GP Καναδά 1995: Μια νίκη που την πανηγύρισαν άπαντες!

Διαβάζοντας τις λέξεις Καναδικό Grand Prix 1995, έρχεται στο μυαλό ένα όνομα… αυτό του Jean Alesi. Τι έρχεται στο μυαλό όταν ακούω το όνομα Jean Alesi; Θάρρος, ταλέντο, πείσμα, συναίσθημα… αλλά και ατυχία, ξεσπάσματα, υπερβολή, ανυπομονησία. Ο Γάλλος, με ρίζες από τη Σικελία, έκανε πάταγο με την είσοδό του στη Formula 1 στο Γαλλικό GP του 1989. Ξεκινώντας από την δέκατη έκτη θέση τον αγώνα, βρέθηκε στην ένατη μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου, τερματίζοντας τέταρτος στο ντεμπούτο του. Κι όλα αυτά χωρίς εμπειρία σε

μονοθέσιο Formula 1, πίσω από το τιμόνι της Tyrrell-Ford 018, που κατάφερε μόλις ένα βάθρο και άλλη μια τέταρτη θέση όλη τη σεζόν. Ο πανέξυπνος Ken Tyrrell τον διατήρησε στην ομάδα του και την επόμενη χρονιά, όπου εμφανίσεις όπως αυτές στο Phoenix και το Monaco, τον καθιέρωσαν ως ένα από τα μεγαλύτερα νέα ταλέντα του σπορ.

Με τις Williams και Ferrari να τον πολιορκούν για το 1991, ο Alesi ακολούθησε το συναίσθημα και υπέγραψε με τη Scuderia, στο πλάι του Alain Prost. Το οδηγικό του στυλ, το ταμπεραμέντο του και το αδιαμφισβήτητο πλέον ταλέντο του, χάριζε στους tifosi τον δεύτερο ερχομό του Gilles Villeneuve, του αδικοχαμένου Καναδού με το θρυλικό Νο.27 στο κόκκινο μονοθέσιο. Ένα νούμερο που ο Alesi θα φορούσε στη δική του Ferrari από το 1992 έως το 1995.

Ο Γάλλος έφτασε πολλές φορές κοντά στην πηγή, στην κατάκτηση της νίκης, πάντα όμως η τύχη φαινόταν να του γυρνάει την πλάτη. Εξάλλου, με τη Scuderia είχε 29 εγκαταλείψεις από μηχανικά προβλήματα σε μόλις 79 εκκινήσεις. Ποσοστό της τάξης του 37 τοις εκατό… Άλλες φορές ήταν ο κινητήρας που παρέδιδε το πνεύμα, όπως στο Spa το 1991, όπου βρέθηκε να οδηγεί την κούρσα στα 2/3 του αγώνα. Έχοντας κάνει εξαιρετική διαχείριση ελαστικών, δεν θα σταματούσε για pit-stop κατά τη διάρκεια του αγώνα και η διαφορά από τον δεύτερο Senna στον 30ο γύρο, ήταν ασφαλείας. Όμως ο αγώνας είχε άλλους 14 γύρους μέχρι τον τερματισμό, τους οποίους ο Alesi είδε σαν θεατής…

Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα η Monza το 1994, όπου ήταν το κιβώτιο που του στέρησε τη νίκη. Όντας σε τρομερή φόρμα όλο το Σαββατοκύριακο, ο Alesi θα πάρει την pole position μπροστά στο φανατικό κοινό της Ferrari και θα οδηγήσει την κούρσα, ανοίγοντας με ευκολία τη διαφορά από τους υπόλοιπους πιλότους. Όλα αυτά μέχρι το πρώτο του pit-stop, όταν το κιβώτιο της 412Τ1 αποφάσισε να διαλυθεί, στερώντας του μια νίκη που κάθε οδηγός της Ferrari ονειρεύεται. Ο Γάλλος πήδηξε έξω από το αυτοκίνητο και έφυγε κατευθείαν από τη πίστα, με προορισμό τη γενέτηρά του το Avignon. Οι ταχύτητες που έπιασε στο δρόμο, με μια Alfa Romeo 164, άγγιξαν αυτές των μονοθεσίων…

Όμως στον έκτο γύρο της σεζόν του 1995, όσοι βρέθηκαν στην πίστα Gilles Villeneuve θα ζούσαν από κοντά κάτι το ανεπανάληπτο. Την πρώτη – και μοναδική – νίκη του Jean Alesi! Οι κατατακτήριες κύλησαν με το συνήθη τρόπο, με το Schumacher στην pole position, τις Williams των Hill και Coulthard πίσω του και μετά τις δυο Ferrari, με τον Alesi να βρίσκεται πέμπτος, πίσω από τον teammate του, Gerhard Berger. Η εκκίνηση ήταν κακή για τον Γάλλο, με τους Herbert, Hakkinen και Irvine να ετοιμάζονται να τον καταπιούν, αλλά ως δια μαγείας, να κρατά τη θέση του μετά τις 3 πρώτες στροφές. Στο δεύτερο γύρο, “ζυγίζει” τον Berger και κάνει την κίνησή του στη στροφή 9, κάτω από τη γέφυρα. Την ίδια στιγμή, ο Coulthard σπινάρει μπροστά στις δυο Ferrari, έχοντας πατήσει πάνω σε ένα βρεγμένο κομμάτι ασφάλτου. Η βροχή που έπεσε το βράδυ, είχε αφήσει νωπή την πίστα σε κάποια σημεία και κάτω από τη γέφυρα το νερό ήταν περισσότερο. Στη συνέχεια, τα δυο κόκκινα μονοθέσια θα καλύψουν τη διαφορά από τον Hill και με μια παλικαρίσια κίνηση στη φουρκέτα καζίνο, ο Alesi θα στριμώξει το Βρετανό και θα πάρει τη δεύτερη θέση.

