Τρίτο, απίστευτο και... ελληνικό!

Το τρίτο Ευρωπαϊκό του Ολυμπιακού αναδεικνύει το μεγαλείο του ελληνικού μπάσκετ, που πρωταγωνιστεί σε περίοδο κρίσης. Η Ευρωλίγκα βρίσκεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά σε ελληνικά χέρια (στα χρόνια του Μνημονίου) και για πρώτη στην αγκαλιά ενός έλληνα προπονητή. Του Γιώργου Μπαρτζώκα.Η δυσπιστία ήταν πολύ μεγάλη σε οπαδούς, αλλά και μερίδα του Τύπου, από την πρώτη κιόλας μέρα που ανακοινώθηκε η επιλογή Μπαρτζώκα. Εν μέρει ήταν και λογικό, αφού ο έλληνας προπονητής διαδέχθηκε τον Ντούσαν Ιβκοβιτς. Δεν μιλάμε για όποιον κι όποιον, αλλά για έναν από τους μεγαλύτερους προπονητές στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.Η κριτική είναι σε πολλές περιπτώσεις χρήσιμη, μπορεί να αποδειχθεί και παραγωγική, αρκεί, όμως, να έχει ουσία και γίνεται σε σοβαρή βάση. Σε κάποιες περιπτώσεις λοιπόν η κριτική στον Μπαρτζώκα είχε βάση. Υπήρξαν, όμως και κάποιες που ξεπέρασαν τα όρια. Αλλωστε, δεν είναι λογικό να κρίνεται ένας προπονητής από την εξωτερική του εμφάνιση.Ακόμη κι έτσι, ο Μπαρτζώκας άντεξε στους κραδασμούς. Εχοντας μεγάλη και έμπρακτη υποστήριξη από τους αδερφούς Αγγελόπουλους συνέχισε τη σκληρή δουλειά και τελικά κατάφερε να παρουσιάσει έναν... ζηλευτό Ολυμπιακό στο Final 4.Ενα Final 4 που για τρίτη συνεχόμενη χρονιά είχε ελληνική υπογραφή. Το 2011 ο Παναθηναϊκός, το 2012 και το 2013 ο Ολυμπιακός. Για τρίτη σερί σεζόν η Ευρωλίγκα παραμένει σε ελληνικά χέρια. Η επιτυχία είναι πραγματικά τεράστια!Η Ελλάδα της κρίσης μεγαλουργεί και βρίσκεται στην κορυφή της Ευρώπης στα χρόνια του Μνημονίου. Μπορεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο να βρίσκεται στον πάτο όλων των κατηγοριών, αλλά στο μπάσκετ είναι η κορυφαία δύναμη.Το μοντέλο Αγγελόπουλων απέδωσε καρπούς και έκανε πολλούς προέδρους σε Τουρκία, Ρωσία και Ισπανία που δαπανούν τεράστια ποσά για να φτιάξουν ομάδες να τραβάνε τα μαλλιά τους. Και η επιτυχία του Ολυμπιακού είναι ακόμη μεγαλύτερη επειδή παρέμεινε για δεύτερη χρονιά στην κορυφή, όχι καταστρέφοντας το παιχνίδι του αντιπάλου, αλλά αποθεώνοντας το άθλημα.Οι εμφανίσεις του Ολυμπιακού στο Final 4 ήταν σεμιναριακές και πραγματική διαφήμιση για το μπάσκετ.Τίποτα, όμως, δεν είναι τυχαίο, με τον Ολυμπιακό να συνεχίζει τη μακρά παράδοση της χώρας μας στο άθλημα. Πρόσφατα, το γράψαμε με αφορμή τη γιορτή προς τιμή του Νίκου Γκάλη. Ο Νικ άλλαξε τη μοίρα του αθλήματος, αποτέλεσε έμπνευση για τις επόμενες γενιές και οι επιτυχίες διαδέχονται η μία την άλλη.Εντυπωσιακός και απόλυτα ενδεικτικός είναι άλλωστε ο απολογισμός της Ελλάδας, που έφτασε αισίως τους 18 τίτλους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μπάσκετ, σε συλλογικό επίπεδο.Εννέα κατακτήσεις Euroleague (6 ο ΠΑΟ, 3 ο ΟΣΦΠ), δύο Κύπελλα Κυπελλούχων (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ), δύο Κύπελλα Κόρατς (ΠΑΟΚ, Αρης), ένα Ευρωπαϊκό Κύπελλο (Αρης), δύο Κύπελλα Σαπόρτα (ΑΕΚ, Μαρούσι), ένα Champions Cup (Αρης).  Και μη ξεχνάμε και το Eurocup που κατέκτησε η γυναικεία ομάδα του Αθηναϊκού το 2010!