Διαβάστε το τι διηγήθηκε ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού και κάντε την επιλογή σας. Ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιο κρύο;

Σε ένα φιλανθρωπικό δείπνο ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που  δεν θα την ξεχάσει κανείς από όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση. «Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται από εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια. Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά.  Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική  τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;» Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία. Ο πατέρας συνέχισε. «Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η   ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή......... ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί.» Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία. «Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω από ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν  τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ. Ο Shay με ρώτησε, «μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;» Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην  ομάδα τους. Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει,  θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με  κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την  αναπηρία του.Πλησίασα λοιπόν ένα από τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και  πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος   απάντησε, «χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι,  μπορεί να παίξει στη δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να  παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.» Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει τη  μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη  στην καρδιά μου. Τα αγόρια της ομάδας, είδαν τη χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα  τους. Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλλά  ήταν ακόμη πίσω τρεις πόντους για να κερδίσουν τον γύρο. Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο. Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος,  δείχνοντας τη χαρά του και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα  χεράκια του. Το χαμόγελό του ήταν από το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον  χαιρετούσα από την εξέδρα. Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους. Με δύο παίκτες έξω, και τρεις έξω από την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει  γύρους, ήταν κοντά στη βάση, και ο Shay καθορίστηκε ως ο επόμενος για να  αποκρούσει τις βολές. Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να  αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι. Προς μεγάλη μου έκπληξη...τον άφησαν!Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσ