ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ

Του Μάνδαλου Παναγιώτη
Η Ελληνική συμμετοχή κάθε χρόνο εξελίσσεται σε μια ταινίατρόμου όπου διάφοροι γνωστοί και όχι τραγουδιστές, με τραγούδια…..Ελληνικά διεκδικούν μια θέση για τονδιαγωνισμό ενώ τα….ποιοτικά κανάλια μας αναλύουν τα συν και πλην του κάθετραγουδιού. Θέλω να πω και ότι τελευταία κάπως καλά πήγαμε, μιας και κερδίσαμεκαι μια φορά. Το ζητούμενο είναι η εκπροσώπηση της χώρας με Ελληνικό τραγούδι.Βέβαια το δεύτερο ερωτούμενο είναι ποιο Ελληνικό τραγούδι; Ποιος Ελληνικόςστοίχος; Ποια Ελληνική νότα; Τα τραγούδια που βγαίνουν, όλα....... στα Αγγλικά και όλοιφιλοδοξούμε και πιστεύουμε ότι στο τραγούδι αυτό, στο τελευταίο σολφέζ είχεκαι…Ελληνική μουσική. Μα εκπροσωπούν την Ελλάδα αυτά τα τραγούδια; Εκπροσωπούντον λαό μας; Και γιατί με απομιμήσεις και μάλιστα στα αγγλικά;
Η χώρα του Καβάφη, του Σεφέρη, του Ελύτη, του Σολομού, τουΘεοδωράκη, του Χατζιδάκη, κλπ έχει καταντήσει έρμαιο των αγγλικών στοίχων χωρίςνόημα και λόγο, που το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να φτάσουμε στο έπαθλο μεξένο μανδύα. Η ερώτηση απλή. Ο Σεφέρης και ο Ελύτης, έφτασαν στο Νόμπελ ποίησης με Ελληνικόστοίχο, η δε μελοποίηση του ποιήματος από τον Θεοδωράκη άφησε άναυδο όλον τονκόσμο. Ο Χατζιδάκις με τα παιδιά του Πειραιά πήρε το Όσκαρ μουσικής με τηναθάνατη Μελίνα Μερκούρη με Ελληνικό στοίχο και φυσικά μουσική. Εδώ μπορούμε νααναφέρουμε και τα βραβεία Λένιν που αποκόμισε ο Μίκης Θεοδωράκης. Γιατί λοιπόνη χώρα των δύο Νόμπελ και των μουσικών που ακόμα και στην νεότερη ιστορία έχειανάγκη από τον αγγλικό στοίχο και την ξενόφερτη μουσική. Δεν λέω η μουσική εξελίσσετε.Αλλά πραγματικά εξελίσσετε στα χρόνια μας ή μάλλον εκφυλίζεται καιεξαφανίζεται. Οι συνεχείς και μόνο απομιμήσεις των ξένων και οι χωρίς ουσίαπαραγωγή καινούργιων προτύπων μάλλον κακό παρά καλό κάνει στην κοινωνία μας πουέχει τους δικούς της ρυθμούς και την δικιά της παράδοση. Και πόσοεκπροσωπεί την Ελλάδα η μουσική, I like it, I like it, ή ακόμα τύπου ραπ καιάλλες; Δεν λέω να μην ακούς ξένη μουσική. Δεν ήμουν ποτέ κατά. Αλλά άλλο ναβγάζεις ξένη μουσική και να την προωθείς σαν δική σου. Το βραβείο μπορεί να τοπάρεις αλλά στο τέλος και η μουσική και ο στοίχος(ποιος στοίχος θα μου πείτε)θα χαθεί σε λίγο διάστημα, μιας και δεν αφουγκράζεται την ιδιοσυγκρασία και τονπαλμό του λαού σου. Και φυσικά τραγούδι σημαίνει και κουλτούρα και τρόπος ζωής.Πως μπορεί να ξεχαστεί, το άπονη ζωή, τα παιδιά του Πειραιά, βαλε και άλλοπιάτο στο τραπέζι και πολλά άλλα που έχουν αφήσει εποχή ή και ακόμα οι στοίχοιτης Μαρινέλλας, της αξέχαστης Β. Μοσχολιού, του Πάριου, του αξέχαστου Γ.Μπιθικότση, κλπ. Μήπως θα πρέπει να μας ενδιαφέρει περισσότερο η ουσία ηποιότητα και η διάδοση του πολιτισμού μας, παρά μια θέση στον ήλιο και ας είναικαι κάτω από τα κύματα. Γιατί ο ήλιος είναι καλός αλλά όταν είσαι κάτω από τοκύμα, όταν αυτό σηκωθεί θα σε παρασύρει σε έναν δρόμο δίχως γυρισμό. Γι αυτό αςσταματήσουμε τις απομιμήσεις και ας κοιτάξουμε χωρίς κουδουνοκρουσίες καιτυμπανισμούς να διαδώσουμε το δικό μας προϊόν που είναι το Ελληνικό τρ