Τα 9+1 αυτοκίνητα που κανείς δε περίμενε απ’αυτές τις εταιρείες

Κάποτε, οι εταιρείες ήταν πιστές στις παραδόσεις τους, είχαν συγκεκριμένα αυτοκίνητα στη γκάμα τους και ειδικεύονταν σε αυτά. Με τις γραμμές παραγωγής των εργοστασίων να έχουν γίνει πιο ευέλικτες από ποτέ, καθώς και οι ανάγκες των καταναλωτών να έχουν αλλάξει άρδην, έχουμε δει μοντέλα να κυκλοφορούν που κάποτε δεν θα φανταζόμασταν ποτέ ότι θα υπήρχαν στη γκάμα κάποιων εταιριών. Κάποιοι θα το πουν εξέλιξη, κάποιοι θα το πουν “κωλοτούμπα”, το μόνο σίγουρο είναι ότι κανέναν δεν θα έπρεπε να απασχολεί τα λεγόμενα των διαφόρων υψηλόβαθμων στελεχών, οι οποίοι -κακά τα ψέμματα- υπηρετούν

τα συμφέροντα των εταιριών τους. Παρακάτω θα δεις 9 αυτοκίνητα που έχουν ήδη πατήσει δρόμο και δεν περιμέναμε να τα δούμε από τις συγκεκριμένες εταιρίας, συν ένα ακόμα το οποίο προγραμματίζεται να λανσαριστεί το 2018.

Ένα από τα πιο ανάξια μοντέλα που φόρεσαν το σήμα της Aston Martin, με την βρετανική εταιρία να το προσθέτει στη γκάμα της, αποκλειστικά για να χαμηλώσει το μέσο όρο των ρύπων της γκάμας της. Ευτυχώς, αποδείχθηκε αποτυχία και σταμάτησε η παραγωγή του από τον Οκτώβριο του 2013, με την Aston Martin μέσα στα 3 χρόνια, που το μοντέλο βρισκόταν στην αγορά, πούλησε λιγότερο από 150 μονάδες, την ώρα που στόχος ήταν να πουλά 4.000 Cygnet ετησίως.

H απόφαση της αμερικάνικης εταιρίας να κατασκευάσει την Escalade το 1999 αποδείχθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη, καθώς πουλάει εξαιρετικά καλά και αποτελεί το απόλυτο SUV για το “αμερικάνικο όνειρο”. Παρότι εκ των πραγμάτων ήταν κάτι που δεν περίμενε κανείς από την εταιρία, η πραγματική “τρέλα” ήρθε το 2002 όταν παρουσιάστηκε η EXT έκδοση, που όπως βλέπεις είναι μια μίξη SUV/pickup. Το αποτέλεσμα δεν ήταν εξίσου καλό, καθώς το 2010 ήταν ένα από τα 10 αυτοκίνητα με τις λιγότερες πωλήσεις στις Η.Π.Α.

Πρόσφατο παράδειγμα από τη Ferrari, η FF. Έχοντας υποκύψει στις επιταγές του marketing, η ιταλική εταιρία παρουσίασε για πρώτη φορά στην ιστορία της ένα τετρακίνητο, τετραθέσιο μοντέλο, για να ικανοποιήσει όλους τους ευκατάστατους πελάτες της, που θέλουν να κάνουν ανέμελοι τις βόλτες τους στα διάφορα χιονοδρομικά θέρετρα.

Αν κάποιος σου έλεγε πριν 20 χρόνια ότι η Hyundai θα προσφέρει ένα προϊόν που θα μπορεί να κοιτάξει χωρίς ίχνους κατωτερότητας το γερμανικό κατεστημένο της premium κατηγορίας, απλά θα έψαχνες να δεις που άφησε την άσπρη στολή με τα δεσίματα στη πλάτη. Κι όμως, οι κορεάτες έχοντας πακτωλό χρημάτων, κατάλληλους ανθρώπους σε καίριες θέσεις και όραμα για παγκόσμια αναγνώριση παρουσίασαν πριν κάτι χρόνια το Genesis, μια πολυτελέστατη λιμουζίνα, με το όνομα να γίνεται πριν κάτι μήνες αυτόνομο brand, στα πλαίσια της Infiniti, Lexus κλπ.

Όταν σκέφτεσαι το όνομα Jeep, αυτομάτως το μυαλό πάει στο Wrangler και σε σκληρές off-road καταστάσεις. Αυτό που πραγματικά δεν σκέφτεσαι είναι ένα μοντέλο με μηδενικές, ή έστω ελάχιστες εκτός δρόμου δυνατότητες, αλλά πολύ δυνατές επιδόσεις. Και ένα τέτοιο είναι το Grand Cherokee SRT, που το περιμένουμε και σε ακόμα δυνατότερη έκδοση.

Τα Range Rover υποτίθεται ότι είναι τα υπερπολυτελή και άνετα SUV, που μπορούν να πατήσουν χώμα χωρίς κανένα ενδοιασμό, χωρίς να θεωρούνται sport κατασκευές, ούτε και το Range Rover Sport, με τον κομπρεσοράτο κινητήρα. Υπάρχει, όμως, το Range Rover Sport SVR, το οποίο προσπαθεί να πείσει ότι έχει πραγματικά sport γονίδια και ο χρόνος του στο Nurburgring, με 8 λεπτά και 14 δευτ. είναι καλύτερος από τους αντίστοιχους των Porsche Cayman S και BMW 1M Coupe.

Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τι σκέφτονταν στη Mercedes όταν αποφάσισαν να βγάλουν στην παραγωγή την R-Class, καθώς το αποτέλεσμα ήταν ένα πολύ κακό και ακριβό πολυμορφικό.

Οι πιο φανατικοί οπαδοί της εταιρίας δεν έχουν χωνέψει την ύπαρξη της Cayenne στη γκάμα της αγαπημένης τους Porsche. Γνωρίζουν καλά ότι είναι το μοντέλο που γεμίζει τα ταμία της εταιρίας, αλλά θα προτιμούσαν να μην υπάρχει, καθώς αμαυρώνει την ένδοξη ιστορία της εταιρίας. Όπως και να έχει ήταν μεγάλη η έκπληξη όλων όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 2002, παρότι η Porsche έχει πειραματιστεί ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν, και μεγάλο στοίχημα για την γερμανική εταιρία, το οποίο της βγήκε και με το παραπάνω.

Προσωπικά λατρεύω το BRZ (όπως και το GT86), και παρότι ο πολύς κόσμος, παρότι δεν έχει οδηγήσει το αυτοκίνητο θεωρεί ότι είναι λίγα τα 200 άλογα, είναι αντικειμενικά απόλαυση η οδήγηση του. Αλλά ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι η ιαπωνική εταιρία θα είχε στη γκάμα της ένα μη-turbo boxer κινητήρα με κίνηση μόνο στους πίσω τροχούς, όταν έχει καταξιωθεί για το θεσπέσιο σύστημα τετρακίνησης της;

Ναι, ξέρω θα μου πεις για την LM002, αλλά αυτό είναι εξαιρετική περίπτωση και δεν θεωρώ ότι είχε ποτέ την ίδια θέση που θα έχει η Urus, με την ιταλική εταιρία να πέφτει και αυτή “θύμα” του τι επιτάσσει η μόδα και η αγορά.