Διαφορά αντιλήψεων

 Γράφει ο Ευθύλογος

Στις αρχές του 20ου αιώνα έπρεπε να διεξαχθεί μια δίκη σε μια μικρή πόλη των ΗΠΑ, στο Bridgeton κοντά στον ποταμό Missouri.
Για την διεξαγωγή  της δίκης ήταν απαραίτητη η παρουσία ενός μάρτυρα που διέμενε  σε μια άλλη μικρή πόλη στο Madison. 
Οι πόλεις βρίσκονται εκατέρωθεν του Missouri και μια γέφυρα επιτρέπει την μετάβαση από τη μια στην άλλη.
Έγινε έγκαιρα η κλήτευση του μάρτυρα, αλλά 10 μέρες πριν την ημερομηνία διεξαγωγής της δίκης άρχισε να βρέχει  καταρρακτωδώς με αποτέλεσμα να ανέβει τόσο πολύ η στάθμη του ποταμού, ώστε να είναι αδύνατον να διασχίσει κάποιος τη γέφυρα.
Η βροχή συνεχίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, η δίκη καθυστερούσε και  δεν ήταν δυνατόν να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Ενοχλημένος από την κατάσταση αυτή ο δικαστής, εξέδωσε ένα.......... νόμο και απαγόρευσε τη βροχή!
Ως δια μαγείας οι καταρρακτώδεις βροχές σταμάτησαν, ο ουρανός καθάρισε και σιγά - σιγά η στάθμη του ποταμού κατέβηκε σε επίπεδο που να είναι διαβατή η γέφυρα.
Έτσι μπόρεσε να προσέλθει ο μάρτυρας και να διεξαχθεί απρόσκοπτα η δίκη.
Η εφαρμογή του νόμου όμως είχε αποτέλεσμα να επικρατήσει ανομβρία για δυο τουλάχιστον χρόνια με καταστροφικές επιπτώσεις  στη γεωργία της περιοχής.
 Το χειρότερο ήταν ότι δεν υπήρχε καμιά ένδειξη ότι θα βρέξει στο προσεχές μέλλον. 
Όταν οι κάτοικοι έμαθαν την αιτία της ανομβρίας, συγκεντρώθηκαν έξω από το δικαστήριο και απαίτησαν την κατάργηση του νόμου. 
Ο δικαστής αναγκάστηκε να καταργήσει τον νόμο και κατά παράδοξο τρόπο οι βροχές ξανάρχισαν αμέσως!
Έκπληκτοι  οι δημοσιογράφοι επισκέφτηκαν τον δικαστή και τον ρώτησαν πώς ερμηνεύει αυτές τις περίεργες συμπτώσεις.
Ο δικαστής ήρεμα έδωσε την εξής σουρεαλιστική απάντηση. 
- Απλούστατα, στην Αμερική λειτουργούν οι νόμοι.
Ο τελευταίος που δεν έλαβε υπόψη του τα παραπάνω, έκανε mini διακοπές  έγκλειστος [1] στις φυλακές της νήσου Rikers  αντιμετωπίζοντας ποινή κάθειρξης 20 ετών και διεθνή διασυρμό.
Από ότι φαίνεται, ο επίδοξος επιβήτορας διέπραξε πράγματι τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται. Αν είναι έτσι, τότε μάλλον ανήκει σ’ εκείνη την κατηγορία των «ισχυρών» που θεωρούν ότι η κοινωνία είναι ένα απέραντο αιδοίο πάνω στο οποίο έχουν κάθε δικαίωμα να εκτονώνουν τις ορμές τους. Και φυσικά συμπεριφέρονται ανάλογα.
Δυστυχώς τη νοοτροπία αυτή την συμμερίζονται και αρκετοί δικοί μας ταγοί, πάντοτε βέβαια με την ανοχή – αν όχι και την έγκριση – σημαντικού ποσοστού  της κοινής γνώμης.
Από την εποχή του Περικλή οι «γκόμενες» αποτελούν το απαραίτητο συμπλήρωμα κάθε «επιτυχημένου» πολιτικού. Βέβαια το πόσο μπορούν να συγκριθούν με την Ασπασία τα διάφορα πορνίδια είναι κάτι που μάλλον μας αφήνει αδιάφορους (ή μήπως αδυνατούμε να αντιληφθούμε τη διαφορά;)           
Άλλωστε φαίνεται να το έχουμε πάρει απόφαση πως με την ψήφο μας δεν επιλέγουμε εκείνους που θα υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον, αλλά εκείνους που θα (εξ)απατήσουν και θα βιάσουν ποικιλοτρόπως  τη