Το timing του Δέλλα, το momentum του Ντέμη

Ακόμη και σε ένα πρωτάθλημα τόσο φλατ, τόσο μικρού ενδιαφέροντος όπως έδειξαν και τα "κομμένα" εισιτήρια, με τον πρωταθλητή να «βγαίνει» προτού καν αυτό ξεκινήσει και με τις περισσότερες από τις παραδοσιακές δυνάμεις στην πραγματικότητα να είναι σαν να μην συμμετέχουν, ακόμη λοιπόν και σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα, δεν μπορεί, θα υπάρχει κάτι θετικό. Αναζητώντας το και με αφορμή την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της ΑΕΚ από τον Τραϊανό Δέλλα, «ξεπήδησε» στο μυαλό μου. Αν κάτι θα μείνει από το φετινό πρωτάθλημα, αυτό θα είναι ο ρόλος του προπονητή. Δεν είναι ότι έγινε πιο σημαντικός, απλώς σε μια χώρα που σε πολλές περιπτώσεις ο ρόλος του προπονητή υποτιμήθηκε, αν όχι ξεφτιλίστηκε, τη φετινή αγωνιστική περίοδο απλώς αναδείχθηκε… Ξεκινώντας από την περίπτωση Δέλλα, το γεγονός ότι ξεκινάει καριέρα προπονητή, δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Από τότε ακόμα που έπαιζε ποδόσφαιρο, η πορεία αυτή έμοιαζε προδιαγεγραμμένη. Ήταν αυτό που λέμε, ο κόσμος το ‘χε τούμπανο κι αυτός κρυφό καμάρι. Το ψιλογνωρίζαμε, λοιπόν, ότι ο Κολοσσός θα γίνει προπονητής. Επίσης, φανταζόμασταν ότι κάποια στιγμή – και όχι πολύ μακρινή - θα καθίσει και στον πάγκο της ΑΕΚ. Οπότε, το ερώτημα είναι, πέρα από τη δύσκολη αποστολή που αναλαμβάνει να συμμαζέψει την ομάδα και να την σώσει, γιατί το αποφάσισε τώρα; Γιατί δεν είχε πει το «ναι» πριν μερικούς μήνες και προτού τελικά ο Έβαλντ Λίνεν διαδεχτεί τον Βαγγέλη Βλάχο. Όταν και θα είχε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή του και όχι απλώς δύο ματς. Πείστηκε ο Δέλλας μόνο από το συναίσθημα, λόγω της κατάστασης που επικρατεί στην ομάδα; Διότι πιο «πονηρά» και αισιόδοξα (για το μέλλον της ΑΕΚ) μυαλά, σκέφτονται πως ο Δέλλας αναλαμβάνει τώρα, παίρνοντας μαζί του τον Άκη Ζήκο, τον Βασίλη Μπορμπόκη και τον Αντώνη Κέζο, διότι ως φίλος του Ντέμη Νικολαΐδη όπως και οι υπόλοιποι, κάτι περισσότερο γνωρίζει για την επόμενη μέρα. Δεν είναι άλλωστε κρυφό ότι ο Ντέμης κάτι σχεδιάζει. Και ξέρετε κάτι; Ίσως τελικά να είναι και ο μοναδικός… Τα υπόλοιπα για τον Δέλλα, αν θα πετύχει, αν θα σώσει την ΑΕΚ, αν κάνει για προπονητής, θα φανούν στο μέλλον. Κοντινό και μακρινό. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο Κολοσσός κάνει το προπονητικό του ξεκίνημα σε πολύ δύσκολες και ιδιαίτερες συνθήκες λόγω της κατάστασης που επικρατεί στην ΑΕΚ, αλλά έχω την εντύπωση ότι το ξεκίνημα αυτό γίνεται την πιο κατάλληλη στιγμή. Διότι τώρα περισσότερο από ποτέ τα τελευταία χρόνια ο ρόλος του προπονητή έχει τη μεγαλύτερη σημασία και προβολή. Ας εξαιρέσουμε τον Ολυμπιακό, ο οποίος έτσι κι αλλιώς διαφέρει πολύ και για πολλούς λόγους από όλες τις υπόλοιπες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος. Ποιες είναι οι υπόλοιπες στις οποίες έπεσε φέτος περισσότερο το βλέμμα μας για θετικό ή αρνητικό λόγο; Στον ΠΑΟΚ του Γιώργου Δώνη, ο οποίος έτσι κι αλλιώς, εκείνος περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους στο αγωνιστικό τμήμα είτε πιστώνεται τα καλά είτε χρεώνεται τα κακά. Στον Αστέρα Τρίπολης, για τον οποίο δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Σάκης Τσιώλης είναι ο πρωταγωνιστής του. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τον ΠΑΣ Γιάννινα του Γιάννη Χριστόπουλου. Από τον φετινό Πανιώνιο μπορεί να εξασφάλισε τη σωτηρία του χωρίς εκείνον στο τιμόνι, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον θα θυμόμαστε τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο. Στην Ξάνθη αποδείχθηκε τελικά ότι ο Μαρίνος Ουζουνίδης δεν έπρεπε αν έχει κάνει αυτό το διάλειμμα, πιθανότατα μάλιστα αν είχε μείνει όλη τη χρονιά τώρα να είχε εξασφαλίσει και τα πλέι οφ. Ο Πλατανιάς επίσης, έσωσε τη χρονιά του όταν τον ανέλαβε ο Άγγελος Αναστασιάδης. Υπάρχουν και οι ανάποδες περιπτώσεις. Ποιος αμφιβάλει ότι Παναθηναϊκός και ΑΕΚ πλήρωσαν φέτος σε αγωνιστικό επίπεδο κυρίως τις επιλογές των Ζεσουάλδο Φερέιρα και Βαγγέλη Βλάχου; Πως ο Άρης «χαντακώθηκε» αν και ελπίζει βάσιμα σε σωτηρία από τα τόσα ανακατέματα με τους προπονητές; Πως ο Ατρόμητος είναι φέτος μια πολύ μέτρια ομάδα λόγω των επιλογών που έκανε για τον πάγκο του, με τους Ντούσαν Μπάγεβιτς και Νίκο Αναστόπουλο; Οι προπονητές ένιωσαν φέτος ότι τα βλέμματα πέφτουν πάνω τους περισσότερο από τις προηγούμενες χρονιές. Κυρίως τα βλέμματα αναγνώρισης, αφού εκείνα της κριτικής έτσι κι αλλιώς τα συγκέντρωναν. Επιμένω, λοιπόν, ότι αυτό είναι που τελικά μένει από το φετινό πρωτάθλημα. Αναδείχθηκε ο ρόλος του προπονητή. Το θεωρώ θετική εξέλιξη, αρκεί να συνεχιστεί. Και για να καταλήξουμε στην ΑΕΚ που αποτέλεσε και την τροφή σκέψη, επίσης θεωρώ ότι αυτή η χρονική συγκυρία δίνει την κατάλληλη ευκαιρία στον Τραϊανό Δέλλα να κάνει το προπονητικό του ξεκίνημα. Όχι γιατί είναι καλός προπονητής, αυτό δεν το ξέρουμε. Αλλά γιατί τώρα η δουλειά του θα έχει νόημα, τουλάχιστον μεγαλύτερο από ό,τι θα είχε άλλες χρονιές.