους Kansas City Kings και με ρεκόρ 4-1,  προκρίθηκαν στους τελικούς του ΝΒΑ. όπου θα αντιμετώπιζαν τους σπουδαίους Celtics εκείνης της εποχής. Παρά το γεγονός ότι έκαναν το break στο δεύτερο παιχνίδι στη Βοστόνη, υπέκυψαν στην ανωτερότητα των αντιπάλων τους, χάνοντας με 4-2.  Την επόμενη σεζόν οι Rockets θα πήγαιναν καλύτερα στην κανονική περίοδο, με τον Malone  να αναδεικνύεται MVP της χρονιάς. Ο αποκλεισμός όμως από τον πρώτο γύρο των Play Off οδήγησαν στην απόφαση της διοίκησης να στείλει με ανταλλαγή τον Malone στους 76ers για τον Cardwel Jones, και κάπως έτσι έκλεισε ο κύκλος εκείνης της ομάδας. Twin Towers 1983-1987 Επόμενο βήμα των Rockets μετά τη φυγή του Malone ήταν να επενδύσουν σε νέους παίκτες χτίζοντας την ομάδα γύρω τους. Σε ένα από τα παιχνίδια της τύχης οι "ρουκέτες" επέλεξαν δύο συνεχόμενες χρονιές πρώτοι στις λοταρίες των draft του 1983 και 1984. Οι δύο επιλογές ήταν, αρχικά ο Ralf Sampson και ύστερα ο θρύλος του συλλόγου, Hakeem Olajuwon. Οι δύο παίκτες αγωνίζονταν στη θέση του σέντερ, αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να αγωνίζονται στην ίδια πεντάδα, απαρτίζοντας τους περίφημους "Twin Towers"  Η δεύτερη χρονιά μάλιστα των "δίδυμων πύργων" ήταν μαγευτική, με τους Rockets να φτάνουν και πάλι στους τελικούς. Στον πρώτο γύρο απέκλεισαν με sweep τους Sacramento Kings με 3-0, ενώ στο δεύτερο γύρο ξεπέρασαν και το εμπόδιο των Nuggets με 4-2. Στους τελικούς της Δύσης αντίπαλοι ήταν και πάλι οι Lakers με τους Rockets να τους αποκλείουν με ρεκόρ 4-1, σε μια σειρά που έμεινε στην ιστορία για το buzzer beater του Ralph Sampson μέσα στην έδρα των Lakers. Στους τελικούς τους περίμεναν οι Boston Celtics οι οποίοι νωρίτερα είχαν αποκλείσει στους τελικούς της Ανατολής με 4-0 τους Milwaukee Bucks. Και πάλι οι Celtics αποδείχτηκαν πιο πλήρεις, και με τον Larry Bird να αναδεικνύεται MVP των τελικών (είχε νωρίτερα αναδειχτεί και για τη regular season), οι Rockets έχασαν μία ακόμα ευκαιρία να φτάσουν στο "Άγιο Δισκοπότηρο" χάνοντας με 4-2. Τα επόμενα χρόνια ο Ralph Sampson ταλαιπωρήθηκε από σοβαρούς τραυματισμούς, με αποτέλεσμα οι Rockets να μην βρουν ποτέ ρυθμό. Φυσικό επακόλουθο ήταν η ανταλλαγή του Sampson στους Golden State Warriors το 1987 κλείνοντας την εποχή των “δίδυμων πύργων” στο Τέξας. Hakeem "The Dream" & Clyde "The Glyde"  1993-1995 Από τη στιγμή που αποχώρησε ο Sampson, οι Rockets έπαψαν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο πρωτάθλημα, με τον Olajuwon να είναι πλέον ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης, και τους ιθύνοντες της ομάδας να χτίζουν την ομάδα γύρω του. Μέχρι τη σεζόν 1993-1994 στο Houston είχε δημιουργηθεί ένα σύνολο ικανό για μεγάλα πράγματα. Δίπλα στον Hakeem “The Dream” υπήρχαν πλέον οι Kevin Smith, Mario Ellie, Sam Cassel, Robert Horry, Otis Thorpe και Vernon Maxwel, ενώ στο τιμόνι της ομάδας ήταν η παλιά δόξα της ομάδας, Rudy Tomjanovic. Τη χρονιά εκείνη οι Rockets θα έφταναν και πάλι στους τελικούς, με μόνη διαφορά ότι πλέον ήταν η σειρά τους να πανηγυρίσουν. Ξεκίνησαν φουριόζοι τη χρονιά έχοντας μάλιστα 15-0 νίκες(!) κι έχοντας τον Olajuwon στην καλύτερη φάση της καριέρας του (αναδείχτηκε MVP της regular και  post-season), ενώ στα Play Off έφτασαν εύκολα (με εξαίρεση τη σειρά με τους Phoenix Suns του Charles Barkley) στους τελικούς αποκλείοντας με τη σειρά Blazers, Suns και Jazz με 3-1, 4-3 και 4-1 νίκες αντίστοιχα.  