Αθώοι δεν υπάρχουν!

 Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Βασικό εν ανεπαρκεία αγαθό κατάντησε η πολιτική αθωότητά μας την οποία επικαλούμαστε προσχηματικά. Στην συντριπτική μας πλειοψηφία. Γιατί μπορεί από τα εθνικά εγκλήματα της υποταγής στις «αγορές» των τραπεζιτών, τα οικονομικά της ζοφερής διαφθοράς και τα δικαστικά της χειραγωγημένης δικαιοσύνης, ως τα κοινωνικά των αστέγων συμπατριωτών μας, αυτό που ποικίλει να είναι ο βαθμός συνενοχής μας, ουδείς δύναται να αρνηθεί αυτή καθ’ εαυτή την παρουσία μας στον πυρήνα τους. Μια παρουσία που δεν οριοθετείται αποκλειστικά δια της παθητικής παραλείψεως, αλλά συχνά διευρύνεται στα πεδία της ενεργούς συμμετοχής, η οποία φωτογραφίζεται από τις πολιτικές μας επιλογές. Εμφανίζουν αυτές το στοιχείο ενός καιροσκοπικού ατομισμού ο οποίος αν ως τα τώρα δεν ήταν ορατός δια γυμνού οφθαλμού, οφειλόταν στο ότι η πολιτική εξουσία έκρυβε σαν τις γάτες τα σκατά και την μίσθαρνη εκλογική πελατεία της. Συν τω χρόνω ωστόσο πολλαπλασιάζονταν και τα δύο τόσο που το Μιντιακό αμάρε