Εκλογές: Πώς η ΑΝΑΓΚΗ γίνεται ΙΣΤΟΡΙΑ και η νυχτερινή επίσκεψη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη!

Γράφει ο Στρατής Μαζίδης

Μεσάνυχτα Παρασκευής προς Σάββατο. Βρισκόμαστε λίγες ώρες από το άνοιγμα της κάλπης. Αδυνατώ να κλείσω μάτι. Σκέπτομαι τα παιδιά μου που κοιμούνται ήσυχα λίγο παραδίπλα. Με τι κριτήριο να ψηφίσει κανείς; Πώς να επιλέξει; Και αίφνης φέρνω στο νου μου το μεγάλο στρατηγό της Εθνικής Παλιγγενεσίας, το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

- "Τι να κάνω στρατηγέ;" συλλογίζομαι...Αν και ξέρω πολύ καλά τι πρέπει να κάνω. Ακούω ένα βηματισμό βαρύ. Και εκεί μέσα στη...... νύχτα τον βλέπω ολοζώντανο μπροστά μου, λεβέντη να μου λέει με μια ορθή φωνή τα παρακάτω λόγια όπως τα είχα διαβάσει στα απομνημονεύματά του.
"Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμε την επανάσταση, διατί ηθέλαμε συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμε λογαριάσει τη δύναμη την εδική μας, την τούρκικη δύναμη.

Τώρα όπου ενικήσαμε, όπου ετελειώσαμε με καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμε, ηθέλαμε τρώγει κατάρες, αναθέματα. Ομοιάζομεν σαν να είναι εις ένα λιμένα πενήντα-εξήντα καράβια φορτωμένα, ένα από αυτά ξεκόβει, κάνει πανιά, πηγαίνει εις την δουλειά του με μεγάλη φορτούνα, με μεγάλο άνεμο, πηγαίνει, πουλεί, κερδίζει, γυρίζει οπίσω σώον. Τότε ακούς όλα τα επίλοιπα καράβια και λέγουν: «Ιδού άνθρωπος, ιδού παλληκάρια, ιδού φρόνιμος, και όχι σαν εμείς οπού καθόμεθα δειλοί, χαϊμένοι », και κατηγορούνται οι καπεταναίοι ως ανάξιοι. Αν δεν ευδοκιμούσε το καράβι, ήθελε ειπούν: «Μα τι τρελλός να σηκωθεί με τέτοια φορτούνα, με τέτοιο άνεμο, να χαθεί ο παλιάνθρωπος, επήρε τον κόσμο εις τον λαιμό του»"

- Εκείνα τα χρόνια μου συνέχισε, κάποιοι Ρωμιοί είχαν αρχίσει να αποκτούν αξιώματα. Εγένοντο μου είπε γέροντες, δημογέροντες, προεστοί και πρόκριτοι, κάτι σαν τους δικούς σας δημαρχαίους σήμερα. Χώρια κάποιους που περνούσαν την Υψηλή Πύλη και υπηρετούσαν σε καλά πόστα το βρωμοσουλτάνο.

- Αυτοί δεν ήθελαν να σηκώσουν οι Έλληνες κεφάλι στρατηγέ μου ε;

- Όχι βέβαια. Μας έλεγαν τρελούς. Ότι είμαστε χαμένοι από χέρι. Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι που τα δοκαν όλα για τον Αγώνα. Οι πολλοί όμως κιότεψαν! Πως θα βάλουμε το γένος σε περιπέτειες τώρα που τα πάμε καλά με τους Οθωμανούς. Θα χάσουμε τα προνόμιά μας, τους παράδες μας, ενώ όλοι πεινούσαμε, πως θα βρεθούμε στο περιθώριο. Αλλά οι μπαμπέσηδες απλά ανησυχούσαν για τα τομάρια τους και κει που είχαν φτάσει. Θα έχαναν τα αξιώματά τους. Επούλησαν την ψυχή τους στο διάολο.

- Έγινε όμως η Επανάσταση στρατηγέ!

- Γένηκε παιδί μου και σήμερα ζεις εσύ και τα παιδιά σου λεύτεροι... Ααααχ...

- Τι συνέβη στρατηγέ;

- Αγόρι μου τη λευτεριά τη βρήκατε έτοιμη. Οι μανάδες σας δε ξενύχτησαν κρατώντας τσίλια μη μπουκάρουν οι παλιότουρκοι και σας αρπάξουν. Δεν εκτιμήσατε τη λευτεριά που σας δόκαμε χύνοντας το αίμα μας. Την ξεπουλήσατε για λίγες εφήμερες χαρές, λες και δεν επαιρνούσατε καλά,