«Ανάσα» και στην Ελλάδα, εάν εκλεγεί ο Φρανσουά Ολάντ

Τι θα σημάνει για την Ελλάδα ενδεχόμενη επικράτηση του Φρανσουά Ολάντ στις γαλλικές προεδρικές εκλογές; Σίγουρα μια ...ανάσα, που ίσως γίνει βαθιά...

Δεδομένου του ειδικού βάρους της Γαλλίας στην Ευρώπη, όλες οι αλλαγές τις οποίες αξιώνει στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα ο ηγέτης των Γάλλων Σοσιαλιστών μπορούν να διαμορφώσουν ένα ευνοϊκότερο τοπίο, τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τις άλλες «ομοιοπαθείς» χώρες – δηλαδή εκείνες του Νότου και την Ιρλανδία...
«Η Γαλλία δεν θα επικυρώσει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, αν αυτό δεν συνοδεύεται από ένα πακέτο μέτρων ανάπτυξης». Αυτό είχε τονίσει πριν από λίγο καιρό στο Παρίσι ο κ. Ολάντ, σε εκδήλωση στην οποία – κι αυτό είχε ιδιαίτερη βαρύτητα- παρών ήταν και ο πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD) Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, πιθανός υποψήφιος καγκελάριος στις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο του 2013.

Ακόμη κι αν παραμένει ερώτημα το κατά πόσο θα φθάσει μέχρι αυτού του σημείου το πολιτικό «αντάρτικο» που ευαγγελίζεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο Γάλλος Σοσιαλιστής ηγέτης, όλο το «πακέτο» των αλλαγών που ζητά παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον για την Ελλάδα.

Ο κ. Ολάντ ζητά να αναλάβει σημαίνοντα ρόλο στην αντιμετώπιση της κρίσης η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Να δανείζει απ' ευθείας στα κράτη με το χαμηλό επιτόκιο (γύρω στο 1%) με το οποίο δίνει χρήμα στις ευρωπαϊκές Τράπεζες. Όχι να διοχετεύεται το φθηνό χρήμα στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κι αυτά κατόπιν να δανείζουν στα κράτη με επιτόκια 5% ή περισσότερο.

Ζητά, επίσης, την έκδοση ευρω- ομολόγων, μέτρα στήριξης της βιομηχανίας και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, επιβολή φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.

Τα τέσσερα «χαρτιά» του Γάλλου σοσιαλιστή ηγέτη

Αξιώνει, ακόμη, ο ηγέτης των Γάλλων Σοσιαλιστών την επανεξέταση των ... γερμανικών «ιερών και οσίων» που έχουν επιβληθεί στο ευρωπαϊκό «οικοδόμημα». Υπό επανεξέταση ενδέχεται να τεθεί και το – εφιαλτικό αν όχι και εξωπραγματικό, για πάρα πολλές χώρες- επιτρεπόμενο όριο του 3%, στα δημόσια ελλείμματα των επιμέρους χωρών. Ένα όριο, του οποίου ο καθορισμός ουδέποτε τεκμηριώθηκε ικανοποιητικά – όπως τονίζουν οι σοβαρότεροι οικονομολόγοι της Ευρώπης, αλλά και των ΗΠΑ. «Γιατί 3% κι όχι 7% ή 10%; Θεϊκή εντολή ήταν;», διερωτώνται πολλοί ειδικοί, ανά τον κόσμο.

Είναι αναμφίβολο πως, εάν η Γαλλία θέσει – με τρόπο ουσιαστικό- επί τάπητος αυτά τα ζητήματα, η Ελλάδα επηρεάζεται κατά τρόπο θετικότατο. Θα προβάλλει, στα καθ' ημάς και στην υπόλοιπη Γηραιά Ηπειρο, μια προοπτική ανάπτυξης που δεν θα βασίζεται υποχρεωτικά στο «προαπαιτούμενο» της μεγαλύτερης πτώσης του βιοτικού επιπέδου. Είναι λοιπόν πιθανό να «μοιραστεί» πάλι η τράπουλα των – ασφυκτικών, σήμερα- απαιτήσεων «δημοσιονομικής προσαρμογής» της Ελλάδας.

Ποια είναι τα «ατού» που διαθέτει ο κ. Ολάντ, στην προσπάθειά του να αλλάξει τους κανόνες λειτουργίας της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης;

Πρώτον, το ειδικό βάρος τη χώρας του στην Ευ