Οι πιονιέροι της ασφάλειας: Lawrence Patrick

Στο προηγούμενο άρθρο σε αυτό το mini αφιέρωμα στην ασφάλεια των αυτοκινήτων, είδαμε έναν πραγματικό πρωτοπόρο: τον Bela Barenyi. Τον άνθρωπο που προσέφερε σε όσους οδηγούν τόσο πολλά. Τώρα, θα πάμε σε έναν άλλου είδους πιονιέρο που ωστόσο η συνεισφορά του στην αυτοκίνηση και την ασφάλεια δεν μπορεί να περάσει χωρίς μία ιδιαίτερη μνεία μόνο και μόνο για την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία που επέδειξε στο όνομα της επιστήμης. Το όνομα του; Lawrence Patrick. Μπορεί να τον ξέρεις ως “η ανθρώπινη crash

Ακόμη και μέχρι τη δεκαετία του ’50, οι κατασκευαστές δήλωναν δημόσια ότι τα ατυχήματα αυτοκινήτων δεν μπορούν να γίνουν μη-θανάσιμα.Την δεκαετία του ’60 στις Η.Π.Α. περίπου 60.000 άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους σε ατυχήματα με αυτοκίνητα. Οι πολιτικοί, άρχισαν να χάνουν την υπομονή τους με τους κατασκευαστές και έτσι, η General Motors, απευθύνθηκε στο Wayne State University για να γίνει μία έρευνα σχετικά με το πώς τραυματίζεται ολόκληρο το σώμα σε ένα ατύχημα. Για τέτοιου είδους έρευνες, ήδη από τη δεκαετία του ’30, χρησιμοποιούνταν ευρέως πτώματα. Όμως τα αποτελέσματα των πειραμάτων που γίνονταν με τα πτώματα, έπρεπε να επαληθευτούν… και γι’ αυτό, χρειάζονταν εθελοντές.

Εγώ ήμουν ο εθελοντής. Ήμουν υπεύθυνος στο εργαστήριο και αν τραυματιζόταν κάποιος, θα ήμουν υπεύθυνος. Σκέφτηκα ότι αν τραυματιζόμουν εγώ θα ήταν άσχημο αλλά δεν ήθελα να ρισκάρω να τραυματιστεί κάποιος άλλος.

Δήλωσε σε συνέντευξη του ο Lawrence Patrick που από το 1958 έως και το 1976 δούλευε ως καθηγητής βιομηχανικής στο Wayne State University. Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων του, ο Patrick υπέβαλε τον εαυτό του σε rocket sleds, χτυπούσε επανειλημμένα το γόνατο του σε μία μεταλλική μπάρα, χτυπούσε το κεφάλι του και το σώμα του με διάφορους τρόπους και όλα αυτά γιατί; Για να αναπτύξει τα απαραίτητα μαθηματικά μοντέλα για το πώς αντιδρούσε ένα ζωντανό ανθρώπινο σώμα σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Για να μας δώσει μία λεπτομερή εικόνα για το ποιες δυνάμεις προκαλούν τραυματισμούς. Για να σκιαγραφήσει τις ανοχές και τις αντοχές του ανθρώπινου σώματος. Για πρώτη φορά, οι επιστήμονες μπορούσαν να έχουν μία εικόνα για τα νούμερα που τους έδιναν οι crash test dummies.

Ναι, οι crash test dummies ή αν θέλεις την πιο επιστημονική τους ονομασία, οι “ανθρωπομορφικές συσκευές δοκιμών” υπήρχαν ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’40. Η πρώτη crash test dummy ήταν ο “Sierra Sam”. Το δημιούργημα του Samuel L. Alderson που αξίζει και αυτός ιδιαίτερη μνεία σε αυτό το άρθρο. Όμως εκείνη η κούκλα ήταν ψηλότερη και βαρύτερη από τον μέσο άνδρα και χρησιμοποιούνταν για να δοκιμαστούν εκτοξευόμενα καθίσματα, κράνη και ζώνες. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια και αρκετές ακόμα εκδοχές crash test dummies μέχρι ένας μαθητής του Lawrence Patrick ονόματι Harold Metz ηγήθηκε μίας ομάδας επιστημόνων που δημιούργησαν την Hybrid III crash test dummy. Την standard κούκλα που χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα σε δοκιμές πρόσκρουσης – εξελιγμένη φυσικά.

Ο Lawrence Patrick έζησε και δούλεψε σε μία εποχή που θα μπορούσε να θεωρηθεί από πολλούς ως μία από τις “μαύρες σελίδες” της επιστήμης. Τα πειράματα με τα ανθρώπινα πτώματα είχαν προκαλέσει την αντίδραση του κοινού ενώ το ίδιο είχε γίνει και όταν οι επιστήμονες ξεκίνησαν πειράματα με ζώα. Ο ίδιος μπορεί να έχει δηλώσει ότι τα πειράματα στον εαυτό του απλά τον άφηναν “πιασμένο” αλλά τόσο αυτός, όσο και οι μαθητές του, άντεξαν τεράστιες ποσότητες πόνου για την επιστήμη και την ασφάλεια των αυτοκινήτων. Ο Patrick έφυγε από τη ζωή στις 30 Απριλίου 2006 εξαιτίας της νόσου Parkinson αλλά πριν από αυτό, έλαβε το Βραβείο A.W. Siegel για εξαιρετική διεθνή έρευνα και έγινε μέλος του Wayne State University Hall of Fame. Το βασικότερο όμως είναι ότι η δουλειά του, εκτός από φοβερά σημαντική, ενέπνευσε δεκάδες ακόμα επιστήμονες να δουλέψουν πάνω στην ασφάλεια των αυτοκινήτων. Λίγοι επιστήμονες έχουν δείξει την αυτοθυσία και την αυταπάρνηση του Lawrence Patrick στο όνομα της επιστήμης…

Σ.τ.Σ. Θα με συγχωρήσεις για την έλλειψη “οπτικών βοηθημάτων” αλλά η εύρεση φωτογραφιών ή video του Lawrence Patrick αποδείχθηκε δύσκολη – γι’ αυτό καθυστέρησε και το άρθρο. Αν όμως βρεις οτιδήποτε, μπορείς να το αφήσεις στα σχόλια να το δουν όλοι!