H ευχάριστη διήγηση της επιλεκτικοπίας …

Του Δημήτρη ΓιαννακόπουλουΗ Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ, όσο και να την σκοτώσουμε! Η χώρα μας δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει ποτέ όσα μνημόνια και αν υιοθετήσουμε, εφαρμόζοντας την καταστροφική θεωρία για τις επιχειρήσεις, στο κράτος! Οι Έλληνες δεν θα υποστούμε ποτέ τις συνέπειες των χρεοκοπημένων κρατών, διότι εδώ την χρεοκοπία την λένε επιλεκτικοπία. Ο όρος είναι τεχνικός ασφαλώς και δεν πρέπει να συγχέεται με μορφές πτώχευσης παρακατιανών κρατών, πού ατύχησαν στις πολιτικές επιλογές τους σκορπώντας δυστυχία στους «πολίτες» τους!Μια και διαδικτυακοί φίλοι μου συνέστησαν να σεβαστώ τις διακοπές τους, θα προσαρμοστώ από εδώ και πέρα στη γραμμή της κατασυκοφαντημένης διαπλοκής: θα διηγούμαι ευχάριστα την επιλεκτικοπία. Σύμφωνα με τον κολλητό μου τον Ludwig Wittgenstein «τα όρια της γλώσσας ταυτίζονται με τα όρια του μυαλού». Και μια οι γνώσεις μοιάζει να δομούνται γλωσσικά, αυτές διαμορφώνονται στο πλαίσιο των λεκτικών αναπαραστάσεων. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πόσο σημαντική είναι η διαδικασία της επινόησης της λέξης «επιλεκτικοπία» στη.........θέση της χυδαίας εκείνης «χρεοκοπία». Πτου-πτου-πτου, κακό να μη μας έβρει!Είναι αλήθεια ότι δυσκολία αποδοχής ενός ιδιαίτερα επαχθούς χρεοστασίου προκαλεί γνωστική δυσκολία στους πελάτες των ελληνικών κομμάτων, που δεν έχουν εθιστεί ακόμη στα νοητικά σχήματα αυτής της νέας ευρωπαϊκής αρχής, της «επιλεκτικοπίας. Γι’ αυτόν τον λόγο και μόνον η φυσιολογική ανταπόκριση στην «επιλεκτική χρεοκοπία» επιλεκτικοπία, επί το πολιτικώς ορθότερο όπως επίμονα σημειώνω, δεν είναι κατ’ αρχήν θετική από τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, αλλά θα έλεγα ερωτηματική. Η θετική πράξη της σωτηρίας από τους σωτήρες ημών εμφανίζεται να μην είναι αρχικά επαρκής. Πάντα υπάρχει η ερώτηση: Γιατί το κάνετε αυτό; Λες και αυτό που είναι δυσνόητο να είναι αναγκαστικά και επικίνδυνο. Όχι, δεν υπάρχει κανείς κίνδυνος από την συγκεκριμένη λέξη. Έρχομαι να συμφωνήσω απόλυτα με τον νέο υπουργό οικονομικών και με αγανάκτηση να διατυπώσω αυτό που δήλωσε ο πρωθυπουργός: «σταματήστε επιτέλους την κινδυνολογία». Βλέπετε εγώ να έπαθα τίποτε που αναφέρομαι υπαινικτικά στην κακιά λέξη, η οποία εδώ και τώρα εξαγνίζεται; Μην παίζετε με τις λέξεις, παίξτε με τα νοήματα τους! Βάλτε φωτιά στα σημαινόμενα! Η μόνη απάντηση στο λαϊκό ερώτημα «και τώρα τι γίνεται με την επιλεκτική χρεοκοπία», είναι: ότι είναι αναγκαίο για να σωθεί η πατρίς-τράπεζα η αγορά, η οικογενειοκρατία, οι προστάτες των πολιτικο-επιχειρηματικών οικογενειών και ο φαβοριτισμός.Μια και συνεννοηθήκαμε, πάμε λοιπόν να ξεκινήσουμε την ευχάριστη διήγηση της επιλεκτικοπίας.Χα-χα-χα, ακούστε τι πάθανε οι μικροί και ασήμαντοι ευρωπαίοι. Θα εφαρμόσουμε την επιλεκτικοπία και θα τους εξαναγκάσουμε να τρέχουν από πίσω μας, μην τυχόν και χρεοκοπήσουμε και καταστραφούν. Την φέραμε πάλι στους κουτόφραγκους, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι η Ελλάδα πότε δεν χρεοκοπεί, καθώς έχει μεγάλη εμπειρία στην διάσωση προβληματικών επιχειρήσεων με τα λεφτά του φορολογούμενου ασφαλώς.Το σχέδιο της επιλεκτικοπίας