Βοτανικός, ο τόπος του μαρτυρίου του ΠΑΟ

Περισσότερο και από τους καυγάδες του Γιάννη Βαρδινογιάννη και του Ανδρέα Βγενόπουλου έχει ενδιαφέρον να απαντήσει κάποιος στην ερώτηση γιατί δεν έχει εμφανιστεί κανείς ν αποκτήσει την ΠΑΕ. Ο Βγενόπουλος έχει 11% περίπου: δεν θα μπορούσε να μπλοκάρει καμία εξέλιξη. Ο Τζίγκερ λέει ότι χαρίζει το 55% που κατέχει: το σε ποιον θα το δώσει είναι δικαίωμά του, μόνο που ούτε έχει εμφανιστεί κανένας, (πέρα από το μεσσία Τσάκα…), ούτε έχει καταφέρει να πείσει κάποιον ο ίδιος να αναλάβει έστω το μάνατζμεντ. Πως γίνεται να μην ενδιαφέρεται κανείς; Κατά τη γνώμη μου η απάντηση βρίσκεται στις λεπτομέρειες της ιστορίας που λέγεται «Γήπεδο στο Βοτανικό»: μόνο οι λεπτομέρειες αυτές εξηγούν το σημερινό μπλέξιμο αλλά και το επερχόμενο χάος.  Τι ήταν το «Γήπεδο στο Βοτανικό»; Κάποιοι λένε μια ωραία μπίζνα του Τζίγκερ και του φίλου του Αρη Βωβού – όμως εγώ αυτή τη λογική δεν τη δέχομαι. Πιο πολύ πιστεύω πως το συγκεκριμένο σχέδιο, αν υλοποιούνταν, θα ήταν για το Γιάννη Βαρδινογιάννη η ευκαιρία ν αλλάξει άπαξ και δια παντώς τη σχέση του με τον κόσμο του Παναθηναϊκού τοποθετώντας την σε νέα βάση: με ένα δικό του καινούργιο γήπεδο ο ΠΑΟ θα είχε άλλη αξία και άλλη δυναμική και ο Τζίγκερ θα ήταν για τον κόσμο ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία του συλλόγου προικίζοντάς τον με το ωραιότερο και πλέον μοντέρνο γήπεδο στην Ελλάδα. Αν θυμάμαι καλά, το 2006, όταν το πρότζεκτ της κατασκευής του γηπέδου είχε αρχίσει να μπαίνει στα σκαριά, ο Τζίγκερ είχε παραθέσει ένα γεύμα σε μερικούς δημοσιογράφους που διάβαζε και εκτιμούσε – είχε γίνει σε σουϊτα του Plazza και ήμουν κι εγώ εκεί. Θυμάμαι ακόμα πως όλοι σχεδόν οι παρευρισκόμενοι συνεργάτες του τόνιζαν με καμάρι πως το γήπεδο που θα κατασκευαστεί πρέπει να έχει προδιαγραφές ώστε να φιλοξενήσει ακόμα και τελικό Τσάμπιονς λιγκ! Η φιλοδοξία είναι θεμιτή.Όταν ο Τζίγκερ ξεκίνησε την προσπάθεια ήταν μάλλον δύσκολο να φανταστεί που θα κατέληγε. Δε θέλω να σας ζαλίσω με λεπτομέρειες – απλά υπενθυμίζω τα βασικά κεφάλαια της συγκεκριμένης ιστορίας. Το γήπεδο θα γίνονταν στο Βοτανικό μαζί με το γήπεδο μπάσκετ, το νέο Δημαρχείο, ένα πολυχώρο του Δήμου Αθηναίων, κάποιες εγκαταστάσεις του Ερασιτέχνη (κολυμβητήριο κτλ) και φυσικά το εμπορικό κέντρο του Αρη Βωβού.Ο Δήμος θα έπαιρνε ως αντάλλαγμα για την παραχώρηση των εκτάσεων τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας για να την κάνει ό,τι θέλει και θα αναλάμβανε τη χρηματοδότηση του project (κάπου 200 εκατ ευρώ!) αφού θα είχε τα μεγαλύτερα οφέλη: η ΠΑΕ και η ΚΑΕ ΠΑΟ θα πλήρωναν κανονικά ένα μισθωτήριο για την ενικοίαση των χώρων που θα περνούσαν στην κυριότητα τους μετά από πενήντα χρόνια. Εμοιαζαν όλοι ευχαριστημένοι, ο Σουφλιάς έφτιαξε και το σχετικό νόμο που άλλαζε τους συντελεστές δόμησης, ο Δήμαρχος Νικήτας Κακλαμάνης υπόσχονταν ότι θα γίνει παράλληλα κι ένα μεγάλο πάρκο και το μόνο που έμενε ήταν να εκδοθούν οι άδειες και ν αρχίσουν τα έργα: και τότε ήρθαν οι Κορμοράνοι. Η προσφυγή τους στο Συμβούλιο Επικρατείας (με βάση ένα νόμο του Λαλιώτη που έλεγε ότι στη συγκεκριμένη περιοχή μπορεί να γίνει μόνο Μητροπολ