Στους τελικούς αυτή τη φορά ήταν οι New York Knicks των Patrick Ewing και John Starks. Η σειρά αυτή εξελίχτηκε με τις ομάδες να υπερασπίζονται τις έδρες τους, με το καθοριστικό έκτο παιχνίδι να μένει στην ιστορία, λόγω του στοπ του Olajuwon σε σουτ του Starks στην εκπνοή ενώ το σκορ ήταν 86-84. Τελικά οι Rockets κατέκτησαν τον τίτλο κερδίζοντας μέσα στην έδρα τους με 90-84 στον έβδομο αγώνα.  Την επόμενη σεζόν οι Rockets ξεκίνησαν ως ένα από τα μεγάλα φαβορί για το repeat, το ξεκίνημα της σεζόν όμως ήταν “μουδιασμένο” με τον Rudy Tomjanovic να ψάχνει να βρει λύσεις για να αποφευχθεί η αποτυχία. Αυτό το κάτι που χρειαζόταν ήταν ο ερχομός ενός παίκτη ο οποίος να "διψά" για τίτλους, ικανός να κάνει τη διαφορά. Η επιλογή ήταν μία και μοναδική. Ο Clyde “The Glyde” Drexler! Οι Rockets έκαναν το κόλπο γκρόσο αποκτώντας τον αέρινο guard δίνοντας ως αντάλλαγμα τον Otis Thorpe, και έτσι το νερό μπήκε στο αυλάκι. Οι Rockets τερμάτισαν στην έκτη θέση της δυτικής περιφέρειας, αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να φτάσουν σε μία ακόμα κατάκτηση της κορυφής, αποκλείοντας διαδοχικά τους Jazz, Suns, Spurs με 3-2, 4-3 και 4-1 αντίστοιχα, ενώ στους τελικούς κατατρόπωσε τους Orlando Magic του Shaquile O’Neil με 4-0. Το εντυπωσιακό ήταν ότι σε καμία σειρά το Houston δεν είχε πλεονέκτημα έδρας! Οι δύο Big Three και η αποχώρηση του HakeemTo 1996 ο Michael Jordan είχε επιστρέψει πλέον στο θρόνο του και οι Rockets έπρεπε να βρουν τρόπο να τον σταματήσουν. Η απάντηση στον “Air” ήταν η δημιουργία της περίφημης Big Three με την άφιξη του Charles Barkley ο οποίος ένωσε τις δυνάμεις του με τους Olajuwon-Drexler.  Με τον ερχομό του Chuck, τη σεζόν 1996-1997 οι Rockets είχαν μία από τις καλύτερες σεζόν της ιστορίας τους, ωστόσο δεν θα κατάφερναν να φτάσουν μέχρι τέλους. Στους πρώτους δύο γύρους των Play Off, απέκλεισαν διαδοχικά Timberwolves και Supersonics με 3-0 και 4-3, όμως αποκλείστηκαν από τους Jazz, σε μια σειρά που έχει μείνει χαραγμένη στις μνήμες των φιλάθλων, λόγω του νικητήριου σουτ του John Stockton στην εκπνοή του έκτου αγώνα. Την επόμενη σεζόν οι Rockets προσπάθησαν να επανέλθουν δριμύτεροι, αφού στη θέση του Drexler που αποχαιρέτησε την ενεργό δράση, ήρθε ο Διόσκουρος του Jordan στους Chicago Bulls, Scottie Pippen.  Παρά τις μεγάλες προσδοκίες, οι Rockets δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεπεράσουν το φράγμα του πρώτου γύρου των Play Off, με τις κακές σχέσεις που διατηρούσαν οι Pippen και Barkley να παίζουν το ρόλο τους σε αυτό. Μοιραία ο Pippen αποχώρησε από την ομάδα, ενώ ο Barkley αποχαιρέτησε την ενεργό δράση λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού. Με την ανταλλαγή του Olajuwon το 2001 στους Raptors έκλεισε και τυπικά ο κύκλος της μεγάλης αυτής ομάδας. Το Σινικό Τείχος & T-MacΟι Rockets της νέας χιλιετίας δεν είχαν καμία σχέση με τους προηγούμενους, καθώς μετά από σχεδόν μια 20ετία δεν υπήρχε πλέον Olajuwon. Οι ιθύνοντες της ομάδας γνώριζαν καλά πως η ομάδα έπρεπε να χτιστεί από την αρχή, με τη βραδιά του draft του 2002 να αποτελεί ορόσημο για τη νέα εποχή. Εκείνη τη χρονιά οι "ρουκέτες" θα διάλεγαν πρώτοι στη λοταρία του draft, και η επιλογή τους άκουγε στο όνομα Yao Ming. Ο Κινέζος γίγαντας ύψους 2,27 μέτρων ή αλλιώς το Σινικό Τείχος, δεν ήταν απλώς ένα "όρθιο χιλιόμετρο". Ήταν ένας άνθρωπος με υψηλό IQ, φοβερή πλαστικότητα για το ύψος του και μεγάλο μπασκετικό ταλέντο, ικανός να επιστρέψει τους Rockets στην ελίτ. Και οι άνθρωποι της ομάδας δεν θα τον άφηναν μόνο του.   