Ο Schumacher βρισκόταν σε άλλο ρυθμό με την Benetton B195 και όδευε ολοταχώς για την τέταρτη νίκη του στη σεζόν. Η διαφορά στη δυναμική ανάμεσα στην B195 και την 412Τ2 ήταν τέτοια, που κανείς δεν περίμενε από τον Alesi να αρχίσει να μειώνει την απόσταση. Όμως στον 57ο γύρο, οι κάμερες έπιασαν το Γερμανό να γυρνάει πολύ αργά στην πίστα, προσπαθώντας να φτάσει στα pit. Ένα ηλεκτρικό πρόβλημα τον ανάγκασε σε μεγάλη καθυστέρηση στο box της ομάδας του και ο Alesi πήρε την πρωτοπορία του αγώνα, με τις δυο Jordan πίσω του να βρίσκονται σε απόσταση 23 και 27 δευτερολέπτων, ενώ απέμεναν μόλις 12 γύροι για το πέσιμο της καρό σημαίας.

Φανερώνοντας για μια ακόμη φορά τον συναισθηματικό του χαρακτήρα, όταν ο Jean κατάλαβε πως η νίκη ήταν δική του αν απλά συνέχιζε τον αγώνα, δάκρυα χαράς πλημμύρισαν τα μάτια του, πιτσιλίζοντας τη ζελατίνα του κράνους κάθε φορά που εκείνος φρέναρε. Και πραγματικά, η τύχη του χαμογέλασε στις 11 Ιουνίου του 1995, ανήμερα των 31ων γενεθλίων του, και η Ferrari με το νούμερο 27 δεν εγκατέλειψε στους τελευταίους γύρους. Και σε ποια καλύτερη πίστα, από αυτή που φέρει το όνομα του μεγάλου Gilles Villeneuve, του ανθρώπου με τον οποίο τον ταύτισαν οι αγαπημένοι του tifosi. Την ίδια, στην οποία ο μεγάλος Καναδός πανηγύρισε και εκείνος την πρώτη του νίκη το 1978 με τη Ferrari.

Μηχανικοί από κάθε ομάδα, χωρίς εξαίρεση, βρέθηκαν στο pit wall να πανηγυρίζουν όταν ο Alesi πέρασε την αφετηρία. Μάλιστα, ο ενθουσιασμός του κόσμου ήταν τόσο μεγάλος, που εκατοντάδες θεατών πήδηξαν τα κιγκλιδώματα στον πρώτο τομέα, εισβάλλοντας στην πίστα και αναγκάζοντας με αυτό τον τρόπο τους διοργανωτές να διακόψουν τον αγώνα ένα γύρο πριν από το κανονικό, αφού τα υπόλοιπα μονοθέσια εξακολουθούσαν να κινούνται σε αγωνιστικούς ρυθμούς. Με τη Ferrari του Γάλλου να επιστρέφει γρήγορα στις παλιές της συνήθειες στον γύρο εισόδου στα pit, ο Alesi έμεινε από καύσιμα στη φουρκέτα καζίνο, με τον Schumacher να αναλαμβάνει χρέη ταξιτζή και άπαντες στις εξέδρες να χειροκροτούν όρθιοι, σε μια αξέχαστη εικόνα για τους φίλους της Formula 1.

Στη συνέχεια της καριέρας του ο Jean Alesi έφτασε κοντά, πολύ κοντά, και σε άλλες νίκες, όμως η ατυχία του στέρησε αυτή τη χαρά. Το 1995, σε Monza και Suzuka, έδωσε ρεσιτάλ οδήγησης. Προβλήματα με ένα ρουλεμάν στον τροχό τον έθεσαν εκτός αγώνα στη Monza, μόλις 7 γύρους πριν το τέλος, ενώ στην Ιαπωνία, ίσως στον καλύτερο αγώνα της καριέρας του, ο V12 παρέδωσε πνεύμα στην προσπάθεια του Γάλλου να αναρριχηθεί από πολύ πίσω μέχρι την πρώτη θέση. Ίδιο αποτέλεσμα και ένα χρόνο μετά, το 1996, με τα χρώματα της Benetton στο Monaco. Σε έναν ανατρεπτικό αγώνα, με τελικό νικητή τον Olivier Panis, ο Alesi βρέθηκε να οδηγεί την κούρσα από τον 40ο μέχρι τον 60ο γύρο, πριν καταρρεύσει η ανάρτησή του με 15 γύρους να απομένουν.

Σε 201 εκκινήσεις, κατάφερε να πάρει μόλις μια καρό σημαία και 16 δεύτερες θέσεις. Πολλοί επιμένουν πως αν αποφάσιζε το μυαλό αντί της καρδιάς και υπέγραφε με τη Williams, πολλές ακόμη νίκες θα γράφονταν στο ενεργητικό του και γιατί όχι και κάποιο πρωτάθλημα. Όμως ο Alesi λατρεύτηκε για αυτό ακριβώς. Για το συναίσθημα και το θάρρος του, εντός κι εκτός πίστας, τα οποία τον καθοδήγησαν σε όλη του την καριέρα, ακόμα και σε λανθασμένες επιλογές. Και γι’ αυτό, η νίκη του στις 11 Ιουνίου του 1995 γιορτάστηκε από κάθε ομάδα, κάθε οδηγό και κάθε φίλαθλο, ως μια από τις σημαντικότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της Formula 1.