Το καλοκαίρι του 2004, από το Houston αποχώρησε ο Steve Francis με τον Tracy McGrady να κάνει το αντίθετο δρομολόγιο, σκορπώντας χαρά και αισιοδοξία για τις μέρες που θα ακολουθούσαν. Yao και McGrady έκαναν σπουδαίο δίδυμο, με τον T-Mac να εξελίσσεται σε πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος και τον Yao να τρομάζει με την παρουσία του στη ρακέτα.  Οι δύο παίκτες ήταν ευλογία για το Χιούστον, ταυτόχρονα όμως ήταν και κατάρα. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το ότι μαζί έκαναν "πάρτι" απέναντι στις αντίπαλες άμυνες, οι άνθρωποι των Rockets όμως δεν μπόρεσαν να προβλέψουν τα μεγάλα προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπιζαν οι δύο σταρ της ομάδας. Με τους τραυματισμούς να τους καταδιώκουν, οι Rockets δεν μπόρεσαν ποτέ να είναι σταθεροί, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να προχωρήσουν πέραν του πρώτου γύρου των Play Off! Μοναδική εξαίρεση αποδείχτηκε η σεζόν 2008-2009 όπου, χωρίς τον T-Mac, κατάφεραν να αποκλείσουν με μειονέκτημα έδρας τους Blazers, και πήγαν να κάνουν και την έκπληξη, ωστόσο ο σοβαρός τραυματισμός του Yao, έκοψε τα πόδια των παικτών που αποκλείστηκαν από τους μετέπειτα πρωταθλητές Lakers με 4-3.   Την επόμενη χρονιά ο Yao έχασε ολόκληρη τη σεζόν, ενώ ο McGrady που επέστρεψε μεσούσης της σεζόν, δεν ήταν σε καμία περίπτωση ο παλιός καλός T-Mac, με αποτέλεσμα να μετακομίσει λίγο αργότερα με ανταλλαγή στους Knicks. Τελικά ο Yao θα εγκατέλειπε την επόμενη σεζόν την ενεργό δράση στα 31 του χρόνια λόγω των σοβαρών τραυματισμών.  Η νέα ελπίδα και ανυπομονησία για Harden & SupermanΣτη μετά McGrady εποχή οι Rockets είχαν μέτριες σεζόν, με στόχο όμως το όσο το δυνατόν καλύτερο χτίσιμο της ομάδας. Ο νέος τεχνικός διευθυντής Daryl Morey έβαλε την πινελιά του και στο Houston  ήρθαν νέα παιδιά με ταλέντο (Parsons, Smith, Montejunas, Beverley), ένας ανερχόμενος σταρ ονόματει James Harden ενώ πρόσφατα στο οπλοστάσιο προστέθηκε και ο καλύτερος σεντερ στη λίγκα, Howard. Με τον Kevin McHale στον πάγκο το αγωνιστικό στιλ των Rockets στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο περιφερειακό παιχνίδι, θυμίζοντας σε μεγάλο βαθμό τους Suns των D’Antoni- Nash- Stoudamire, ωστόσο με την προσθήκη του “Superman” είναι δεδομένο ότι η αμυντική λειτουργία της ομάδας θα βελτιωθεί, όπως σίγουρα και το inside game. Στις τάξεις των Rockets επικρατεί αισιοδοξία, καθώς οι μεταγραφές δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί, καθώς υπάρχει η διάθεση να αποκτηθεί ένας ακόμα σταρ μέσω ανταλλαγής. Ακόμα όμως και να μην γίνει αυτό, η ομάδα μοιάζει πολύ δυνατή, φτάνει o McHale να βρει τη φόρμουλα μεταξύ Harden και Howard, με τον Parsons να έχει ιδιαίτερα αναβαθμισμένο ρόλο φέτος, καθώς καλείται να γίνει ο παίκτης που θα συνδέει τους δύο σταρ στην εξέλιξη των αγώνων. Οι προοπτικές για κάτι καλό υπάρχουν, ωστόσο κανείς δεν ξέρει πως θα εξελιχτεί η σεζόν. Και αν η ιστορία μας έχει διδάξει κάτι για τους Rockets αυτό είναι το εξής: η ομάδα είναι καταραμένη!